Tag Archives: peuter niet slapen

Slaap lekker

Slaap lekker

Wat is er nu heerlijker dan tegen je mama aan op de bank in slaap vallen. Beter gezegd, wat is er nu heerlijker voor een mama dan …
Met mijn neus in je haren ruik ik nog net een vleugje van de anti luizenshampoo. Zwaar ligt je hoofd op mijn borst. Uitgeteld na een dag spelen en rozig van het bad. Ik draai me voorzichtig op mijn zij. Mijn armen om je heen. Ik heb gewoon een kindje in mijn armen. Mijn kindje. Ik mag je mama zijn.

De eerste nacht van je leven brachten we samen door in het ziekenhuis. ’s Avonds om 20.53 uur werd je geboren en we mochten nog even blijven logeren. Je lag in een doorzichtig bakje naast mijn bed. De adrenaline en vreugde vervulden mijn lichaam en verdrongen de slaap. Telkens keek ik opzij naar jou. Ademde je nog wel? Op een gegeven moment kon ik me niet meer bedwingen en nam ik je bij mij in bed. Ik wilde je tegen mij aanvoelen. Ik wakker liggend en regelmatig tranen wegvegend en jij slapend, afgewisselend met drinkend aan mijn borst.

De toon was gezet. Een kleine drie jaar volgden we dit patroon. Kanttekening; jij bleef net zo als mij wakker en huilde ook.
Alle gevraagde en ongevraagde adviezen, die ik in het begin niet kon aanhoren, heb ik uiteindelijk opgevolgd. Allereerst het inbakeren. Toen je daar te groot voor werd een vast naar bed gaan ritueel ingevoerd. Een donker kamertje of toch een lampje aan. Wel een middagslaapje. Geen middagslaapje. Je laten huilen. Je troosten. Naast je bed zitten en mezelf in de loop van de tijd steeds een meter richting de deur proberen te schuiven. Melatonine tabletjes en muziekdoosjes.

De nachten die ik de eerste twee jaar ongestoord heb kunnen slapen, zijn op één hand te tellen. Dat derde jaar kwamen er wat goede nachten bij. Afgewisseld met wekenlang maar een paar uurtjes slaap per nacht.
Steeds kwam je maar naar mijn bed toe lopen. Ik kon je ontelbaar keer terug leggen, maar steevast liep je weer naar mijn bed. Je oom en vervolgens één van mama’s vriendinnen, hebben toen zelfs bij ons geslapen. Proberend of zij het patroon konden doorbreken en niet geheel onbelangrijk, ik even in het logeerbed op zolder een paar redelijke nachten kon maken.

Ondertussen moest ik namelijk wel op mijn werk verschijnen en probeerde ik ook vele andere activiteiten te blijven ondernemen.
Eén van die activiteiten, een weekend Zwarte Cross, was appeltje eitje qua uithoudingsvermogen. Als laatste in bed en als eerste eruit. Geen problemen mee. Heerlijk, vijf aaneengesloten uren te kunnen pakken. Rustige nachten. Al twijfelde ik s’nachts, zwalkend over het terrein wel of ik enkele opgeschoten pukkelige jongens met hun koppen tussen het hek zou duwen in verband met irritant milf-geblèr.

Nog steeds ben je ‘s nachts wel een paar keer wakker. Volgens mij is het de overgang van de ene naar de andere slaap. Ik hoor je en prevel in gedachten: ‘Draai op je zij en val weer in slaap lieverd.’ En maak jij eens een goede nacht, dan lig ik alsnog wakker van het geluid van een torretje dat door de tuin scharrelt. Vanaf onze eerste nacht ben ik gespitst geweest op geluidjes. Adem je nog? Ik wil je nooit meer kwijt.

Ik sta op van de bank en til je voorzichtig op. Intens gelukkig loop ik met jou in mijn armen naar boven. Ik leg je in je bed en dek je toe. Kus je op je blonde haartjes en wens je een fijne nacht. Mama houdt van jou!

Slaap lekker

Afbeelding 1 van 1