Later

Later

Ik bijt mijn tong net op tijd af. Ik zou zeggen ‘Niet doen, stop daarmee’, maar zag net op tijd je gezichtje. Aandachtig luister je. Je schopt met je schoen tegen de tafelpoot aan. Behoorlijk hard en het klinkt irritant. Op je gezicht zie ik echter geen ondeugende glimlach of boze blik. Je luistert. Je luistert naar het geluid. En dan hoor ik het ook.
Een hoge galm. Er zitten metalen steunen onder het houten tafelblad en door de trap trillen die nu. Je maakt muziek.

Zou je muzikant worden? Of word je kunstenaar. Je tekent, verft en stempelt zo graag. Herfstbladeren, geschilderde penne-pasta met glitters en stickers, alles kan op je knutsels. Of word je chauffeur. Elke tractor, vrachtwagen en bus onderweg benoem je. Of word je toch machinist. In de kamer zijn alle stoelen, de kruk, de poef, de kinderstoel en je fauteuiltje al achter elkaar geplaatst. Ik word op een stoel gedrukt, terwijl jij op de kruk vooraan gaat zitten en het zogenaamde grote stuur vasthoud. Onder een luid roepend ‘tjoeke tjoeke tuut tuut’ gaan we op reis.
Een fractie later is deze trein ineens een stormbaan geworden en wordt er over de stoelen heen geklommen en geklauterd.
Of ga je iets doen in de ict-wereld. Soms sta ik versteld welke onzin er op mijn computer staat, nadat jij even Het Zandkasteel op youtube hebt bekeken. Of wordt het kantoorwerk. Ouderwets met een pen. Je kijkt zo trots als je de pen net zo vast kan houden als mama.

Op de vragen die je het meest krijgt van vreemden; hoe heet je en hoeveel jaar ben je, reageer je nog niet. Laat staan dus op de vraag wat wil je later worden. Maar ik ben al wel nieuwsgierig naar wat je antwoord zal zijn.
Misschien zeg je wel ‘grote zus’. Op het kinderdagverblijf hebben de baby’s een grote aantrekkingskracht op je en aai je ze lief. Maar het is een antwoord dat net zoveel over mij zegt.
Sowieso een vraag die uitnodigt tot reflecteren. Naar eigen wensen van vroeger en nadenken, wat is er van terecht gekomen. Het vak tekenen was bij mij op de havo erg favoriet. Op de lagere school al. Na een scholenoriëntatie in de zesde klas wilde ik naar de lts. We waren tijdens de rondleiding in een schilderlokaal geweest waar ze borden voor een snackbar aan het opmaken waren. Dat is wat ik wil doen! De andere praktijkvakken vond ik ook geeneens zo gek.
Met een beetje goede wil, kan je zien dat ik na wat omzwervingen, toch in de buurt van mijn wens terecht ben gekomen. Doe het nu alleen digitaal, als grafisch vormgever.
Maar graag hoor ik ook jouw antwoord. Benieuwd wat er in je koppie omgaat. Hoe je kan denken in kansen en mogelijkheden die eindeloos zijn. Nieuwsgierig naar jouw voorliefde.

Misschien antwoord je ook wel op de vraag wat wil je later worden met ‘blijf ik dan niet mezelf?’ à la Forrest uit de film Forrest Gump. O, meisje ik hoop dat je blijft zoals je nu bent. Een lieve krachtige ontdekker vol levenslust.

2 Responses »

  1. Prachtig geschreven…..zo puur kan een kinderleventje nog zijn !!
    Geniet van deze tijd en koester de mooie momenten samen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *