Tag Archives: Zelfliefde

Superwoman

Superwoman

‘Mama, deze moet je aan doen. Het Superwoman t-shirt.’ Het is ochtend en we zoeken onze kleren uit voor deze nieuwe dag. Ik voel me alles behalve super, maar hé, als ik mijn lippen wat rood stift en rode pumps aandoe wordt het misschien nog wat.

Hoe doen andere grote mensen dat als ze bang zijn, als ze verdriet hebben. Ik krijg een pijnlijke keel; opgezet en rood. Misschien wel deels door de woorden en tranen die ik inslik. Ik voel me rot, maar wil niet huilen, terwijl ik langzaam hoofdpijn krijg en schouders die steeds zwaarder aanvoelen. Ik knuffel de poes en zit ‘s nachts op mijn knieën voor het bed van Eva Luna en leg mijn hoofd naast die van haar. Mijn meest veilige mensenplek. 

Ik weet niet wat anderen denken, doen en zeggen. Ik heb daar ook geen controle over. Misschien een heel klein beetje invloed, als ze mij belangrijk genoeg vinden en moeite willen doen om mij echt te zien. Je kan hopen dat ze goed voor je zijn, maar verwachtingen is ook zo’n machteloos iets; overgeleverd aan de grillen van de ander maakt je een speelbal van de wind. Alleen wat je zelf denkt en wat je doet kan je bepalen. 

Ik kan eerst eens een plek zoeken waar ik vrijuit kan huilen, de spanning eruit en zorgen dat ik de eerste uren niet onder de mensen hoef te komen met mijn koppie. Ik kan zorgen voor een zacht kleed en kussens. Ik kan een kop thee zetten om mij te warmen en yoghurt met fruit tot mij nemen. Nee, geen chocola, ik wilde juist slank zijn want dan is alles goed in de ideale wereld en dat is ook gelijk een goede reden om de drank te laten staan. Toch wel de eerste ingeving. De kruiden van de berenburg zijn vast helend voor mijn keel en anders verdoven en leiden ze wel af. Nee, pak een boek. De tijd gewoon even uitzitten. Het ergste moment is altijd korter dan de rest. 

Het liefst kreeg ik bevestiging van een ander. Je bent goed zoals je bent. Kom, ik zorg wel even voor je en help je als jezelf even niet weet hoe het moet. Stil maar Lief en hier een kus. 
Een ander …
Wees je eigen ander; je eigen moeder, je eigen partner. 
Ik glimlach, want zorgen voor een ander kan ik wel. Ach meisje, soms is het ook rot, moeilijk en ben je moe. Kom maar. Ik streel mijn eigen arm. Een stortvloed aan tranen volgt. Even lijkt de pijn nog erger te worden, maar daarna volgt iets van ontspanning. Ik voel liefde voor mijzelf groeien. Meid je doet het zo goed.
Eigenlijk ben ik best wel een beetje een super woman.

Zelfliefde

Zelfliefde

‘Mama, de kaas is oud.’ ‘Ja lief, je hebt  verschillende soorten kaas; jong belegen …’ Met een geïrriteerd ‘Neehee mama!’, valt ze mij in de rede. ‘Nee, nu laat je mij even uitpraten. Je hebt dus bijvoorbeeld jonge kaas, belegen en oude kaas. Als je kaas langer laat liggen krijgt hij steeds een pittiger smaak. Ook zijn er nog heel veel verschillende soorten. Jij bent ook gek op kaas he?!’ ‘Ja mama’, klinkt het netjes en dan met een zucht: ‘Ik zei Sinterklaas is oud.’

Oké dan, ook goedemorgen.
Mijn schat eet deze ochtend een boterham met kaas en terwijl ik aan mijn eerste werkdag van dit jaar denk, zit zij nog steeds met haar gedachten bij de Sint. Als het net zo gaat als vorig jaar bekijkt zij tot aan de zomer nog filmpjes van de Club van Sinterklaas. Waarom iets aan de kant zetten waar je zoveel plezier in hebt. Met de komst van het nieuwe jaar hoef je het oude jaar inderdaad niet gelijk af te serveren.

Goede dingen zal ik ook zeker meenemen. Goede zaken die zijn weg gezakt in de loop van de tijd, zet ik met de komst van een nieuw jaar weer even extra op de agenda. Houden van mezelf bijvoorbeeld.
Ik merk dat ik mij bij vlagen erg moe en leeg voel. Ik heb een goed jaar gehad, maar ergens onderweg ben ik mijzelf wat uit het oog verloren. Wil er graag zijn voor anderen. Rekening houden met de buitenwereld. Wil zelf ook zo veel, teveel? Vind het soms moeilijk te ontdekken en aan te geven wat mijn grenzen zijn. Wil alles zo graag goed doen. Misschien wel deels met de reden; zo ontvang je geen kritiek en houden anderen van je? Als je het jezelf niet kan geven, heb je altijd dit nog? Terwijl ik dit typ, stuit het afhankelijk zijn me tegen de borst. Altijd fijn als anderen van je houden, maar dat is natuurlijk geen bron om lekker onbeperkt energie uit te tappen. Rap tijd dus voor zelfliefde.

Ik vind het nog wel wat bespottelijk klinken. Moet ik nu mijzelf omarmen? Al schieten mij ook wel dingen te binnen die ik graag zou willen ondernemen om te ontspannen. Een dagje sauna of mezelf verwennen met het kopen van een nieuw kledingsetje bijvoorbeeld. Maar het voelt zo egoïstisch en ik voel me zo bezwaard als ik iemand moet vragen om op mijn meisje te passen. Na het immer lezen van boeken, dat de laatste jaren terugliep, gun ik mijzelf inmiddels ook al geeneens meer de tijd om tijdschriften uit te lezen, terwijl ik zo van lezen houd. Ochtenden in bed; slapend, lezend en ontbijtend, waar zijn ze gebleven.

De knop moet om. Ik moet nog even zien hoe ik het ga doen, maar het rijpingsproces vindt weer voortgang. Nog even en ik bezit weer een rijkere en krachtiger smaak. Ik heb mijn nieuwe voornemen goed voor ogen.
Kom maar op nieuw jaar. Ik ga van jou én mij houden!