Op haar knieën zit ze op de grond voor het kistje. Wat zou er in zitten? Het ziet er uit als een echt schatkistje met dat zilverkleurig beslag. Zou er ook een schat inzitten? Maar hoe krijg ik het slotje open. ‘Mama?’ ‘Ohhh’ handjes graaien in het kistje en met een verrukt gezicht worden de gekleurde schijfjes omhoog gehouden.
Het kistje stond nog op tafel. Ik had het van zolder gehaald om te kijken of er nog munten van café De Goede Aanloop inzaten voor het feest afgelopen week. De munten glijden door mijn vingers en verhalen schieten door mijn hoofd. Munten van mijn eerste stapjaren, van festivals. Ik hoor muziek, ik zie mij dansen, ik zie lachende vrienden en voel me vrij.

Bij het muntje van Celebration, mijn eerste discotheekbezoek, zie ik trouwens geen dansende Alinda voor mij, toen ging het meer richting muurbloempje. Ik vond het niet veel soeps en begreep niet waarom iedereen zo enthousiast hierover sprak. De mensen waren raar, de muziek was raar. Ik stapte De Molenbar binnen, dronk mijn eerste safari en een vriendje zong ‘Ik ben nergens goed voor, maar kan van je houden, zoals niemand anders kan’ van De Dijk voor mij, het werd al beter. De Steeg in Grambarg’n volgde. Standaard een klein blauw oogpotloodje in de spijkerbroek. Op de fiets heen en regenpak uitdoen in het muziektempeltje. Ik kreeg de smaak van het stappen; jongens, drank, muziek te pakken en op donderdagavond kwam The Citybar aan het Marktplein in Hardenberg erbij.  Guns N’ Roses met Paradise city where the grass is green and the girls are pretty, knalt mijn oren binnen, terwijl ik aan de rand van het kleine dansvloertje sta.
Met neeflief een enkele keer naar Flash in Bergentheim en veel met mijn vriendin en de jongens uit Radewijk en Loozen naar Takens in Balkbrug en Smithy’s Palace in Coevorden.  Ik zie ook andere munten met Smithy’s daarop, maar die komen denk ik uit Eesveen. Vanuit Tollebeek gingen we daar wel eens stappen.
Vanaf dat ik in de polder woon, komen de festivals in beeld. Allereerst Pinkpop. Daar werkten ze met bonnen, maar ik zie in mijn kistje nog een muntje van Minli Strijthagen. De benzinepomp langs de doorgaande weg om het festivalterrein heen, waar ik samen met Jet in een loods heb staan dansen en het licht zag worden. Ik ging naar Dicky Woodstock en zie muntjes van een uitstapje naar De Karre in Tuk en vele verschillende tante Rikkie munten van de Zwarte Cross.

Omgerekend in geld zit er aardig wat in dit kistje, maar waardevoller is de schat aan herinneringen.
Muntjes zelfs van de Jan van Arkel, de havo waar ik Candy Dulfer hoorde op een schoolfeest. Munten van De Bonte Wever waar ik zat in de getouwenbar en voor het eerst  thuis werd gebracht door Jeroen. Die vervolgens nooit meer op zijn fietsje de weg vanuit de bouw van Heemse naar Slagharen terug vond en zijn vader net misliep die tegen de ochtend in zijn auto was gestapt om zijn zoon te zoeken. Munten vanuit de polder van De Klos en Netl waar ik samen met een handjevol publiek bands zag die ik daarvoor bijvoorbeeld op Paaspop voor heel veel mensen had gehoord zoals Drive like Maria en onlangs De Staat. Ook hoorde ik op deze locaties vaak heerlijke blues van o.a.  Barrelhouse,  King Mo, Ralph de Jong en The Rhythm Chiefs.

Gelukkig zijn de meeste munten wel ingewisseld op Lowlands, Dauwpop, Ribs&Blues, Funpop, HMH en wat niet meer. Op Appelpop 2013 waar ik genoot van Madness is de laatste anderhalve munt zelfs opgegaan aan snoep voor de terugweg. De laatste munten van Appelpop 2012 heb ik echter bewust niet uitgegeven. Die zijn later voor mijn meisje. Als eerste bodem voor haar eigen aan te leggen schatkist vol mooie stapherinneringen.