Les 1. Jut je kind niet op als het net de ogen open heeft. Les 2. Heeft je kind de ogen open, dan nog, jut je kind niet op. Les 3. Gaat de klok ’s morgens sneller dan jouw tempo, beter gezegd het tempo van je kind …. dan weet ik het niet. Inzicht in deze les volgt hopelijk binnenkort.
Ik kan je wel uit eigen ervaring vertellen dat lief doen niet werkt. Beslist en met wat bozige stem praten niet werkt en sissend binnensmonds vloeken ook niet. Even afstand nemen en beneden brood smeren werkte evenmin. Ik kom weer boven en zie haar nog in haar bed. Ze houdt zich slapende, liggend op haar knietjes en met haar kontje omhoog. Het lieve pappen en nathouden is goed voor een kleine stap voorwaarts, maar helaas niet afdoende.
Frustrerend is dat ze op vrije dagen, op dit tijdstip, al lang naast mijn bed staat.

Het is een studie dat moederschap.
Wat doe je bijvoorbeeld met dode dieren in de tuin. Op de opvangboerderij lag er afgelopen week een dood molletje op het erf. De leider wilde het wegmoffelen. Mijn meisje mocht het van mij wel zien. Kijk zo ziet een molletje eruit.
Gisteren vloog er een merel tegen het raam van ons huis. Dood. Gooi ik hem snel in de groene container of fiets ik nu eerst naar school om haar op te halen en zie ik wel hoe ze reageert als ze hem ziet.
‘Hé mama, een vogel die slaapt op de stoep.’ ‘Nee, hij is dood.’ ‘O, wanneer wordt hij dan weer wakker?’ ‘Nooit meer. Er is wat in zijn hoofd kapot gegaan toen hij hard tegen het raam botste. Wat zullen we nu met hem doen?’ Ze kijkt de tuin rond en zegt dan: ‘Een lepel pakken en hem in de container gooien.’
Fijn dat ze dat zegt. Was mijn idee ook. We bekijken hem nog even goed nu hij toch lekker niet weg kan vliegen. Zijn oogje en zijn mooie geel oranje snavel en hij heeft lange nagels.
Misschien nog een keer een studie van maken; wat te doen bij de dood. Moet je uitgebreid afscheid nemen? Begraven? Prentenboek van Kikker en het dode vogeltje erbij halen? Sterretjes-verhaal opdissen? Niet mijn voorkeur. In ieder geval niet op deze leeftijd.
Opa heeft ze vorig jaar op zijn bed in de huiskamer zien liggen. Bed en deken maakten de dood wel moeilijk te begrijpen, maar opa is dood. Opa doet het niet meer. Zolang ze geen vragen stelt, zal ze het met die antwoorden moeten doen.

En nu het naar school gaan. We leren allebei blijkt. Alle ouders hebben inmiddels de klas verlaten, maar op haar eerste wenochtend wil ik nog even blijven kijken. Dochterlief staat echter op van haar stoeltje, loopt door de kring van 24 kleuters naar mij toe en zegt: ‘Ga maar weg mama.’
Maar ik ben zo nieuwsgierig? Wat ga je allemaal beleven meisje van mij? Je bent wel groot, maar echt al zó groot?

Vanmiddag, ieder liggend op een bank. ‘Ik hou van je.’ ‘Waarom?’ ‘Omdat je zo lief bent.’ Na een paar tellen voeg ik er aan toe: ‘Ook als mama boos is, hou ik trouwens van jou.’
Mijn meisje legt de lat al zo hoog voor haarzelf. Geen fouten maken. Het zou bijna haar motto kunnen zijn, net zoals dat van haar moeder. Die is nog geregeld bezig met de basiscursus dat je er mag zijn zoals je bent.
Maar Lieverd, deze les ga ik je echt goed leren.
Jij bent goed zoals je bent!