Bescherming

Bescherming

‘Mijn geluksgetal is 31 mama, mijn geboortedag, maar ook 13 en weet je waarom? Niemand gebruikt het geluk dat bij 13 hoort.’

Tijdens het Kerstfeest op school wordt gevraagd wat een ieder voor gedachten heeft bij vrede. Thuis praten we erover na en zeg je: ‘Bij vrede denk ik aan de regenboog. De regenboog zie je alleen bij zon én regen en het woord vrede bestaat alleen doordat er ook ruzie is.’ Vervolgens noem je de namen van jouw naasten en geeft iedereen een kleur. ‘En dan wil ik oranje zijn en jij bent rood.’ ‘Waarom?’ vraag ik. Je pakt mij vast en zegt: ‘Dan ben je altijd naast mij.’

We hebben samen de knusse Kaarsjesavond in de Orchideeën hoeve bezocht. Nu alleen nog even naar de wc en dan door het donker naar huis. We staan een poos in de rij te wachten, maar eindelijk is er een hokje vrij. Jij gaat snel zitten. ‘Die oma voor ons heeft lang op de wc gezeten.’ ’Ja? Is de bril warm?’ ‘Ach als je over de rand pist is het ook lekker warm’.

Ik hou van je, mijn wijze grappige meisje. Wat word je toch groot.
Vannacht lagen we naast elkaar. Ik heb niet veel geslapen.
Je zou het niet verdragen hebben als je wist hoeveel ik naar je keek. Het is maar goed dat jij sliep. Je had anders gekke bekken getrokken, dat weet ik zeker. Nu kon ik rustig je mond met volle lippen, je lange wimpers, je blonde lokken en blozende wangen bewonderen.
Jouw zachte kreungeluidjes vanuit je dromen, de warmte die je lijf uitstraalt. Wat een hoog knuffelgehalte heb je op mij. Ik houd me in, want ik wil je niet wakker maken.  
Maar hé, ik heb altijd koude voeten. Zal ik … nee, dat kan ik niet maken. Ach, ik kan het misschien wel even proberen, je slaapt altijd zo vast. Mijn voeten leg ik tegen je benen. Je gaat wat verliggen, gelukkig zonder dat mijn voeten wegglijden en legt een hand op mijn borst.
Ik kijk deze nacht telkens of je nog onder het dekbed ligt en tegelijk denk ik, is het niet te warm voor je. Ik leg mijn arm om je heen. Als baby lag je ook zo graag met je hoofd  in de holte van mijn oksel. Ik krijg wat kramp, maar vind het zo knus. Een uur later word ik wakker. Mijn arm ligt wel heel onprettig hoog. Voorzichtig wil ik je hoofd iets verleggen. Wat blijkt, ik heb stomweg een knuffel liggen beschermen.

Maar meisje, ook al ontvang je steun van je getallen 31 en 13 en heb je tig knuffels om je heen, ook ik blijf je beschermen.
Als jij oranje bent, blijf ik rood.
Erewoord.

Eigenwaarde

Eigenwaarde

‘Leviathan where are you now?’ Ik sta tussen mystiek grijze mistflarden in. Af en toe zie ik een stukje van mijn geheime vriend uit de onderwereld boven de golven uitsteken. Zingend roep ik hem: ‘Leviathan open your eyes!’

Als kind was ik bang voor jou, het monster in mijn buik. Ik wist dat je er was, maar durfde geen contact te maken. Ik trok mij terug, maakte mij onzichtbaar en hield mij stil. Totdat dat moment kwam. Wilde ik niet geheel oplossen in het niets dan moest ik nú mijn stem gaan gebruiken.
Doodsbang stond ik voor je. Jij was mijn verwrongen van pijn misvormde ik. Je hitte sloeg pijnlijk in mijn gezicht. Je rood-oranje ogen waren gevuld met hoog opspattend vuur. Je benam mij de adem met je stank en toen ik probeerde te zien hoe je eruit zag, kroop ik tegelijkertijd het liefst weg. Met je vele tinten zwart en zonder echt duidelijke contouren leek je mij oneindig groot. Had je vinnen, klauwen, vleugels of meerdere staarten en groeiden er nu hoorns uit je kop?

Maar ik kroop niet weg. Ik liet mijzelf zien. Ik ging kijken naar mijn eigen ogen, naar mijn lijf, naar mijn contouren en grenzen. Je stimuleerde mij. Geef jezelf maar vorm zei je tegen mij. Ontdek jouw vuur maar. Jij kan de hele wereld aan. Open gerust je mond, dan worden jij of zij maar even bang.

Ik word wakker door mijn eigen zingende stem. Ik heb een glimlach rond mijn mond. Met open ogen stap ik krachtig uit mijn dromen. Vroeger is vroeger en heel soms nog een beetje nu. Maak het een fijn leven op deze wereld. Voor iedereen, maar ook zeker voor jezelf. Neem maar. Vraag maar. Als het alleen maar om geven ging in het leven, had je wel gedroomd over unicorns met regenbogen. Liefde geven dat gaat je wel goed af, maar neem die liefde ook. Kom maar in actie. Echt, jij bent het waard.

Mijn meisje stuitert telkens, al bij het intro op de autostoel en onderweg herhaalt ze het nummer tig keer. ‘Dit is mijn lievelingsnummer op deze nieuwe Volbeat-cd mama!’
Ieder heeft zijn eigen Leviathan, maar ik hoop mijn lieverd, dat jij die van jou eerder de hand schudt dan dat ik heb gedaan. Gebruik je vuur om liefde te geven, maar vul er ook zeker jezelf mee.

Zielsgelukkig

Zielsgelukkig

Er ligt een briefje op de keukentafel zie ik als ik halverwege de ochtend beneden kom. Dat ze met z’n tweetjes waren weg gegaan had ik reeds door en ik hoopte al op een briefje met een mededeling van hoe of wat. ‘Wij zijn motorrijden!’ staat erop.
Ik zie het genietende gezicht van mijn meisje al voor me als ze samen met mijn Lief op de crossmotor door het veld scheurt en ben zo blij voor haar.

Wat een heerlijke ochtend. Ik mocht uitslapen. Ze zouden zich samen wel redden. Ik dommel wat, maar echt slapen lukt niet meer, hoeft ook niet, zo geniet ik nog bewuster van de rust; liggen en weten dat ik gewoon nog zeker twee uur ongestoord kan liggen als ik dat wil.
Ik hoor ze zachtjes fluisterend de trap opkomen met hun schoenen aan. Ze gaan vast weg, maar ze lijken op de kamer van Eva Luna nog wat te zoeken. Ik krijg de neiging om te roepen ‘Wat zoeken jullie’ maar dan verraad ik mijn niet slapende zijn en dit voelt toch wel zo knus. Zij zacht scharrelend door het huis om mij een plezier te doen en ik die met veel plezier tussen het zachte beddengoed lig. Het voelt geborgen.

Nadat ik ze weg heb horen rijden, lees ik nog even in bed het AD op mijn telefoon en stap dan onder de douche. Ik verheug me op het uur beneden. Niemand in de huiskamer, geen geluiden, geen ‘Mama mama, zullen we dit en dat doen’. Alleen ik … en heel lekkere muziek.
Ik zit aan de keukentafel met een kop thee en broodje kaas. De laptop open geklapt en voordat ik mijn to do lijstje van vandaag maak, ik moet nog wat vormgeversklussen verwerken, mag ik van mijzelf even op Facebook. Kom ik daar toch een filmpje tegen van een optreden van een voor mij onbekende band. Er staat iets bij over kippenvel. Dat wil ik zelf wel eens testen en klik het aan.

Geen vier drumtikken vooraf of gitaarintro. Nee, de zanger begint: ‘Hold me, don’t hold me down. Carry me, but keep my feet on the ground.’ Hij heeft een wat hees schreeuwende stem die zo puur uit zijn binnenste komt, zonder dat hij acht lijkt te slaan op eventuele mensen in zijn omgeving. Hij doet niet aan kunstjes ook al is het filmpje van DWDD. Zo krachtig, zo geloofwaardig komt het binnen bij mij. Geen kippenvel, maar ik zoek op Spotify hun album Half Mile Harvest en beluister dat terwijl ik nu typ. Mijn hart, mijn zijn sluit zo moeiteloos aan op het ritme, op de soul.

Ik zie de bus de oprit opdraaien en daaruit springt een huppelend meisje dat zielsgelukkig voor het keukenraam naar mij zwaait. Deze zondagochtend, gevuld met rust, liefde en muziek, maakt mijn ziel gelukkig.

Superwoman

Superwoman

‘Mama, deze moet je aan doen. Het Superwoman t-shirt.’ Het is ochtend en we zoeken onze kleren uit voor deze nieuwe dag. Ik voel me alles behalve super, maar hé, als ik mijn lippen wat rood stift en rode pumps aandoe wordt het misschien nog wat.

Hoe doen andere grote mensen dat als ze bang zijn, als ze verdriet hebben. Ik krijg een pijnlijke keel; opgezet en rood. Misschien wel deels door de woorden en tranen die ik inslik. Ik voel me rot, maar wil niet huilen, terwijl ik langzaam hoofdpijn krijg en schouders die steeds zwaarder aanvoelen. Ik knuffel de poes en zit ‘s nachts op mijn knieën voor het bed van Eva Luna en leg mijn hoofd naast die van haar. Mijn meest veilige mensenplek. 

Ik weet niet wat anderen denken, doen en zeggen. Ik heb daar ook geen controle over. Misschien een heel klein beetje invloed, als ze mij belangrijk genoeg vinden en moeite willen doen om mij echt te zien. Je kan hopen dat ze goed voor je zijn, maar verwachtingen is ook zo’n machteloos iets; overgeleverd aan de grillen van de ander maakt je een speelbal van de wind. Alleen wat je zelf denkt en wat je doet kan je bepalen. 

Ik kan eerst eens een plek zoeken waar ik vrijuit kan huilen, de spanning eruit en zorgen dat ik de eerste uren niet onder de mensen hoef te komen met mijn koppie. Ik kan zorgen voor een zacht kleed en kussens. Ik kan een kop thee zetten om mij te warmen en yoghurt met fruit tot mij nemen. Nee, geen chocola, ik wilde juist slank zijn want dan is alles goed in de ideale wereld en dat is ook gelijk een goede reden om de drank te laten staan. Toch wel de eerste ingeving. De kruiden van de berenburg zijn vast helend voor mijn keel en anders verdoven en leiden ze wel af. Nee, pak een boek. De tijd gewoon even uitzitten. Het ergste moment is altijd korter dan de rest. 

Het liefst kreeg ik bevestiging van een ander. Je bent goed zoals je bent. Kom, ik zorg wel even voor je en help je als jezelf even niet weet hoe het moet. Stil maar Lief en hier een kus. 
Een ander …
Wees je eigen ander; je eigen moeder, je eigen partner. 
Ik glimlach, want zorgen voor een ander kan ik wel. Ach meisje, soms is het ook rot, moeilijk en ben je moe. Kom maar. Ik streel mijn eigen arm. Een stortvloed aan tranen volgt. Even lijkt de pijn nog erger te worden, maar daarna volgt iets van ontspanning. Ik voel liefde voor mijzelf groeien. Meid je doet het zo goed.
Eigenlijk ben ik best wel een beetje een super woman.

