Wat ben ik gelukkig! Ik lig op een kleedje. Omarm een vriendin en kus haar. ‘Wat ben ik gelukkig’, zeg ik voor de zoveelste keer. Ik ben bedwelmd door het heerlijke weer, goede muziek, fijne vrienden, een relaxed festivalsfeertje en oké, enkele blikjes jack daniels.

Ik til mijn hoofd op van mijn bureau. Onder luid gekreun laat ik mijn collega weten dat ik 40+-er ben. Tjonge wat een herstelperiode. Er zit al een etmaal tussen een festivaldag Dauwpop en deze eerste werkdag van de week, maar mijn lijf hunkert naar dat kleedje in de zon.

Ik blader door mijn agenda. Kan ik ergens deze week nog een paar uur extra slaap pakken? Ik zie dat aankomend weekend nog niets gepland staat. Nadat ik zie dat er dat weekend daarop een tuinfeestje staat, een etentje en een verjaardagsfeest, het weekend daarop 3 avonden Dorpsfeest en een verjaardagsfeest, weekend daarna weer verjaardagen en weekend daarop Oordfestival pak ik een rode pen en zet gelijk een groot rood kruis door het aankomend weekend.
Help! Hoe ga ik deze maand overleven?

Ik voel me echt bagger. Slaat de aftakeling dan toch ineens snoeihard toe? Het ging heel lang goed. Het was misschien ook wel te mooi om waar te zijn. Kreeg afgelopen week zelfs nog complimenten van iemand die mij lang niet had gezien. ‘Word jij niet ouder of zo? Wat zie je er goed uit zeg, nog precies dezelfde uitstraling als 20 jaar geleden’. Ik ga nu geloven dat dat een opmerking uit fatsoen was. Ruim een etmaal later en nog aan het bijkomen van een dagje lummelen op een festival. Triest.

En dan is daar ineens hét bewijs. Het ultieme bewijs dat het nog meevalt met de leeftijd. Of in ieder geval dat de overgang nog niet is ingezet. Het is een paar dagen te vroeg. Maar nu begrijp ik waarom ik gisteravond langs de pomp moest voor een chocoladereep. Ik ’s middags trouwens al een keer tranen in mijn ogen kreeg om niets. Waarom de weegschaal vanmorgen een kilootje meer aangaf en ik nu zo gaar op kantoor zit. Ik ben gewoon ongesteld! Thank God! Dat ik daar nog eens zo blij mee zou zijn. O en ik zal het nooit meer delen hoor, maar dan zit ik dus over 2 dagen weer gewoon heerlijk in mijn vel!

Wat ben ik gelukkig! Ik zie de hele feestmaand weer zitten. Niets aftakeling! Het is nog helemaal niet gedaan met het feesten! O en als er iemand nog leuke plannen heeft voor dit weekend? Ik kan!