Tag Archives: Grip PMT

Schoonheid

Schoonheid

Mijn hele volwassen buitenkant lost op en een kwetsbaar meisje kijkt naar omhoog. Alsof veertig jaar zo wordt weggeveegd.  Hoe hij de woorden ‘lieve kind’ zingt.  ‘Everything passes, my darling child’ en hoe hij weet ‘Better days are coming your way’. Perplex lees ik de tekst in de clip mee. De muziek in een ritme dat alle tijd voor mij heeft.

Eerst moest ik aan Eva Luna denken bij ‘How it hurts me to see you cry. Boys will be ruthless and girls will be mean. That’s a story that’s as old as time.’ Ze gaat graag naar school, maar dit schooljaar is het lastig om aansluiting te vinden op het schoolplein. Als ze uit school komt moppert ze en ’s avonds in bed tussen haar tranen door hakkelt ze: ‘Dan sta ik op het betonnen paaltje voor school en als ik dan de thuiseters zie aankomen, weet ik dat de middagpauze gelukkig bijna voorbij is.’

‘When you get older you’ll see the world’s great wonders and how their beauty’s in the palm of your hand. It’s not in your schoolbooks and no one can teach you. It’s a thing you gotta feel for yourself.’
Je moeder heeft echter niet zoveel geduld. Jouw tranen kan ik in perspectief zien, al stap ik ’s avonds met een zwaar gemoed de trap af na jou te hebben toegestopt. Aan je schoenen zie ik dat je wel ingaat op de vraag van de jongens om mee te voetballen en ik hoor verhalen over het aanleren van tiktok-dansjes, maar ik maak je graag weerbaarder. Ik wil je kennis laten maken met je eigen schoonheid.
Ik ga op onderzoek en ik kom uit bij Grip PMT. Door middel van bewegen, grip krijgen op jezelf en leren omgaan met de problemen die je op dat moment ervaart.

Ik kan het hier typen, want jij bent zó dapper. Ik was even huiverig, moet je dit nu wel gelijk delen? Maar jij vertelt op school in de kring je verhaal. Ik zit op Grip. Ik ga daarnaartoe omdat ik mij op school soms buitengesloten voel. In de pauzes mag ik wel met de jongens meedoen. Graag speel ik ook met een meidengroepje, maar vaak zeggen zij nee en dan vind ik het moeilijk wat ik dan moet doen.
Ik doe nu oefeningen om meer zelfvertrouwen te krijgen, te ontdekken welke kwaliteiten ik heb. Ik leer voor mezelf op te komen, grenzen aan te geven en hoe ik contact kan maken.

Van haar juffen hoor ik hoe goed ze het verwoordde en dat het delen haar opluchting gaf, terug te zien in haar ademhaling. Thuis zie ik in de afgelopen weken haar verzachting en tegelijk haar kracht.

‘You gotta hold on. You’ve got a life to live. So much love to give.’ Het liedje raakt mij aan. Ik krijg tranen in mijn ogen. Ik kan glimlachen en ben trots. Op ons. Op onze schoonheid. Op jou.