Vakantie

Vakantie

Klabats! Spleshh! Spetters vliegen meters hoog de lucht in. De zon schildert regenbogen in de druppels. Golven overspoelen de wal, terwijl de fuut krijsend haar pullen voor haar uit door het water jaagt. Mijn dochter gilt zonder stem. Tractors houden stil op de Tollebekerbrug. De wind houdt haar adem in.
Met al de kracht die er in mijn armen ligt opgeslagen,  sla ik twee grote zwemslagen. Mijn vingers zo lang mogelijk voor mij uit strekkend.

Ik zag het gebeuren, zittend vanaf mijn picknickkleed in het hoge gras. Ik hing achterover en steunde op mijn armen.  Met mijn ogen tot spleetjes geknepen tegen het felle licht, keek ik naar Eva Luna. Ik zag haar glimlach op haar gezicht bevriezen toen ze door had wat er gebeurde. Verrassend lenig sprong ik overeind. In één vloeiende beweging schoof ik mijn rode jurk over mijn heupen en borsten naar omhoog zonder ook maar mijn blik van het water los te laten. Ik mis nog net de rode drijver van Baywatch, maar met de gretigheid van Pamela Anderson spring ik in het water.

Ik moet nog één extra slag maken en dan heb ik het touw. Het water heeft het zich bijna toegeëigend. Het geel witte koord ligt al compleet in haar schoot.  Nog even en het wordt opgeslokt in de donkerte en meegenomen naar de koude onderstroom die ik bij mijn voeten voel. Nog één keer haal ik uit. En net voordat ik met mijn gezicht door de waterplanten naar beneden moet, voel ik het tegen mijn vingers. Yes! Ik heb het in mijn hand!
Ik haal het touw naar mij toe, trek het meter voor meter binnen en voel hoe het touw strak komt te staan. Het gewicht dat misschien al tegen de bodem aantikte haal ik omhoog.

Even kijk ik naar de wal. Eva Luna haar ogen zijn zo groot dat ik het complete tafereel erin weerspiegelt zie. Haar moeder van 46 jaar, spartelend in de Urkervaart. Haar moeder die alleen maar haar bikini had aangedaan om de smeekbedes van dochterlief te stillen. Moeder en dochter die beiden wisten dat met de voetjes bungelend in het water voor vanavond wel de max zou zijn.
Haar ogen groot van angst om mijn reactie.

Ik glimlach. Ze durft nog niet haar schouders te laten zakken, maar heel voorzichtig gaan haar mondhoeken omhoog. Ik grinnik. Zij laat haar ogen mee stralen. Ik lach voluit en roep: ‘Kom! Spring er ook in, het is lekker water.’ Na een aanloop en een bommetje ligt ze naast mij. We halen samen het touw, waarvan de lus om haar pols over haar hand was geschoten en mee door de lucht vloog richting de bodem van de Urkervaart, naar ons toe.
Aan de grote magneet die onderaan het touw bungelt zit een verroeste tentstok.
Hoe duidelijk wil je het hebben. Een uur geleden liep ik het kantoorpand uit en vanaf nu zijn wij klaar voor onze vakantie!

Knuffelvriendje

Knuffelvriendje

Het is avond en al een beetje schemerig. Ik zit op mijn knieën op de oprit. Ik heb de autodeur open en kijk of ik iets onder de bijrijdersstoel zie liggen. Dat iets zou Stekeltje, een knuffelegeltje moeten zijn. Ik ontdek drie ijskrabbers, maar daar gaat het niet om hoor ik. De voordeur staat open en boven aan de trap staat een meisje in nachthemd hartverscheurend te huilen.
Zo even kwam ze beneden. ‘Ik kan niet slapen mama, ik mis Stekeltje.’

We zoeken overal. Helaas levert onze zoektocht niets op. Vanmiddag zijn we bij Paul geweest, zou hij daar nog kunnen liggen? ‘Mag ik bellen mama?’ Paul is niet bestand tegen zoveel tranen en biedt tig nieuwe egelknuffels aan als Stekeltje echt onvindbaar blijkt te zijn. Niet dat Stekeltje vervangbaar is, maar het gesprek is toch behoorlijk rustgevend geweest. Ze krijgt nog een kus en lekker-slapen-wensen door de telefoon toebedeeld. Paul vraagt of hij ook nog een telefoonkus terug krijgt. Mijn meid die nooit kussen geeft, zelfs niet telefonisch zegt ‘Nee.’ Aan de andere kant van de lijn klinkt gesputter, maar dat wordt door haar resoluut afgekapt: ‘Misschien wil je moeder je wel een kus geven.’

De dag is weer begonnen. Mijn meisje sluipt bij mij in bed. Na een paar minuten gaat het gesprek weer over Stekeltje. We gaan al onze handelingen van gisteren na. Ineens zie ik een beeld op mijn netvlies van Stekeltje, klem tussen de zonneklep in de auto.
In nachthemd staat, dit keer dochterlief, op de oprit bij de auto. Even later hoor ik haar de trap oprennen ‘Nee mama, daar lag hij niet’, maar alles in haar lijf schreeuwt een andere boodschap uit.

Dit moet gevierd worden met een heerlijk ontbijt op bed. Gistermiddag hebben we samen met een vriendinnetje cake gebakken. Best verantwoord, er zat ook een appel door, dat wordt ons ontbijt.
Tot welke leeftijd is dat knuffeltjes-gebeuren eigenlijk of komt er daarna gewoon een ander soort knuffelvriendje en mag ik mij nu nog gelukkig prijzen …

Londen

Londen

Ik voel het licht op mijn gezicht. Ik wend mijn hoofd naar omhoog. Een smalle strook zonlicht schijnt de vertrekhal van het vliegveld Stansted in. Tussen duizend mensen in, sluit ik mijn ogen, mijn hand op de rug van Eva Luna en de andere hand op mijn tas. Wat goed. Wat rijk heb ik het zo. Wat bevoorrecht dat ik dit kan voelen.

