Ik sluit vaak een briefje af met ‘alle goeds’.
Wens iedereen het beste. Maar zou het wat uitmaken? Ja de ander weet misschien dat ik het beste met hem of haar voor heb en vindt dat misschien even fijn. Dan was het goed, toch?
Maar wie zorgt er dan voor dat iemand even niet iets goeds ontvangt.
Welke mensen zijn dat? Of zijn het gebeurtenissen die zo complex zijn, dat er geen dader meer is aan te wijzen. En misschien is er ook wel geen dader en is het ‘de situatie’.
Ik ontvang veel goeds. Ben daar erg blij mee en dankbaar voor.
Soms is het echter even minder goed. Ben ik verdrietig en gespannen. Ben ik moe en heb ik pijn. Als het echter goed gaat, dan weet ik wel te handelen. Dan straalt het van mijn kop af. Zie je mij joviaal groetend en hoor je mij misschien zelfs neuriën. Dan komt er een foto op facebook te staan van het genietmoment voorzien van enthousiaste tekst en iedereen liked dat dan. Plezier willen we zien, dat is leuk. Dat is genieten. Dat is goed.
Maar wat moet ik nu doen. Ik voel me niet zo goed. Schoorvoetend bel ik een vriendin. Het liefst zou ik tegen haar aankruipen en niets zeggen. Alleen haar armen om mij heen voelen. Maar ik bel en probeer tranen wegslikkend iets te delen en toch ook groot te klinken.
Ik kook eten en doe mascara op, want ik weet dat je goed voor jezelf moet zorgen als je je niet lekker voelt. Als ik kauw, moet ik mijn kaken bewegen en de speling die dat oplevert maakt dat mijn wangen al weer ongecontroleerd trillen en ik weer die tranen voel opkomen. De mascara blijkt waterproof, maar het accentueert nu mijn opgezwollen oogleden en is dus geen aanwinst.
Ik probeer de situatie te analyseren, begrip en logica te vinden en zoek passende woorden. Alsof ik die in een kruiswoordpuzzel kan gaan invullen en dat daaronder dan vanzelf de oplossing verschijnt. En trouwens, dan nog. Zou met die oplossing dan mijn gevoel verdwijnen?
Het gaat nog een heel tijdje met horten en stoten. Ik weet niet wat te doen. Lekker wegnestelen op de bank onder een kleedje voelt nu helemaal niet als lekker. In de tuin werken geeft even afleiding, maar eigenlijk doet mijn lijf zo zeer. En dan, als alle woorden zo vaak herhaalt zijn in mijn hoofd. Ze mijn naar achteren gedrukte gevoel niet meer kunnen verdringen met nieuwe woorden, rolt het verdriet om de angst er met grote tranen uit.
Woorden zijn een rijkdom, maar niet als ze wat verstoppen.
Heel kleintjes van onder een kleedje,
alle goeds!
okt4
Afleiding is soms even de oplossing want soms moet je bepaalde gevoelens even parkeren maar uiteindelijk moet je toch er dwars door heen! Althans; ik ben vroeger vaak ‘gevlucht’ om maar bepaalde gevoelens te verdringen maar mijn ervaring is dat je uiteindelijk toch ermee moet zien te dealen, wat het ook is, hoe zwaar het ook is, met of zonder (professionele) hulp want het werkt echt als een boomerang. Ik hoop dat je (al is het maar) één vriendin hebt die jou zo goed kent dat zij aan een half woord of zelfs aan een blik van jou al genoeg heeft en er is voor jou!
Hele dikke grote lieve knuffel van mij in ieder geval (ook al heb je daar niets aan :-()!
Ik heb er wel wat aan Miriam! x
En hier dus ook; erdoorheen en dan is het even bijkomen.
‘Komt wel goed schatje.’
*snik* en slik, geen woorden maar wel een virtuele knuffel
Dag – Ondernemende, Openhartige, Positieve, Op Eigen Kracht steunende, Verzorgende, en Liefdevolle – Inktspetter ! Dat is allemaal niet weg met dat verdriet / angst of wat er ook achter zit. Alleen dat even op eigen kracht steunende voelde misschien even ervandoor, maar is er wel degelijk als je zoiets kan schrijven en “openbaar” maken. Onwetende-ik zou verwachten dat zo’n mooi mens als jij stapels dierbare en je nabijstaande vriendinnen/vrienden hebt die maar wat graag even stil een arm om je heenslaan. En zo je eigen kracht net dat steuntje geeft om door het proces heen te gaan en je eigen antwoord te vinden. Kan schoorvoetende-jij wel even uit je rol van stoere meid zonder poespas vallen ? Hoe dan ook, ik nodig je uit even op ze af te stappen en net zoveel omhelzingen op te halen als nodig voelt. Ik stuur je er alvast één….hoop dat je ‘m ook van een wildvreemde kunt ontvangen !
Dank voor de goede zorgen.
Als ik voel en schrijf ben ik er.