Ons  mini altaar in de auto heeft ons in de steek gelaten. Toen ik vanmorgen de sleutel in het contact stak en omdraaide was het dashboard feestelijk verlicht met alle lampjes die daarin zaten. Het geluid wat ik wenste te horen kwam helaas niet.

Een mini altaar is het ook nooit bewust geweest, maar inmiddels zag het ooit lege plateautje er wel zo uit. Ooit lag er alleen een antislip matje toen ik de auto na aankoop ophaalde. Hier zou een zonnebril of pen of telefoon misschien veilig op kunnen liggen. Nu liggen er een paar beukennootjes, opgeraapt tijdens een vakantie in Drenthe. Er ligt een mooie steen, gevonden door Eva Luna. Haar andere stenen zitten in mijn jaszak of liggen op de tafel achter thuis of in het voorste vak van haar schooltas. Had ik al haar gevonden steentjes bewaard, had ik wel daadwerkelijk een altaartje kunnen bouwen.
Er liggen lavendeltakjes geplukt uit de border bij het politiebureau. In de hoek een kastanje en op de voorgrond kamperfoelie bloemen. Mijn hoofd zat een paar ochtenden geleden vol met een soort zwaarte. Ik sloot de voordeur na een onrustige nacht achter mij en liep naar de auto. Om in mijn auto te kunnen stappen, kwam ik met mijn hoofd in de kamperfoelie die weelderig door de blauwe regen op mijn oprit groeit. De geur maakte mij aan het glimlachen. Ik bleef wat langer staan om te genieten. Dat mijn haren verstrikt zaten, had daar eerlijk gezegd ook mee te maken. Toen ik uiteindelijk in de auto zat, tóch weer uitgestapt. Kamperfoelie geplukt en het tijdens de rit naar mijn werk een paar keer onder mijn neus gehouden. Ik had vervolgens een prima dag. 
Ook ligt er op het altaartje een hart van strijkkraaltjes gemaakt door mijn meisje en een klein zilveren engeltje. 

Ik zit nu binnen in een stoel voor het raam te wachten. Ik tuur de straat af. De ANWB komt zo. Hopelijk kan de pechhulp iets resetten of opladen. Ik heb inmiddels het dashboardkastje uitgemest en toch ook het plateautje. 

Zeker wetend; de natuur zit vol pechhulp en zéker voor degene die zijn zintuigen gebruikt.