Ik geniet van de kleine kerstboom staand in de hoek van je bed. De tientallen gekleurde lampjes branden om de beurt. Als ik inadem schijnen de groene. Als ik uitadem doven ze langzaam en gaan de gele aan. Ik adem in en de rode gaan branden. Het lome tempo is heerlijk rustgevend. Het te lange lichtsnoer hangt om de boom en slingert vervolgens door de lattenbodem van het bovenste bed in het stapelbed. Jij slaapt onder deze lichtjes. Een warme gloed kleurt je wangen. Ik zit al geruime tijd middenin de nacht op de grond voor je bed.

Ik wil je beschermen. Ik zou de hele nacht hier kunnen zitten als dat nodig is. Je liefhebben gaat voor mij vanzelf. Je jouw leven laten ontdekken is soms moeilijk.
Ik hoor de hoge stem van Willy Alberti zingen: ‘Je bouwt het liefst een muurtje om haar heen’.

Eigenlijk zou ik beschermengelen voor je moeten regelen. Ik denk dat ik er heel veel zou kunnen vinden. Ik ken tenminste veel mensen die overleden zijn. Ik denk aan twee opa’s van je. De een zou je super verwennen en de ander gaat zeker weten met je op kabouterjacht. Mijn twee oma’s zouden ook vast wel een oogje in het zeil willen houden. De een zou samen met je de slootkanten en bermen bloemvrij plukken. De ander zou je leren werken, zelfstandig te zijn en trots. Mijn hoofd vult zich en ik moet glimlachen. In mijn verbeelding is je kamer nu vol met jonge en oude mensen.

Ooit kon jij ze echt beleven. Als 2-jarige beschreef je geregeld de aanwezigheid van een man op de overloop als je van jouw naar mijn slaapkamer liep. Als 3-jarige danste je heerlijk vrij door de woonkamer. Plots hield je in. Alsof je bijna botste. Je lijfje verstijft. Je draait je om naar mij. Ja, ik heb het gezien. Je kijkt weer terug, glimlacht naar iets en danst verder. Ik kijk naar de ruimte voor de deur. Ik zie niets, maar weet wel de nabijheid van iemand.
Soms pols ik je nog. Zie jij dingen die ik niet zie? Je weet niet waar ik het over heb.

Geregeld denk ik, ik en meerdere mensen kijken helemaal niet goed. We hebben de muurtjes veel te dicht om onszelf heen geplaatst. Een beperking van het leven. Het is ook moeilijk, de balans; het plezier en de angst van het leven te beleven.

Ik zit stil. Ik adem rustig in en uit. Ik voel vertrouwen. Ik voel mij beschermd door iets vanuit mijzelf. Liefde. Is Liefde doorgeven bescherming? Zijn wij elkaars beschermengelen?