Ik voel het licht op mijn gezicht. Ik wend mijn hoofd naar omhoog. Een smalle strook zonlicht schijnt de vertrekhal van het vliegveld Stansted in. Tussen duizend mensen in, sluit ik mijn ogen, mijn hand op de rug van Eva Luna en de andere hand op mijn tas. Wat goed. Wat rijk heb ik het zo. Wat bevoorrecht dat ik dit kan voelen.

We vliegen terug na drie dagen met z’n tweeën in Londen te zijn geweest. Wat was dit super om samen te beleven. Wat een avontuur. En wat hebben we veel gedaan! Complete dagen de hort op.

Ik heb je dagboek voor me en onze tickets en flyers om in te plakken. Ik wil schrijven maar weet amper waar te beginnen; het vliegtuig of nee de heenreis in de auto al naar het vliegveld toe. Om half vijf vertrokken we. Jij mocht de avond daarvoor met een deel van je kleren aan in bed stappen, zo kon je in de ochtend zo de auto in, om verder te slapen. Jouw adrenaline werd echter geactiveerd en je bleef de twee uur durende rit naar het vliegveld non-stop kletsen.
Tijdens het opstijgen pakten we elkaars hand stevig vast. De spanning ontladend in gelach ‘Mama, we zijn van de grond!’ De verrukking die je uitstraalde toen je het wolkendek onder ons zag.
Er huilt een kindje. Ik zeg dat ik destijds blij was dat jij niet huilde tijdens de veertien uur durende vlucht naar Bolivia. Toen je net geen twee jaar was zijn we met ons tweeën daar naar toe gevlogen. Je wilt alles weten over deze vliegreis. Ik vertel dat je op de stoel stond en net met je blonde koppie over de leuning kon kijken. De mensen in het vliegtuig, dat gevuld was met Bolivianen, vergaapten zich aan je en probeerden je te laten lachen en maakten foto’s van je. ‘Ik was beroemd!’

Vanaf vliegveld Stansted met de trein naar Ilford om daar in te checken en onze koffers op de hotelkamer te plaatsen. Daarna met de trein via Stratford de Underground in op weg naar het centrum van Londen. We zoeven onder de stad door en stappen uit in de wijk Camden Town. We struinen over marktjes en winkelstraten met uitbundige gevels en doen een verlate lunch bij de Camden Lock Market. Alsof ik op een festival zit met rondom mij alle verschillende eettentjes. Het sfeertje is er ook naar en wat ben ik blij met jou, dat je precies aanvoelt waar we het beste kunnen zitten. Een verhoging gebouwd om een boom en jij eet zittend met je rug tegen de boomstam je broodje.
Aan het eind van de middag bezoeken we Hamleys. Een speelgoedwinkel met zeven verdiepingen. Met gemak vermaak jij je hier ruim twee uur. Er wordt speelgoed gedemonstreerd, je mag ermee spelen en als kers op de taart mag je een workshop Build a Bear volgen.

De volgende dag zien we de wisseling van de wacht bij Buckingham Palace, rijden we in rode dubbeldekker bussen, natuurlijk bovenin en vooraan zittend door de stad, lopen we door parken, stappen in een de cab die ik voor ons aanhoud omdat de Diana Memorial Playground toch wat verder blijkt te liggen en stappen wij in het donker het Underbelly festivalterrein à la De Parade aan de Southbank af waar we genoten hebben van een wel zo’n fantastische acrobatiek show en zien het rad Londen Eye en de stad met al haar lichtjes.
En dan vergeet ik nu ook nog meer dan de helft. Alle mooie gebouwen en ohh het Natural History Museum, wat was dat gaaf!

En het allermooist ben jij. Wat ben ik trots op jou. Wat een avonturiersbloed zit er in je. Van ’s morgens half acht tot ‘s nachts half elf uur op pad en dan nog om tien uur ‘s avonds de deuren van de Underground steeds open doen voor de in-en uitgaande mensen. Mij eruit lopen bij het bekijken van mineralen in het museum. Er staan daar tientallen vitrines met stenen en jij wilde meer zien dan ik, terwijl ik mezelf toch echt tot de top reken wat verwonderen betreft. Kilometers in de benen, al onze gesprekken, het vrije reisgevoel dat jij ook zo knap beheerst en toch ook bijna de hele tijd hand in hand. Jij bent mijn licht. Ik ben rijk.

TIPS VOOR 2 DAGEN LONDEN MET KIND: reisschema, vervoer, attracties, bezienswaardigheden en prijzen.