Tag Archives: Malarone

18. Woensdag 10 augustus

18. Woensdag 10 augustus

Wat een lekkere luie middag. Ik heb in het internetcafé gezeten en gekletst met Nederlanders. Leuke tips gekregen over plekken die ik moet zien en ik heb weer aan mijn webspace gewerkt. Heb net een bord rijst gegeten met iets te gekruide saus en hang nu op de bank. Ik voel me moe.

Vanmorgen heb ik tot 9.00 uur in bed gelegen. Na het ontbijt heb ik me op de was gestort. Ik heb veel water verbruikt en daar voel ik me een beetje schuldig over. Maar ik wilde ook graag mijn kleren echt goed schoon hebben. Ik zie nu weer dat ik een wit kussensloop had meegenomen en kreeg gelukkig al het rode zand gemengd met zweet uit mijn shirts gewassen.
Ik hing alleen de domme blanke uit. Het was 10.30 uur en de zon brandde op de binnenplaats. Het liefst ging ik met mijn kont in de teil met water zitten. Het wassen deed me denken aan de poppenwas van vroeger. Dan zat ik in de zon achter thuis heerlijk te knoeien met het water en me verantwoordelijk te voelen voor de pop. Maar nu zijn alle kleren groter. Moet ik echt serieus boenen en is de zon veel feller.

Om 12.30 uur fiets ik met Edina achterop naar het centrum. Ik moet travellercheques inwisselen en ik ga met Edina naar Doris in het ziekenhuis. We lopen een stukje langs de doorgaande weg. Fietsen is veels te gevaarlijk. Edina houdt mijn hand vast en kijkt haar ogen uit. Het blijkt dat ze nooit in het centrum komt. Alinda there is a white man! En ze vraagt of ik al de kinderen ken die me groeten. Het zijn net zoals zij, kinderen die staren naar een blanke. Mijn schoolkinderen wonen aan de noordkant van Tamale. We fietsen verder en ze slaat haar armpjes om mijn middel. We zijn een leuk koppel en trekken veel bekijks.
Doris is blij ons te zien en omgekeerd vind ik het fijn om Doris te zien.

Vanavond nog even socializen met de familie en dan ga ik maar op tijd naar bed. Morgen weer aan het werk.

Het is toch laat geworden. Sibon vroeg of ik plannen had voor de avond en zo nee of ik zin had om met hem zijn oma te bezoeken. Maar je opa en oma wonen toch in een plaats hier een uur rijden vandaan? Nee, daar woont alleen opa. Oma woont in Tamale. Vreemd. Het blijkt echter dat opa vele vrouwen heeft. Oke.
Onderweg krijgt Sibon een smsje. Een buitenlandse vriendin van hem is ziek en denkt dat ze malaria heeft. Hij is bezorgd en ik zie dat hij haar graag wil bezoeken. Ik geef aan dat het mij niet uitmaakt waar we naar toe gaan.
Even later zit ik aan het bed van ik dacht een Zwitsers meisje dat erg ziek is. Ze heeft dezelfde verschijnselen als die ik had, toen ik 3 lariam tabletten in Nederland achter elkaar moest innemen; zweten, heel koud hebben, misselijk, veel lichamelijke pijn en een  hartslag die veel te snel gaat. Ik weet nu zeker dat ik dat weekend op de Zwarte Cross malariaverschijnselen heb gehad. Opgewekt door een te hoge dosis malaria tabletten en misschien aangewakkerd door drank? Doordat ik zo laat besloten had om te gaan en toch mijn dosis binnen moest hebben voordat ik in Ghana zat, moest ik ze korter op elkaar innemen.

Evelien was de afgelopen dagen wat ziek en twijfelde of ze malaria had. Volgens mij was het een combinatie van vermoeidheid, teveel zon en slopende busreizen. Voor mezelf weet ik nu dat als ik me niet goed voel, ik niet zou hoeven twijfelen wat ik heb.
Ik weet nog goed hoe ik me voelde op die zaterdagavond. Een hemelsbreed verschil met grieperig zijn. De jongens met wie ik samen was, waren erg bezorgd en wilden een arts opzoeken. Ze wikkelden mij in een slaapzak en lagen vervolgens tegen me aan om mij vast te houden zo rilde ik. Omstebeurt hielden ze een uur lang de wacht. Totdat ik ‘s nachts ineens een golf van misselijkheid voelde en naar buiten wilde. Spugen gebeurde niet, maar ik kreeg wel ineens weer controle over mijn lichaam. Terwijl de man op wacht slapend op bed bleef liggen, ben ik alsnog naar een feesttent gestrompeld om het laatste nummer van een Queen cover-band te horen van achter uit de feesttent. Die nacht had ik angstdromen. Ik heb mezelf vervloekt met mijn stomme idee om zo in mijn eentje op de dolle pof op reis te gaan naar Ghana.

Ik mag hopen dat ik hier geen malaria krijg. Ik gebruik mijn muggenmelk, klamboe en neem elke dag een malariatablet in van de malarone tabletten. Van de lariam tabletten die ik tijdens de Zwarte Cross slikte, bleef ik angstdromen houden.
En mocht ik wel malaria krijgen dan moet ik zorgen dat ik een privé dokter regel of een bezoek aan een military hospital voor bloedcontrole en dergelijke. In ieder geval absoluut niet naar het ziekenhuis waar Doris nu verblijft. Ook al zou ik mijn eigen naalden meenemen dan nog zou ik bang zijn dat ik zieker het hospital verlaat dan dat ik er binnen kom.
Goed opletten dus deze reis.