We vliegen terug na drie dagen met z’n tweeën in Londen te zijn geweest. Wat was dit super om samen te beleven. Wat een avontuur. En wat hebben we veel gedaan! Complete dagen de hort op.

Ik heb je dagboek voor me en onze tickets en flyers om in te plakken. Ik wil schrijven maar weet amper waar te beginnen; het vliegtuig of nee de heenreis in de auto al naar het vliegveld toe. Om half vijf vertrokken we. Jij mocht de avond daarvoor met een deel van je kleren aan in bed stappen, zo kon je in de ochtend zo de auto in, om verder te slapen. Jouw adrenaline werd echter geactiveerd en je bleef de twee uur durende rit naar het vliegveld non-stop kletsen.
Tijdens het opstijgen pakten we elkaars hand stevig vast. De spanning ontladend in gelach ‘Mama, we zijn van de grond!’ De verrukking die je uitstraalde toen je het wolkendek onder ons zag.
Er huilt een kindje. Ik zeg dat ik destijds blij was dat jij niet huilde tijdens de veertien uur durende vlucht naar Bolivia. Toen je net geen twee jaar was zijn we met ons tweeën daar naar toe gevlogen. Je wilt alles weten over deze vliegreis. Ik vertel dat je op de stoel stond en net met je blonde koppie over de leuning kon kijken. De mensen in het vliegtuig, dat gevuld was met Bolivianen, vergaapten zich aan je en probeerden je te laten lachen en maakten foto’s van je. ‘Ik was beroemd!’

Vanaf vliegveld Stansted met de trein naar Ilford om daar in te checken en onze koffers op de hotelkamer te plaatsen. Daarna met de trein via Stratford de Underground in op weg naar het centrum van Londen. We zoeven onder de stad door en stappen uit in de wijk Camden Town. We struinen over marktjes en winkelstraten met uitbundige gevels en doen een verlate lunch bij de Camden Lock Market. Alsof ik op een festival zit met rondom mij alle verschillende eettentjes. Het sfeertje is er ook naar en wat ben ik blij met jou, dat je precies aanvoelt waar we het beste kunnen zitten. Een verhoging gebouwd om een boom en jij eet zittend met je rug tegen de boomstam je broodje.
Aan het eind van de middag bezoeken we Hamleys. Een speelgoedwinkel met zeven verdiepingen. Met gemak vermaak jij je hier ruim twee uur. Er wordt speelgoed gedemonstreerd, je mag ermee spelen en als kers op de taart mag je een workshop Build a Bear volgen.

De volgende dag zien we de wisseling van de wacht bij Buckingham Palace, rijden we in rode dubbeldekker bussen, natuurlijk bovenin en vooraan zittend door de stad, lopen we door parken, stappen in een de cab die ik voor ons aanhoud omdat de Diana Memorial Playground toch wat verder blijkt te liggen en stappen wij in het donker het Underbelly festivalterrein à la De Parade aan de Southbank af waar we genoten hebben van een wel zo’n fantastische acrobatiek show en zien het rad Londen Eye en de stad met al haar lichtjes.
En dan vergeet ik nu ook nog meer dan de helft. Alle mooie gebouwen en ohh het Natural History Museum, wat was dat gaaf!

En het allermooist ben jij. Wat ben ik trots op jou. Wat een avonturiersbloed zit er in je. Van ’s morgens half acht tot ‘s nachts half elf uur op pad en dan nog om tien uur ‘s avonds de deuren van de Underground steeds open doen voor de in-en uitgaande mensen. Mij eruit lopen bij het bekijken van mineralen in het museum. Er staan daar tientallen vitrines met stenen en jij wilde meer zien dan ik, terwijl ik mezelf toch echt tot de top reken wat verwonderen betreft. Kilometers in de benen, al onze gesprekken, het vrije reisgevoel dat jij ook zo knap beheerst en toch ook bijna de hele tijd hand in hand. Jij bent mijn licht. Ik ben rijk.

TIPS VOOR 2 DAGEN LONDEN MET KIND: reisschema, vervoer, attracties, bezienswaardigheden en prijzen.

Londen: tips voor 2 dagen Londen met kind

Londen: tips voor 2 dagen Londen met kind

LONDEN – DAG 1

TOESTEMMINGSFORMULIER
ALLEEN REIZEN MET MINDERJARIG KIND NAAR BUITENLAND

‘s Morgens vliegen vanaf Nederland. Ga je alleen met je minderjarige kind naar het buitenland neem dan een formulier mee waarop staat dat je toestemming hebt van de andere ouder om je kind mee naar het buitenland te nemen. Is er geen andere ouder in beeld, zorg dan voor documenten waarop staat dat jij alleen de ouderlijke macht hebt. Formulier: reizen met kinderen
Vliegreis Eindhoven - Londen

STANSTED EXPRESS TRAIN

Aankomst London Stansted Airport, vliegveld ten noorden van Londen.
Met de Stansted Express Train in 3 kwartier naar Liverpool Street Station. Dit retourticket bestel en print je thuis alvast online. Je retour is 1 maand geldig. Volwassen ticket: 30 GBP. 5-15 jr ticket: 15 GBP. Het kan voordeliger als je ver voor je reisdatum al een ticket bestelt.

