Het werkt! Het kan!
Douchen in een hokje met jou huiverig voor de sproeier zittend op het bankje. Jij mag straks in de ingebouwde badkuip van de wastafel zitten. Koken in de tent en door het raam zien dat je heerlijk in de zandbak speelt. Samen buiten aan tafel eten en me trots voelen als ik de anderen op het veldje bij langs kijk. Wij doen het ook allemaal. Afwassen met meerdere campinggasten naast elkaar bij de waswand en jij die benoemt wat ik afdroog en vervolgens in het teiltje stopt. Als jij op bed ligt, was ik nog even het ergste zwart uit je kleren en tot zo ver het huishouden.

Verder valt alles onder de noemer niks doen.
Heerlijk!
De huurtent staat op een ideale plek recht tegenover een klein speeltuintje. Het eerste uur denk ik nog even ‘wat balen dat dat klimtoestel eigenlijk net een maatje te moeilijk voor je is, dat wordt opletten voor mij’. Maar nadat je tien keer de trappetjes bent opgespurt, van het ene plateau naar het andere bent geklommen en van de grote glijbaan bent gegleden heb je mij gerustgesteld. Dank je meid, dat je zo knap kan klimmen. Had je een broer gehad die tot halverwege in de boom kon klimmen, dan had jij nu vast al in het topje gezeten.

De zandbak om het toestel heen is ook favoriet. Terwijl ik met een boek op schoot zit, waar ik overigens amper in lees, omdat ik zo geniet van het kijken naar jou, kom je naar mij toe rennen. Met een koppie glunderend alsof je zojuist een botje van een nog onontdekte dinosaurus hebt opgegraven, toon je mij een minuscuul steentje.
Alle ballen uit de buurtenten heb je al opgehaald. Je knutselt en danst met het animatieteam. Leert een tig tal soorten motvlinders en maakt kennis met ouderwetse hooiwagens en een naaktslak in de tent.

Gaat alles dan helemaal lang leve in de gloria? Nou nee, maar dat is samen te vatten in één alinea.
Op de eerste dag rijden we in de regen naar de camping. Gelukkig kunnen de ruitenwissers het nog af op de interval-stand of een andere graadmeter; de koeien staan nog kris kras in het weiland. Zolang ze niet allemaal bij elkaar staan met hun kont richting de wind en regen is het ook nog niet zo bijster slecht. Alhoewel nu kan het wel langer blijven regenen en anders is het gewoon even kort, heftig en klaar. Het toegezegde campingbedje staat er eerst niet en slapen in het vreemde grote bed gaat moeizaam. Op een veldje achter de tent, niet behorend bij de camping, geeft iemand 2 nachten lang een erg uitbundig muziekfeestje en de koelkastdeur gaat erg gemakkelijk open en jij hebt al gauw de blokjes oude kaas ontdekt. Je deelt echter wel vaak als je ziet dat ik het door heb en maakt mij zo tot partner in crime.

Niks doen of niets doen om het netter te zeggen, het klopt in ieder geval allebei niet.
Ja, als we heel erg verlicht zouden zijn en zen, maar wij doen zó veel!
We zitten op een veldje met veel aardige mensen. We zeggen ‘hoi’ tegen ze, maar zijn ook zo samen. Je hebt een krat speelgoed mee, maar pakt er amper wat uit. Het buiten spelen in de speeltuin is afdoende. We zijn deze week een keer uit eten geweest, hebben vestigingsdorp Bourtange bezocht en gaan nog naar Kabouterland.
Oké misschien doen we in lijstjestermen dus weinig tot niks, maar het gevoel is wel zoveel meer dan dat het woordje ‘niks’ kan inhouden.
Het is Alles!