To-do lists, boodschappenlijstjes, Sinterklaaslijstjes, fotolijstjes. Ik houd van lijstjes! Ik houd van het overzicht. Het niet hoeven onthouden als oplossing voor het niet kunnen onthouden met als leukste hieraan het doorstrepen als iets is afgerond.
Ik zit aan tafel een berg cadeautjes in te pakken. Ik kreeg een mooi Sinterklaaslijstje doorgestuurd van mijn nichtjes en neefje en heb de buit binnen. Nu nog vrolijk papier eromheen en gedichten schrijven.
Voor jou, mijn lieve meisje die mij in alles na wil doen, heb ik kleine oorbelletjes gekocht. Rode uiltjes die je om je oor klept. Ik had vroeger meer geluk, mijn moeder had geen gaatjes in de oren en had een la vol klepoorbellen die ik zo kon pakken. Ook heb ik een prinssessen verkleedset gekocht met schoentjes met hak. Hoe je je al redt op mijn schoenen, waggelend door de kamer. Je bent super. En mijn grote thuishulp. Op de kruk voor het aanrecht staand en mij helpen met afdrogen en de borden in de kast leggen. De wasmachine volstoppen en vervolgens de was ophangen is je hobby. Ik krijg ‘s morgensvroeg kopjes thee en koffie op bed geserveerd en als het kon reed jij de auto naar de opvangboerderij.
In het groene boekje van het consulatiebureau houd ik bij wat je allemaal al kan. Auto rijden zie ik nog helemaal niet staan, dus die sleutels hoef je ook nog helemaal niet, grote drammert.
Ik probeer je met van alles kennis te laten maken. Wil je ontwikkeling stimuleren en wil met mijn gedrag een voorbeeld voor je zijn. Lief, zorgzaam, duidelijk.
Vaak denk ik echter ook, wie leert er nu van wie. Door jouw ogen zie ik nog weer zoveel meer de schoonheid van het leven. De schoonheid zit hem niet in de mooie cadeaus die nu op de tafel liggen. Schoonheid kan je zelfs geeneens vastpakken. Schoonheid is iets overstijgends. Waar te nemen met je ogen, maar tegelijkertijd niet te beschrijven. Het is zien met een liefdevolle open blik. Jouw spel met de poppen. Je nesteling in mijn schoot. Het hapje yoghurt dat je mij voert. Je bent schoonheid.
Ik probeer veel van je vast te leggen op foto’s. Bij de meeste foto’s lukt dat niet. Wel je uiterlijke schoonheid en wat je aan het doen bent. Bij een enkele kan ik echter maar via je ogen naar binnen bij je. Het maakt ook niet uit. Schoonheid laat zich niet vangen in beeld of geluid. Dat is alleen de geleider. Schoonheid dringt door in je hoofd, in je lijf en heeft geen tastbaar iets meer nodig. Ik zie je als je er niet bent en hoor je stem, ook al zeg je niets. Je bent in mij.
Toch hang ik jou en mijn geliefden in fotolijstjes aan de muur. Om uiting te geven aan de liefde die jullie in mijn leven geven. Om het geluk dat ik nu voel. De rijkdom die jullie mij geven. De schoonheid van het samen.
dec6
… Ben helemaal ontroerd….
Hoe waanzinnig is het voor dat kleine poppedoppie om dit straks allemaal te kunnen lezen! Werkelijk zo prachtig hoe jij je gevoelens weet te vangen en op scherm/papier kan tekenen!