OYSTER CARD – OPENBAAR VERVOERKAART LONDEN

Minimaal een week voordat je gaat (de kaart wordt naar je huisadres gestuurd) bestel je online of je koopt ter plekke op bijvoorbeeld een station als Liverpool Street Station bij het informatiepunt een Oyster Card. Deze kaart geeft toegang tot al het openbaar vervoer en geeft 50% korting op een rit. In verband met ons hotel in Ilford (4 zones reizen) heb ik daar 30 GBP op laten zetten. Met deze kaart kan ik elk metro (Underground)- en treinpoortje open krijgen de komende drie dagen en in elke trein, Underground, bus en dubbeldekker. We hoeven zodoende geen Hop-on Hop-off  buskaart te kopen waarvan de prijzen voor een dagkaart voor volwassenen: 35 GBP en kind 5-15 jr: 25 GBP zijn.
Kinderen tot 11 jaar reizen in Londen gratis met openbaar vervoer.
Voor 1 of 2 dagen in Londen? Dan zal 20 GBP genoeg moeten om de hele dag in zone 1-2 te reizen. Ben je er voor 3-4 dagen/reis je verder dan in zone 1-2? Schaf dan een Oyster Card met 25 of 30 GBP aan.

HOTEL LUCKY 8 – ILFORD

Met de Oyster Card stap ik vanaf Liverpool Street Station in de trein naar Ilford waar ons Hotel Lucky 8 op 200 meter afstand van het station ligt. Het hotel, wij zaten is een soort appartement naast het hotel, is perfect door de ligging en de prijs. Verder moet je je er geen mooie voorstellingen bij maken.

CAMDEN TOWN

Terug Londen in. Met de trein van Ilford naar Statsford Station. Met de Underground van Statsford naar Camden Road. Zwerven door de wijk Camden Town. Ogen uitkijken naar alle gevels en marktjes en dan zeker de Camden Lock bezoeken om heerlijk een terrasje te pakken en wat te eten bij de vele verschillende eettentjes in festivalsfeer.

DUBBELDEKKER BUS

Het is inmiddels al eind van de middag en we willen naar de grootste speelgoedwinkel ter wereld Hamleys met zeven verdiepingen aan de Regent Street. We speuren de straat af op zoek naar een bushokje. In deze hokjes hangt een plattegrond. Na een beetje zoeken zie je welke lijn je moet hebben om het dichts bij je bestemming te komen. Zelf heb ik ook een plattegrond met meer details vanuit ons hotel meegenomen. De dubbeldekkers rijden af en aan en dezelfde lijn komt om de 10 minuten, dus geen gestress.
Je kan met hetzelfde gemak ook met de Underground, maar mijn dochter heeft zich zo verheugt om in een dubbeldekker bus te zitten en ik vind het leuk om zo de stad te kunnen zien.
Als we de bus weer uitstappen moeten we nog zo’n 15 minuten lopen door straten met grote winkels van bekende merken.

HAMLEYS SPEELGOEDWINKEL – BUILD A BEAR WORKSHOP

De speelgoedwinkel is meer dan fantastisch. Op elke verdieping staan 4 medewerkers die speelgoed demonstreren en de kinderen mee laten spelen. De verleiding is groot om alles vervolgens aan te schaffen. Ik wil mijn geld echter uitgeven aan de Build a Bear Workshop. Mijn dochter kan hier zelf haar knuffel maken. Er zijn zo’n 30 verschillende knuffels. Deze liggen leeg in de schappen. Daarboven zie je wel een voorbeeld van een gevulde knuffel. Na het uitzoeken van een knuffel gaan we naar een medewerker die met een machine, die mijn dochter mag bedienen, de knuffel met vulling vult. Halverwege het vullen mag ze testen. Wil ze een super zachte, zachte of stevige knuffel.
Build a BearVoordat de knuffel dicht wordt genaaid gaat er nog van alles in. Je kan een geluidje in de poot laten plaatsten. Je kan kiezen uit verschillende bestaande deuntjes of zelf wat inspreken. Mijn dochter spreekt zelf de boodschap ‘I love you’ in. Ook mag ze van mij een hartje plaatsen dat als je daar op drukt een paar keer bonkt als een echt hart. Een geurtje kan je ook plaatsen in een andere poot, maar die vindt ze niet fijn ruiken. Wel komt er nog een klein stoffen hartje in de beer. De medewerker voert een heel ritueel uit samen met mijn dochter. Ze mag het hartje over haar hart strijken, zodat het knuffelhartje zich oplaad met liefde. Ze mag ermee over haar buik wrijven zodat de knuffel nooit honger zal hebben. Ze mag er samen alvast mee dansen en springen en tot slot haar ogen dicht doen, het hartje een kus geven en in haar gedachten een wens meegegeven aan de knuffel.
De knuffel is klaar, maar er is nog genoeg te doen als je het geld er voor over hebt. Er hangen rekken vol met kleertjes en accessoires waaruit gekozen kan worden. Mijn dochter kiest een mooie outfit voor haar beer. Een geboortebewijs kunnen we op de computer ook nog maken, maar ik weet nu al dat dat papiertje bij ons thuis onder in een la zal verdwijnen en laat dat zitten. Bij de kassa doen we er nog een rugtasje bij waar de beer in kan en de poten deels uitsteken zodat de beer leuk mee kan op haar rug. Hamleys Build a Bear WorkshopTrots zit ze ’s avonds in de metro met haar knuffel op schoot. ‘Mama kan je later ook knuffelverzorger worden? Ik denk dat ik daar wel heel goed in zou zijn.’ Gemiddelde kosten: knuffel 20 GBP, inbouwaccessoires: 10 GBP, kleding en accessoires: 20 GBP.
Het maken van de knuffel zal ongeveer 30 à 45 minuten hebben geduurd. In totaal zijn we met het grootste gemak 2 uur in de speelgoedwinkel. Gelukkig is deze winkel open tot 21.00 uur.

LONDEN – DAG 2

WELLINGTON BARRACKS – BUCKINGHAM PALACE – WISSELING VAN DE WACHT

Voordat we op reis gingen had ik gelukkig de tip gelezen dat je met kinderen eigenlijk niets van de daadwerkelijke wisseling van de wacht ziet of je moet al voor dag en dauw aan het hek staan en dat je daarom beter bij de Wellington Barracks aan de Birdcage Walk, vijf minuten vanaf het Buckingham Palace kan gaan staan. Daar wordt om 10.15 uur de nieuwe garde gevormd en geïnspecteerd. Terwijl dit gebeurt maakt de band muziek. Om 10.57 vertrekt de New Guard onder leiding van een regimentsband uit de Wellington-kazerne en slaat linksaf naar Buckingham Palace. Om 10.50 uur zijn we daarom langs de Spur Rd, de weg naar het paleis gaan staan en hebben ‘onze’ band en wachters langs zien marcheren. Vervolgens zijn we achter hen aangelopen naar het Buckingham Palace. Als de Koninklijke vlag boven het paleis wappert is de koningin thuis. Is ze er niet, dan is de nationale vlag gehesen. 
Wellington Barracks inspectie Buckingham Palace

CONSTITUTION HILL – HYDE PARK MET VIJVER THE SERPENTINE – PRINCESS DIANA MEMORIAL FOUNTAIN

We lopen weg bij de drukte rondom Buckingham Palace over de laan Constitution Hill. We zagen aan de vlag dat koningin Elizabeth thuis was en waarschijnlijk treffen we nu haar bezoek. Koetsen passeren ons net zoals een groepje soldaten met grote gouden helmen te paard. Aan het eind van de laan is een slagboom. Mijn dochter gaat op de foto met een Engelse politieagent, een Bobby met typische helm. We staan inmiddels bij de triomfboog Wellingthon Arch. Hier lopen we onderdoor en stappen het Hyde Park in met mooi aangelegde tuinen, groene papegaaitjes, vijver The Serpentine en de Princess Diana Memorial herdenkingsfontein.
Constitution Hill triomfboog Wellingthon Arch koetsen

DIANA MEMORIAL PLAYGROUND

We waren op pad naar de Diana Memorial Playground en ik dacht dat dat naast de Princess Diana Memorial Fountain zou liggen, maar helaas het ligt pas in de hoek van het Kensington Park. Inmiddels hebben we 45 minuten gewandeld vanaf de kazerne. Het pad door Kensington Garden zal nog zo’n 20 minuten lopen zijn. Ik heb nog een programma tot laat in de avond in gedachten en besluit om een cab aan te houden die ons voor 7 GBP om het park heen rijdt. Vanuit de taxi zien we nog grijze eekhoorns in het Hyde Park.
In het Diana Memorial Playground eten we van heerlijke broodjes en komen bij van de wandeling en de stadsgeluiden. Er ligt een groot houten schip in een zandvlakte. Er is een waterpartij en op kleinere veldjes omringd door groen staan houten speeltoestellen. We zien spelende kinderen in uniform die hier een uitje hebben. De entree is gratis. De kinderen kunnen de speelplaats niet betreden of verlaten zonder een verzorger, het hek wordt bewaakt en er worden alleen volwassenen binnen gelaten die in gezelschap zijn van een kind.
Diana Memorial Playground

NATURAL HISTORY MUSEUM

De dubbeldekker bus komt mijn dochters gedachten in rijden, daar wil ze weer in. Ik wil graag naar het Natural History Museum en we verlaten de speeltuin en lopen de straat af op zoek naar een bushokje dat we weer binnen 5 minuten treffen. Met de dubbeldekker reizen we naar het museum.
Alleen de buitenkant van het museum is al groots om te zien. Zoals hier trouwens heel veel mooie oude gebouwen staan. Londen is zo’n mooie stad om in rond te toeren.
Het museum blijkt van binnen net zo groots als de buitenkant. Wat is het gebouw prachtig en wat staan er prachtige dingen. Opgezette zoogdieren, skeletten, dinosauriërs, mineralen, edelstenen, een doolhof aan wetenschappelijke lichamelijke proefjes. We verblijven er lange tijd. Dit museum mag je niet overslaan bij een bezoek aan Londen. De entree is gratis.
Natural History Museum giraffe
Natural History Museum skelet

BIG BEN – WESTMINSTER ABBEY – LONDON EYE

Met de Underground reizen we vanaf het Natural History Museum naar een ander deel van de stad. We stappen uit op het Westminster Station. Lopen weer het daglicht in en zien de Big Ben, de Westminster Abbey en het London Eye. Ik ben wel van het kerken bekijken maar betwijfel of ik mijn dochter daar nu een plezier mee doe. Ze heeft net met zoveel plezier het museum bekeken, ik moet het zo houden, het genieten laten bestaan en nu niet overvoeren. Ik twijfel of we in Londen Eye zullen stappen dat nu op 10 minuten loopafstand is. De prijs voor een rondje van een half uur rond draaien houd mij tegen. Afgelopen jaar zaten wij in het reuzenrad op De Pier in Scheveningen. Het instappen vond ze mooi, het de lucht ingaan ook, en na het tweede rondje verzuchtte ze ‘Moeten we nog een keer rond?’ De voorspelling is 1 uur en op weekenddagen 2 uur in de rij wachten voor een half uur een heel mooi uitzicht voor gemiddeld 25 GBP voor een volwassene en 20 GBP voor een kind van 3 -15 jr. Je kan ook online via een tijdticket je tijdstip al vast laten leggen, scheelt wachttijd in ruil voor geld. Ik besluit om deze attractie te bewaren voor als we ooit nog een keer naar Londen gaan.

DUBBELDEKKER BUS LIJN NUMMER 453

We steken de Westminsterbrug over met balletje-balletje spelers en mijn dochter had met haar acht jaar al haar geld ingezet als ze alleen was geweest. Wat een louche spel is het. Over de brug is er een halte voor buslijn nummer 453. Deze dubbeldekker bus gaat naar Marylebone en gaat door een heel mooi stuk van het centrum van Londen. We zien onderweg vele monumenten en mooie gebouwen. Ik laat ons naar het eindpunt rijden zo’n 25 minuten verderop. Bijkomen na een paar uur museum terwijl mijn dochter met haar neus tegen de vooruit bovenin de dubbeldekker bus aanstaat, alles benoemend wat ze ziet. Al reizend eten en drinken we wat van wat we onderweg hadden gekocht. Bij het eindpunt stappen we uit. Lopen een stukje van de net afgelegde route terug en stappen dan weer in dezelfde lijn terug naar de Westminsterbrug.
Rode dubbeldekker bus Londen

UNDERBELLY FESTIVAL SOUTHBANK – FAMILIE SHOWS – ENTERTAINMENT – A SIMPLE SPACE

Achter het London Eye ligt het Underbelly Festivalterrein op de Southbank. We lopen 10 minuten langs de Theems en stappen dan het gezellig aangelegde terrein op dat geopend is van april tot eind september en entertainment van wereldklasse aanbied. We zien leuke buitenbars, een groen tapijt, lichtsnoeren met bloemen hoog boven ons in de lucht en bomen vol lampjes. Er is cabaret, comedy, muziek en meer. De shows duren gemiddeld een uur en wij bezoeken om 19.30 uur een circus act (taal technisch dus ook erg goed te volgen voor mijn dochter).
De show die A Simple Space, een acrobatiekgroep uit Australië, neerzet overtreft mijn verwachtingen. Joelend zit ik in de kleine volle theatertent met zo’n honderdvijftig anderen die ook met open mond van verbazing en lachend om de humor de show beleven. Entree voor het terrein is gratis. Tickets voor de diverse shows tussen de 10 en 20 GBP. Ik vind deze opzet, zij het iets kleiner, vergelijkbaar met De Parade in Nederland.
Underbelly Festival Southbank

TOWER BRIDGE – ENGELS STOPCONTACT – REISADAPTER

In het donker komen we de theatertent uit. Lopend langs de Theems krijg ik een paar keer een telefoon en camera in handen gedrukt met de vraag om foto’s te maken van verliefde stelletjes met op de achtergrond de stad en haar lichtjes.
Het is inmiddels half 10. Ik wil mijn dochter nog graag de Tower Bridge laten zien. We komen er langs met de Underground op onze route naar Liverpool Street Station. Ga ik bij Tower Hill Station uitstappen? Ga ik nog met mijn dochter in het donker een vreemde stad door en misschien door een vaag steegje lopen. Als we de brug zien, hebben we wel het hele pop-upboekje afgewerkt dat we als souvenir hebben gekocht. Dan heeft ze alle highlights gezien. Ik moet echter de terugvlucht voor morgen nog bevestigen. Mijn telefoon heeft nog 11 %. Het hotel heeft een Engels stopcontact en ik kon mijn telefoon niet opladen afgelopen nacht. Ik moet nog een reisadapter kopen straks op het Liverpool Street Station. Door het vele foto’s maken heb ik toch teveel batterij van mijn telefoon verbruikt. Stel dat de winkel sluit om 22.00 uur. Ik zou die nu nog net kunnen halen. Aan de andere kant ik zou de vlucht kunnen regelen door achter de computer van de receptie van ons hotel te gaan zitten als ze mij even toestaan. Maar zou ik mijn telefoon ook op kunnen laden met nog een laatste reisdag te gaan?
Ik vind het erg moeilijk om de juiste keuze te maken. Was ik alleen,  was het de Tower Bridge geweest, al wil ik daar juist naar toe om mijn dochter alles te laten zien, maar ik moet verantwoording dragen voor haar en geen onnodig risico lopen. We hebben genoeg avonturiersbloed door de aderen laten stromen vandaag.
Op het Liverpool Street Station zijn er nog een paar kleine winkeltjes open. De kiosk die ik nodig had bleek door de week open te zijn tot 23.00 en in het weekend tot 22.00 uur.

UNDERGROUND – LIVERPOOL STREET STATION – ZWERVERS

Wat een mooi gebouw is dit Liverpool Street Station en wat een geluk dat er nog enkele kleine shops open zijn waaronder één met een reisstekker. Mijn dochter ziet een beetje slordig geklede vrouw met een jong kind liggend op haar schoot op een bankje zitten. ‘Gaan die hier slapen mama?’ Ze heeft geregeld zwervers in de stad gezien. Liggend op een stuk karton, sommigen met een klein koepeltentje naast zich. ‘Nee, ik geloof dat zij op iemand wachten en zo naar huis toe gaan.’ Dat denk ik echt. En tegelijkertijd raakt het me. Mijn dochter die de mensen om haar heen ziet. En ik wetend dat wij straks samen veilig in het tweepersoonsbed liggen.

LONDEN – DAG 3

TERUGREIS – LONDON STANSTED AIRPORT – NEDERLAND

Liverpool Street StationWe ontbijten in het hotel. Pakken op ons gemak de koffers in en reizen met 2 treinen met als tussenstation het mooie Liverpool Street Station terug naar het vliegveld Stansted. Het inchecken verloopt soepel. De Word Duty Free shop begint als een slingerende brede gang. Het blijkt een erg lange gang te zijn welke eindigt in een groot plein dat vol staat met banken en eettentjes daar omheen. We zitten hier even te lunchen. Als we het plein verlaten op weg naar de gate, verwacht ik de gatenummers gelijk om de hoek aan te treffen, maar het blijkt dat we toch nog 10 minuten moeten lopen. Boarding via de trap buiten op het vliegveld is net zoals de heenreis vanuit Eindhoven leuk.
Vanuit het vliegtuig zien we duidelijk het land onder ons en ook de zee met een schip. Boven Nederland gekomen verandert het weer en zien we voor het eerst weer regen. Wat hebben wij het getroffen in Londen in de voorjaarszon met een temperatuur van 18 graden op 30 april, 1 en 2 mei 2019.

