1, 2 Huppekee!

1, 2 Huppekee!

En daar staat de eerste titel op mijn blog. Mijn meest gebruikte kreet van het afgelopen jaar. Ik hoor het mijzelf inmiddels zeggen.
1, 2 Huppekee! Dat is de eerste schoen.
1, 2 Huppekee en dat is nummer twee.
1, 2 Huppekee en met een zwaai zit Eva Luna in de autostoel om er even later uitgetild te worden met een ….  Ja, 1, 2 Huppekee!

Ik had het zelf eerlijk gezegd nog helemaal niet zo door tot ik vorige week iemand bij de kinderopvang hét hoorde zeggen. Hé, ik ken die kreet. De laatste dagen hoor ik het mijzelf zeggen. Soms heb ik het gedacht maar slik ik het nog net in, omdat ik het wel heel vaak vind langskomen en me lichtelijk erger aan mijzelf.

Ik weet er zijn ergere woorden om je aan te ergeren. Ik maak mij bijvoorbeeld niet schuldig aan een overdaad aan verkleinwoorden. Geen sokjes en schoentjes en een dasje en jasje aan voordat we naar buiten gaan. We rijden niet in een toet-toet maar gewoon in de auto. Ik zeg geen scheetje en poepie als ik het over Eva Luna heb, al weet ik dat het bij die mensen ook gewoon om liefde draait. Ook gebruik ik Eva Luna niet om zelf wat te zeggen als bijvoorbeeld  ‘wat een knappe meneer staat daar in de rij bij de kassa hè?!’ Niet omdat ze dat toch niet  begrijpt, maar eerlijk gezegd omdat die man er niet stond. 1, 2 Huppekee zo de boodschappen staan weer in de auto.

Eva Luna heb ik nog  niet  geërgerd zien kijken, terwijl zij de kreet  het meest aanhoort. Vaker dan de woorden: ‘nee, niet doen, afblijven’. Ben de strengste niet onder het mom van ontdekken = ontwikkelen en iets kan worden opgeruimd. Ik neem het zandgebakje dat naar binnen wordt gebracht aan en ook de driewieler mag naar binnen als ik haar heb zien worstelen met de vitrage bij de tuindeur, ze doorzette en vervolgens zo trots en voldaan op het zadel is geklommen. Dan wil ik mij zelfs in de keuken nog wel even over de tenen laten rijden omdat ze plezier heeft en zo leert fietsen. Ook plak ik regelmatig vast aan de roosvicee-vloer. Leren drinken uit een beker is gewoon veel leuker dan die tuitbeker. Als ik weet dat er mensen komen wel 1, 2 Huppekee met de dweil in de weer hoor. Zo relaxed ben ik dan ook weer niet dat ik trots laat zien hoe zo’n bende het hier kan zijn. Op papier kan de beschrijving dan toch minder kwaad.

Maar zolang Eva Luna nog glimlacht en over een tijdje misschien zelfs wel met plezier mee gaat tellen, dan mag ik van mijzelf deze kreet ook nog wel een keer gebruiken om deze eerste blog nu te lanceren.
1, 2 HUPPEKEE!

4 Responses »

  1. Ben blij om te zien dat je deze blog dan toch echt bent begonnen! En misschien komt dat boek er dan toch ook nog wel; zoals ik je een tijdje geleden vroeg, voor ons vrouwen die soms eens niet iets te doen hebben 😉 Maar dit is een heerlijk begin!!!! Dat wij nog maar lang van al jouw inktspetters mogen genieten!!!!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *