Tag Archives: Paardenbloem

Wensbloem

Wensbloem

Haar ogen stijf dichtgeknepen. Haar wangen bol van lucht. Haar schouders hoog opgetrokken. Staand op haar tenen. En dan. Met een harde lange stoot lucht blaast ze zoveel mogelijk pluisjes los. Weg van haar wensbloem. Haar woorden ‘Ik wil zo graag een poesje’ hangen tussen de pluisjes in de lucht. De pluisjes zullen in mijn grasmat verdwijnen en volgend jaar zorgen voor nakomers. Zullen haar woorden ook gaan groeien? Krijgt haar wens vorm?

Ze is gek met dieren. Poezen en konijnen kunnen rekenen op een knuffel. De kleinere kruipbeestjes worden ook gezien en zelfs verzameld. Mieren in boterhamzakjes met piepkleine luchtgaatjes anders kruipen ze eruit en slakken in een leeg boterbakje met gras en blaadjes. Komen hun koppies te ver over de rand dan worden ze weer terug gezet om uiteindelijk toch echt door mij de tuin te worden uitgebonjourd. Ver weg van mijn hosta’s.

’s Avonds loop ik door de tuin en zie nog een pluizenbol. Zal ik? Wat zal ik wensen? Ik weet wel wat. Ik zou de ogen van mijn lief wel elke dag willen zien. De liefde willen voelen in een aanraking in plaats van via de app.
Ach, dat is een wens voor ooit. Voor nu is een latrelatie goed en volgt er geen verhuizing. Zo gaat mijn meisje nu naar een heerlijk schooltje. Ze gaat naar de meest leuke opvangboerderij. Ze fietst vrijelijk  door de buurt en er zijn hier altijd kinderen om mee te spelen.

Wat zal ik nu dan toch gaan wensen met mijn wensbloem. Ik denk, maar mijn hoofd blijft leeg.
Ik voel mijn voeten zwart worden terwijl ik de hoeveelheid knoppen van de ramblersrozen bewonder. Ik ruim de borden op die nog op de tuintafel staan. Heerlijk dat buiten eten. Ik luister naar de lach van mijn meisje. Lachend en kletsend zit zij op de schommel. Mijn hoofd hangt bedwelmend in de seringen.

En dan sta ik stil. Hap een volle teug lucht en blaas.
Wensend dít gevoel vast te blijven houden.
Gevoel van tevredenheid.