Nieuw Leven

Nieuw Leven

‘Bwèhh ze zijn aan het neuken. Dat zag ik pas ook naast ons huis op het pleintje.’
Ik hield me slapende. Ze was even daarvoor bij mij in bed gekropen en lag filmpjes op de telefoon te kijken. Met een ruk draai ik me om en kijk mee. ‘O, het zijn bijen.’ Mijn stem is er een van geruststelling, die van haar nog vol afschuw als ze zegt dat ze dus ook al lieveheersbeestjes, dat had zien doen.

‘Je zei neuken, ik gebruikte pas het woord vrijen.’ ‘Ik weet ook niet wat neuken is, maar dat zei iemand tijdens het lieveheersbeestjes zoeken.’ Ik herhaal nog wat uit het voorlichtingsboek ‘Ik vind jou lief’ dat we onlangs samen besproken hadden. Iemand lief hebben, vrijen, zaadjes en eitjes. Aan haar reactie toen te merken, sterft de mensheid uit mocht zij de laatste vruchtbare vrouw op aarde zijn. En ook nu is ze duidelijk. Ze beslist welke dieren ze door laat neuken en wie niet zag ik aan haar gezicht toen ze het verhaal na de zaadjes en eitjes in haar hoofd afmaakte.
Ja dat boterkuipje met drie minuscule gaatjes in het deksel en twee dor ogende groene blaadjes moet natuurlijk gevuld blijven.

Nieuw leven. In de naam van liefde kan er wat moois ontstaan. Ik heb net mijn tweede paasontbijt op en zit nog na te genieten in de zon. Vanuit de tuin van de achterbuurman hoor ik zijn radiootje met christelijke zender. Ik herken de klanken. In mijn jeugd speelde ik saxofoon. Stond ik in de kerk boven bij het orgel voluit te blazen; vol van leven, hoop en blijdschap. Het heerlijke morgenlicht zou aanbreken, een nieuw leven zou aanvangen.

Dat volle vruchtbare, dat de lucht vervuld is van kansen kan ik nog steeds zo voelen. Gisteren snoof ik de geur op van de net geopende seringen. De blauwe regen zit nog verpakt maar hangt met vele watervallen al aan de takken. Het haar van Eva Luna lijkt goud als we door de kleurrijke tulpenvelden lopen. Wat straalt de dag!

Elke dag begint er nieuw leven. Rol die steen of slaapkorrel weg die je zicht belemmerd en ga vanuit liefde. Vanuit liefde voor jezelf, uit liefde voor de ander en maak er wel zo’n prachtige dag van. Ik heb er zin in!

Doeslief

Doeslief

‘Mama, hoe schrijf je dalmatiërs?’ Ik spel hardop en zij schrijft mee. Ik kom tot ‘dalmat’ en dan begin ik te twijfelen; ions, iers, iets met een trema? Hardop nadenkend uit ik mij en sta zelfs op het punt om te googelen.
‘O laat maar mama, het is een teckel.’
Pfff, doe je daar je best voor. Ik durf te wedden dat ze teckel nu met dubbel k schrijft, maar toe maar.
Ik doe mijn best om haar woordenschat uit te breiden. Zo doe ik ook echt mijn best om haar net taalgebruik bij te brengen. Afgelopen week kreeg ik echter te horen: ‘Hou je bakkes’ toen ik haar zei haar jas aan de kapstok te hangen. Ik sta perplex. ‘Wat zei je?’ Ze kijkt mij stralend aan en zegt: ‘Hou je harses’ gevolgd door een lachsalvo.
Verkeerde vriendjes? Ja, maar dat bleek wel mijn vriendje te zijn. Zo kent ze inmiddels ook een ruim scala synoniemen voor het woord ‘poepen’. Met dat uitbreiden van haar vocabulaire zit het wel goed.

We zitten in de auto. Ik heb haar zojuist opgehaald bij de opvang. Ik vraag of ze heeft gehoord dat een man in Utrecht, een stad in óns land, heeft geschoten. Ze hoort veel en ik wil graag weten hoe het gebeuren vorm heeft gekregen in haar hoofd. ‘Is dat van die kerk? Van die man die wilde dat ze ergens anders in gingen geloven?’ ‘Nee, dit is een andere man en ze weten nog niet waarom hij dit gedaan heeft.’ ‘Zijn er ook mensen geraakt?’ ‘Ja.’ ‘Maar als hij dat heeft gedaan om het geloof dan is dat echt dom mama. God, Allah, Jezus dat is allemaal dezelfde. Je geeft er alleen een ander woord aan.’

Naast dat ze de tafels twee, vijf en tien leert, krijgt ze op school ook ‘Lessen Leren Leven’. Ze maakt kennis met diverse geloofsrichtingen en gaat hierover met haar medeleerlingen en een deskundige in gesprek. Ik vraag waar zij in gelooft. ‘De oerknal, want dat van Jezus klopt niet. Voor dat ik dood ga wil ik het misschien nog wel zeker weten. Dan vraag ik het de Koning en Koningin of aan de burgemeester, wat die denken.
De vader van Stan gelooft in snoepjes. Toen Stan viel, legde zijn vader een snoepje op zijn knie en toen was de pijn weg. Of, misschien had hij nog wel een beetje pijn, maar hij kon ook weer lachen.’

Klinkt als een goed geloof. Het snoep zal top zijn, maar de echte troost van een medemens; een omarming, iemand die je ziet, empathie, dat is helend. En ik weet, niet alle leed kan ongedaan worden gemaakt en als puntje bij paaltje komt moet je je eigen kracht aanwenden, maar ik heb er zojuist een nieuw woord voor je bij gevonden meisje. Eentje waar ik je alle synoniemen van wil aanleren en voordoen: #doeslief.
Wees lief voor jezelf en de ander.