Doeslief

Doeslief

‘Mama, hoe schrijf je dalmatiërs?’ Ik spel hardop en zij schrijft mee. Ik kom tot ‘dalmat’ en dan begin ik te twijfelen; ions, iers, iets met een trema? Hardop nadenkend uit ik mij en sta zelfs op het punt om te googelen.
‘O laat maar mama, het is een teckel.’
Pfff, doe je daar je best voor. Ik durf te wedden dat ze teckel nu met dubbel k schrijft, maar toe maar.
Ik doe mijn best om haar woordenschat uit te breiden. Zo doe ik ook echt mijn best om haar net taalgebruik bij te brengen. Afgelopen week kreeg ik echter te horen: ‘Hou je bakkes’ toen ik haar zei haar jas aan de kapstok te hangen. Ik sta perplex. ‘Wat zei je?’ Ze kijkt mij stralend aan en zegt: ‘Hou je harses’ gevolgd door een lachsalvo.
Verkeerde vriendjes? Ja, maar dat bleek wel mijn vriendje te zijn. Zo kent ze inmiddels ook een ruim scala synoniemen voor het woord ‘poepen’. Met dat uitbreiden van haar vocabulaire zit het wel goed.

We zitten in de auto. Ik heb haar zojuist opgehaald bij de opvang. Ik vraag of ze heeft gehoord dat een man in Utrecht, een stad in óns land, heeft geschoten. Ze hoort veel en ik wil graag weten hoe het gebeuren vorm heeft gekregen in haar hoofd. ‘Is dat van die kerk? Van die man die wilde dat ze ergens anders in gingen geloven?’ ‘Nee, dit is een andere man en ze weten nog niet waarom hij dit gedaan heeft.’ ‘Zijn er ook mensen geraakt?’ ‘Ja.’ ‘Maar als hij dat heeft gedaan om het geloof dan is dat echt dom mama. God, Allah, Jezus dat is allemaal dezelfde. Je geeft er alleen een ander woord aan.’

Naast dat ze de tafels twee, vijf en tien leert, krijgt ze op school ook ‘Lessen Leren Leven’. Ze maakt kennis met diverse geloofsrichtingen en gaat hierover met haar medeleerlingen en een deskundige in gesprek. Ik vraag waar zij in gelooft. ‘De oerknal, want dat van Jezus klopt niet. Voor dat ik dood ga wil ik het misschien nog wel zeker weten. Dan vraag ik het de Koning en Koningin of aan de burgemeester, wat die denken.
De vader van Stan gelooft in snoepjes. Toen Stan viel, legde zijn vader een snoepje op zijn knie en toen was de pijn weg. Of, misschien had hij nog wel een beetje pijn, maar hij kon ook weer lachen.’

Klinkt als een goed geloof. Het snoep zal top zijn, maar de echte troost van een medemens; een omarming, iemand die je ziet, empathie, dat is helend. En ik weet, niet alle leed kan ongedaan worden gemaakt en als puntje bij paaltje komt moet je je eigen kracht aanwenden, maar ik heb er zojuist een nieuw woord voor je bij gevonden meisje. Eentje waar ik je alle synoniemen van wil aanleren en voordoen: #doeslief.
Wees lief voor jezelf en de ander.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *