Zou het me lukken? Krijg ik die sokken die nu ver boven je nieuwe boots uitkomen nog naar beneden gemoffeld? Het is geen kijk. Die witte sokkenrand boven de laarzen uit.
Tegelijkertijd is het super mooi. Een kind dat zo blij is met haar Elsa sokken.
De blijheid is sowieso vaak bij je. Zo stond je deze week in de schoenenwinkel voor de kassa te dansen. Je mocht je nieuwe schoenen met roze neuzen en bandjes gelijk aantrekken. De mooiste danspasjes voerde je uit. Zelfs de verkoper zag ik ontroerd toekijken.

Later in de bouwmarkt weer zo’n knap staaltje blij zijn. De mevrouw bij de kassa gaf je een compliment over je mooie schoenen. Je zei echter geen dankjewel, geen tijd voor want, je liep alweer te stralen. Je had namelijk één tel daarvoor een ballon gekregen.

Jouw blij zijn is zo overweldigend. Als je een poes ziet lopen op straat licht je hele gezichtje op. Als je met zorg en net te korte stengeltjes voor mij bloemen uit de tuin hebt geplukt sta je zo te glunderen. Je huppelt naar school en jouw blijde weltrustenkusjes met jouw handen om mijn gezicht leggend kunnen mij niet anders dan ook blij maken.

Vandaag ben ik jarig. Ik ben blij. Niet gelijk met mijn leeftijd, al is dat weer mooi meegenomen. Het grootste cadeau was dat je deze week met vriendlief op pad bent geweest om voor mij een cadeautje uit te zoeken. Dat gesmoes toen jullie thuis kwamen. Het geritsel van inpakpapier en het stiekeme verstoppen. Zo blij en trots op jullie. Ik wist toen al, dit moment is mijn mooiste verjaardagscadeau dit jaar.

Vanmorgen legde je het pakje in mijn handen. Je kon het papier er wel van af kijken. En daar lag het. Drie mooie armbanden. Jij wijst trots aan welke jij hebt uitgezocht. Ik schiet in de lach. Geen twijfel mogelijk dat dat jouw keuze is. Parels gevangen in een roze netje en een glittersluiting met tientallen kleine diamantjes.

Mijn definitie van ‘mooi’ gaat tig keer over de kop, maar wat maakt ‘het is geen kijk’ nou nog uit als je er zó blij van wordt.