Respect

Respect

De tranen schieten mij spontaan in de ogen. Ik was er totaal niet op bedacht. Snel mijn ademhaling onder controle brengen, voordat de tranen over mijn wangen stromen. Aan de andere kant, het zijn tranen van blijdschap. Puur genieten. Pure liefde. Maar het is wel zo’n sentimenteel gedoe van mij.

Het is de peuter- en kleuterochtend van weer een schitterend Dorpsfeest. Dit jaar is er zowaar een band aangerukt voor de jongste Tollebekers en die van mij, die danst erover. De band zet de eerste noten in, nee sterker nog, de drummer tikt alleen nog maar af en ze springt al overeind. De kinderen zitten op lange lage banken en hebben zojuist gekeken naar een toneelstuk. Het is super wat de Feestcommissie elke Tollebeker aanbied. Maar Eva Luna staat dus al te springen. Met vriendinnen hand in hand en lekker los en gek en wild. Even front row bij de band en stralen van oor tot oor.

Er was al geen twijfel dat dit meisje mijn dochter was, maar de bewijsvoering is nu zeker rond. Ik ben wel zo idioot trots op dit blonde meisje en stiekem ook op mijzelf. Zo trots dat ik de liefde voor muziek in haar bloed heb kunnen laten doorstromen. De liefde voor vrij bewegen. Ik ben trots op haar dat ze mij mijn zicht terug geeft. De vlag uithangen wat stelt dat nu voor. Maar daar vergiste ik mij in. Eerst het wisselen van de Nederlandse vlag die aan de stok hing, voor de Tollebeker vlag, dat was al een heel ding. Dan met de vlaggenstok voor je buik mogen lopen en rond marcheren door de kamer. Tot slot buiten juichen als ik hem met stunt- en vliegwerk in de houder krijg en klappen als de wind hem mooi bol blaast.

Het is echt zo gruwelijk mooi om met haar een Dorpsfeest te vieren. Het bezoeken van de feesttent. De verwondering over de straatversiering. We volgen rode schoenen, proberen te ontdekken welke sporten de poppen uitbeelden en bekijken de gefotoshopte foto’s die ik heb gemaakt voor onze straatversiering. Dat laatste vervult haar met blijheid. Ze is zo trots dat ik meehelp. We groeten de mensen op straat. En nee, we kennen niet iedereen, maar het is goed, want je bent vast een goede bekende van weer een goede bekende van ons. We zijn dorpsgenoten.

Ik heb respect voor het dorpsgevoel. Hopelijk mag dat ook bij een ieder door gegeven worden in de bloedbanen, want wat is dit heerlijk feesten zo samen!

2 Responses »

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *