3000 kleine strijkkraaltjes in een pot lijkt niet zo veel, maar je zou het eens moeten zien als de helft daarvan op de grond ligt. Het is een lekker aanrommeldagje met spelen en knutselen. Met verf en wc rolletjes kan je heel lang zoet zijn. De bedoeling was om dieren te maken, maar het geklieder is zo heerlijk en verder dan dat komen we dus ook niet.

Mama zal ook eens aanrommelen. Er zijn genoeg kleine klusjes te doen. De afgelopen weken zijn er vele lampen kapot gegaan en ik zal eens wat vervangen. Ook moet de zoom in het gordijn gemaakt worden en wordt dat gefikst met dubbelzijdige tape en moeten er los gestoten plintjes geplakt worden.
De tube bisonkit zou toch echt in deze la moeten liggen. Een rommellaatje van maar een paar centimeter hoog en normale breedte en diepte, wat kan daar nu helemaal in.

Nou naast binddraadjes voor honderden boterhamzakjes, doosjes lucifers zonder zijkantjes want die heb ik ooit voor het afstrijken van de strijkers gebruikt, rollen plakband en een keur aan batterijen voor afstandsbediening, wekker en kinderspeelgoed, zie ik nog geen tube lijm. Wel tig opladers en gekrulde cadeaulintjes, Douwe Egberts punten, schroevendraaiers en houtvulmiddel dat in de schuur kan bevriezen.
Met beide handen alles maar eens uit de la halen en op het aanrecht leggen. Tubetjes één-secondenlijm, overtollige veiligheidshaakjes voor op de kastjes en stopcontactbeschermers voor dreumesen, elastiekjes, zaklantaarns, doosje met dartpijlen, stanleymessen en inbussleuteltjes komen te voorschijn en nog is de la niet leeg. Naast waar de la voor bedoeld was, de rollen aluminiumfolie, boterham- en diepvrieszakjes en vuilniszakken kom ik ook de handige opwipper tegen om potten te openen en tot slot nog een veiligheidsspeld, paracetamolstrips, schroeven, een uitgedroogd potje tipex en kraanopzetstukjes voor de tuinslang.
Nog eens zoekend tussen al dit, heb ik even later toch de bisonkit in handen. Helaas, het dopje zit vastgelijmd aan de tube. De tube gewoon krachtig draaien dan scheurt de verpakking en ben ik voor nu even gered en kan ik de plint vastlijmen.

Het laatje ruim ik vervolgens netjes in. Ik ben gek op ordenen, maar ik voel me triest nu. Stiekem was ik wel erg trots dat ik met al mijn perfectionisme een rommella had die ik nooit dicht kreeg zonder het nog eens te moeten doen omdat ik eerst slingertjes en snoertjes terug moest duwen. Ik kan echter ook niet met één armbeweging de berg op het aanrecht zo de la weer inschuiven. Wat een innerlijke strijd. Kon je hier maar een hulplijn voor bellen.
Ach, misschien nog een half jaar de kast in de garage mijden. Die gaat ook wel al aardig richting rommella. Helaas is de afmeting tig keer zo groot. Maar ja, dan heb je ook perfect de rommel die ik als perfectionist wilde?