Ik rits haar schooltas open. Vis haar broodtrommel, fruitbakje en bekers eruit en bekijk alle opgerolde tekeningen. Met een mooie nieuwe aanwinst in mijn handen, laat ik mij op de bank zakken. Een kleurplaat waarbij ze dezelfde vormen, dezelfde kleur heeft moeten geven.
Ik knipper met mijn ogen en daar zit ik. Aan één van de vier tafeltjes bij het raam. Het houten blok met gaatjes, waarin de plakselkwastjes staan, staat midden op de tafel. De in veel kleuren glimmende dunne papiertjes; driehoeken, vierkanten, cirkels liggen uitgewaaierd over mijn tafeltje. Ik mag er een slinger op mijn vel papier mee plakken.

Ik heb een kleuter in huis en kleuters van nu doen heel veel dezelfde dingen als kleuters van lang geleden kom ik achter. Zo loopt ze regelmatig een dag met stickers op haar gezicht. Zelf had ik een tijdje terug van haar de bananensticker gekregen; door haar hard aangeduwd op mijn voorhoofd. Vlak voordat ik uit de auto stap om naar de winkel te gaan, wierp ik een blik in de achteruitkijkspiegel. Gered, nog net op tijd de sticker gezien.
In mijn herinnering zie ik zwarte wiebertjes stickers op de mandarijnen. Ik voel hoe ik ze aan het eind van de dag van mijn neus lospeuter.

Mijn sjaal kan ik inmiddels met gemak drie keer om mijn hals slaan. Een sjaal is namelijk uitstekend geschikt om paardje mee te spelen. Leg de sjaal achter in je nek en leidt hem dan onder je oksels door naar achteren en je hebt teugels. Als het paard harder draaft dan zijn ruiter krijg je vanzelf een lange sjaal waar je vervolgens mee kan touwtje springen.
Op het schoolplein van de kleuterschool hadden we een schuur. Daar stonden met de nodige fantasie de politieauto’s en ambulances; lage platte karren met een houten bodemplaat en ijzeren frame eromheen. Ik vond ze soms net wat te eng om te kiezen. Wilde er wel op, maar er lagen altijd kinderen op de loer om hem in te pikken. Je had ook paardentuigjes. En de grote schommel in de zandbak. Net zoals mijn meisje durfde ik daar al wel vroeg, heel hoog mee te gaan en op het hoogste punt voor, eraf te springen. Er werd een noodlokaal op het plein geplaatst. Hele kleine dunne zilverkleurige schilfertjes lagen er om heen. Kaboutergeld.

Ik leg het werkblad klaar op de trap. Die mag vanavond mee naar boven en in de verzamelmap. De overige tekeningen verstop ik tussen een stapel folders, goed voor het oud papier.
Had ik alle tekeningen die speciaal voor mij waren gemaakt bewaard, had ik met gemak de gehele bovenverdieping er mee kunnen behangen. Kwaliteit of kwantiteit, het maakt niet uit. Het voelt als een eer om ze te ontvangen van mijn mooie kleuter.

‘Wat lach je mama?’ ‘Ik moest aan jou denken en dan word ik blij! Je wordt groot meid.’
En ik oud.