Op de school worden we weer hartelijk begroet. Ook zo’n leuk detail. Op weg naar school hoor ik soms mensen mijn naam roepen. Ik heb het vast verkeerd verstaan denk ik eerst. Mijn naam lijkt misschien op een Ghanees woord. Maar vanmorgen riepen ze ook Evelien. Ook kinderen die niet op ons schooltje zitten roepen mij soms ‘Hello madam Alinda!’ Schitterend. Ook hier werkt de tam-tam.

Bij de Engelse les zie ik dat de juf tijdens mijn afwezigheid verder is gegaan met het pictoboekje. Super vind ik dat. Ze biedt het aan zoals ik had aangegeven. Helaas nog geen eigen aanvullingen, maar dat ze überhaupt hier mee verder is gegaan, vind ik al zo mooi om te zien. De coordinator kwam vanmorgen gelijk al op me af en wil na de eerste kennismaking met dit materiaal nu precies weten wat de picto’s en de zinnen betekenen. Samen lopen we 5 boekjes door en hij schrijft op een vel de Engelse betekenis van de picto’s. Ondertussen geef ik aanwijzingen hoe men nieuwe picto’s kan aanbieden.
We zijn erg intensief aan het werk. Ik moet me soms behoorlijk inspannen om alles in het Engels uit te leggen. Moet je ons eens serieus aan dit tafeltje zien zitten zwoegen. Niet zomaar lukraak wat doen, maar allebei hopend dat deze voorbereidend lezen methode hier kan aanslaan. Dat het de kinderen mag helpen.

Na de pauze is het weer tijd voor rekenen. Het is moeilijk om de aandacht van de kinderen vast te houden. Ze verstaan amper Engels, de concentratie is erg zwak en sommige kinderen zijn ook gewoon nog jong. Ga dan maar eens inhoud geven aan cijfers. Als ze individueel iets mogen doen zijn ze op hun best. Het is nieuw voor ze dat ze afzonderlijk aan het werk gaan en niet alles klassikaal aangeboden krijgen. Het is alleen op deze manier ook erg vermoeiend voor mezelf. Om 12.00 uur heb ik het echt gehad.

Tussen de middag zit ik bij Habiba te lunchen. Ik weet niet goed wat ik van haar denk. Ze helpt Patricia met het opzetten van Vrijwillig Afrika, maar ze is absoluut geen organisatietalent en ik betwijfel hoe ze de geldzaken regelt. Gelukkig zit ik in een goede familie waaraan ik alles kan vragen en ben ik niet van haar afhankelijk.

’s Middags bezoek ik het internetcafe. Ik bekijk de site van www.operationhandinhand.nl en reserveer daar voor aankomend weekend een huisje voor 2 nachten. Evelien en ik gaan er weer op uit; Kintampo waterfalls, het plaatsje Nkoranza met slaapgelegenheid op het terrein van een leefgemeenschap voor meervoudig gehandicapte kinderen en een bezoek aan Monkey Sanctuary Boabeng-Fiema.

’s Avonds zit ik tot middernacht met Sibon voor het huis. We draaien mijn cd’s en eten popcorn. Praten over onze levens, cultuurverschillen in  man en vrouw-contacten, werkstructuur en toekomst. Hij vindt mij erg leuk laat hij duidelijk doorschemeren. Ik vind het fijn om met hem te praten en van gedachten te wisselen. Kan over van alles met hem praten en merk dat ik het ook leuk vind als ik hem zie, maar verder, nee.