Tag Archives: Zelfrespect

Zelfrespect

Zelfrespect

Pijnlijk zakken mijn schouders naar beneden en nestelen zich tegen de warme rugleuning aan. Heerlijk die stoelverwarming in de auto. Ik voel mijn lichaam ontspannen na een werkdag non-stop vormgeven met te strakke deadline. In mijn nek blijft het echter irriteren. Het komt door een nylondraadje. Een uitsteeksel van een knoopje. Ik heb een hele mooie kralenketting om. Gisteren aan het eind van de middag ben ik verwend door mijn meisje, toen ik haar van de opvang ophaalde.

Mijn hart gloeit als ik haar blijde gezicht zie. Haar trots. Haar afwachtende glimlach, klaar om voluit door te breken als ik zou bevestigen hoe prachtig de ketting is. Ik prijs haar de hemel in. ‘De roze kraal glanst als een parel, die rode glazen met witte stipjes vind ik het mooist en die zilveren met die hartjesvorm, die vind jij vast heel mooi mama.’
Eigenlijk zou ik haar niet mogen prijzen. Dan kweek je teveel narcistische trekken bij je kind. Ik moet de nadruk leggen op het proces en niet op het eindresultaat.

Mijn meisje volgt een cursus bij het Tekenatelier. Elke week is ze vol enthousiasme als we ernaar toe rijden. En elke keer haal ik een zo tevreden meisje weer op uit het lokaal. Ze vertelt wat de opdracht was en wat ze ontdekt heeft aan materialen en nieuwe woorden als patronen, abstract, diepte en horizonlijn. Juf geeft mee: ‘Een belangrijk deel van creatief zijn is niet bang zijn dat iets mis gaat’.

Afgelopen week werd de cursus afgerond met een heuse expositie. Het was mooi om Eva Luna, voordat de expositie geopend werd en het nog even wachten was op iedereen, bovenaan de trap te zien zitten. Zo lekker in haar vel, voorpret, zich speciaal voelen, terwijl ze dit soort dingen ook zo spannend vindt.

Ik schrap de wortels. Uit het keukenraam kijkend zie ik mijn meisje met een groepje kinderen voorbij fietsen. De deurbel gaat. ‘Mama is het goed als ik de tijd vergeet?’ Half zes moest ze thuis zijn. Ik zie haar ogen smekend stralen. Ach, mijn stamppot komt niet aan op een kwartiertje. Je moet weten wanneer iets wel of niet een deadline is.
Ik druk een kus op haar haren. Zij slaat haar armen om mij heen. Weglopend, achterom kijkend en zwaaiend en ondertussen de rest toeroepend dat ze weer meefietst.

Ga jij jouw wereld maar ontdekken. Ik prijs je nog lekker een paar keer de hemel in, doe er tig knuffels bij en ga voor een ontwikkeling van gezond zelfrespect.