Vlug rennend de auto in. Het licht moet het nog dag maken. De wind en regen maken ons wel wakker. Het voelt knus in de auto. Rijdend door de storm.
Uitstappend op de opvangboerderij, maalt zij niet om de kou. Al het blad op het erf en de plassen doen haar ogen glimmen en ze checkt of ik het allemaal ook wel zie. Mama wier haren naar de hemel vliegen en die druk doende is haar jas dicht te trekken. Zij aait ombekommerd de rode poes over de kop die naar haar is toegelopen. Het woord ‘guur’ kent ze nog niet.

Het zou een woord van Jip en Janneke kunnen zijn. Elke avond als ze in bed ligt, lees ik haar een prentenboek voor. Sinds kort afgewisseld met verhaaltjes van Jip en Janneke. De verhalen sluiten naadloos aan op haar belevingswereld. Een rondje in de kruiwagen mogen maken. Een nieuwe jas die vies wordt en waarom je dan moet huilen. Fantasiespelletjes als dat je een vogel bent en een nestje gaat bouwen. Jip pakt vier zuurtjes, dat zijn de eieren die Janneke moet uitbroeden. Ik vervang het woord zuurtjes voor snoepjes. Later zeg ik weer gewoon zuurtjes. De verhaaltjes krijgen er charme door. Toen ík de verhaaltjes kreeg voorgelezen op de kleuterschool, waren het al woorden van voor mijn tijd.

Taal is in beweging. ­Evolueert. De wereld maakt kennis met nieuwe activiteiten waar ook weer woorden aan gekoppeld worden. Het nieuwe is leuk. Spannend. Een tijdje helemaal een hype. Later is het ook weer gewoon. Er zijn dan al weer tig nieuwe activiteiten. Ik vind het mooi dat ik mijn dochter een breed aanbod aan spel kan aanbieden. Nieuwe filmpjes op dvd die ook heel goed in een goede opvoeding kunnen passen. Het heerlijk spelen met een trein op de grond. Knutselen aan de grote tafel. Sinds een paar dagen spelen we samen het spel memorie en op de kinderlaptop van Nijntje heeft ze plezier in de speels aangeboden oefeningen. 

Alles is aan verandering onderhevig. Een nachtzoentje, werd een weltrustenkus. Geschreven werd het in de jaren ’80 ineens als xxx. Via de app worden het smileys met getuite lippen en blozende wangen.
Vandaag de dag doen wij thuis aan kusjes vangen. Zij ligt in haar bed en ik sta in de deuropening. Druk met mijn lippen een kus op mijn hand. Leg mijn hand plat en blaas hem eraf. De kus vliegt door de lucht en zij vangt hem op. Haar armen uitgerekt boven haar hoofd en ze drukt hem met twee handen op haar mond. Vervolgens is het: ‘Mama, vangen!’ Ik spring en grijp in de lucht. Ja, ik heb hem en druk haar kus liefdevol op mijn wang.

Veel verandert. De dag in liefde afsluiten, verandert hopelijk nooit.