Vanaf de achterbank hoor ik non-stop geklets, zoals alleen vrouwen dat kunnen. Als je de pech hebt dat je adem moet halen, neemt de ander snel het gesprek over. Naast mij een vrouw die met haar hele lijf mee zit te zingen met de net te hard aanstaande cd van Kinderen voor Kinderen. En ik, achter het stuur. De blijdschap in mij voelend van deze 3 lieve 6-jarige meiden. We gaan een dagje uit naar Avontura.

Gelijk na bijna elk avondeten zoeken de 2 vriendinnen elkaar op. Bij mooi weer schuimen ze de straten af en anders vliegen ze een der huizen binnen. Ze nemen vrolijkheid mee. Nadat we met z’n drieën een spelletje hebben gespeeld, hoor ik ze boven giechelen en schateren. Tegen half 8 roffelt er eentje de trap af. ‘Ik moest van mama om 7 uur thuis zijn.’ ‘Ja, ga maar mee je vriendin wegbrengen naar de straat achter ons, maar nu beiden rap jas en schoenen aan! Intussen app ik je mama.’ Later die avond krijg ik een berichtje terug: ‘Alinda was de tijd vergeten mama…’

Het is ochtend. Ik sta aan het aanrecht en vul haar broodtrommel en drinkbekers. De merels vliegen af en aan voor het raam. Vlogen ze een tijd geleden met takjes, inmiddels hebben ze hun snavel vol wormen. ’s Morgens in mijn bed met mijn slaapkamerraam open hoor ik de kleintjes al roepen om de zorg van hun ouders. Zou die moeder merel ook denken ‘laat mij eens een keer ongestoord van mij afschijten’ of ‘laat mij eens wakker worden in mijn eigen tempo?’ Zou ze zorgzaam de nog aan elkaar geplakte veertjes schikken. Een slaapliedje voor ze fluiten? Is ze al bezig met het aanleren van de eerste vliegoefeningen? Haar kroost wordt nog sneller groot en zal nog eerder uitvliegen.

De cliché opmerking: ‘Geniet er maar van. Voor je het weet, zijn ze groot’, lijkt te kloppen. Een goed bedoelde opmerking die mij soms kortaf in de oren klinkt. Een beetje toegebeten, alsof men met boosheid zit over dat men zelf niet goed heeft opgelet destijds. Alsof dat groot worden plotseling is gebeurd, zo uit het niets. Alsof het ze is overkomen, zonder dat ze genoeg genoten hebben van hun jonge kinderen.
Ik moet ook opletten dat ik niet teveel achter mijn laptop zit te werken. Dat ik het maar voor lief neem, dat er een heel mooi meisje in mijn kamer zit te spelen, maar gelukkig, wat beleef ik veel samen met haar en door haar!

Zes jaar is ze alweer. Ik ben blij met mijn dagboeken en fotoboeken vol verhalen over ons samen. Nog meer kans dat onze herinneringen levend blijven en we de afgelopen zes jaar zo lang kunnen laten duren als we maar willen.
Extra bewust leg ik haar deze avond in bed. Eigenlijk gebeurt er niets anders dan andere avonden. We liggen naast elkaar in haar bed. Bespreken wat het meest grappige of verdrietige van de dag was en knuffelen elkaar.
Ik ben mij bewust, dat ik het mooiste meisje van de wereld mag zien opgroeien.