Dag 1 – vrijdag 14 december

Vrijdagmorgen 6.35 uur zijn we geland en ons eerste cadeau is de 5 uur extra die we gekregen hebben. Komt goed uit, dan kunnen we behalve ons te verbazen over ons super mooie onderkomen ook de buurt verkennen. Een loopje naar de hoek van de straat waar we water kopen, want uit de kraan komt geen drinkwater en dat laatste is echter zeer wenselijk.
Wat een overgang.
De dag van vertrek ligt er ‘s morgens sneeuw om de deur en hier loop ik in hemdje met rok onder de zon. 30 Graden zal het ongeveer zijn en het verhaal dat dat in het buitenland altijd veel aangenamer aanvoelt gaat hier nog niet op voor deze nieuwe toerist.

‘s Middags samen met broer en de 2 jongsten een taxi gepakt en naar de Plaza gegaan, het centrum van de stad. Wat een auto’s, erg luxe en vele barrels op de weg.

GEEN VERKEERSREGEL WORDT NAGELEEFD.

Recht van de brutaalste? Nee het gaat gewoon zo. Je drukt je overal tussen, slalomt er omheen en glijdt er tussendoor. Geen rem wordt ingetrapt. Veel getoeter, maar geen paniek, gevloek of botsing te bekennen.

Op de Plaza aangekomen heeft Eva Luna alleen oog voor de duiven. Ze rent er joelend achteraan. Ze krijgt van een jongetje maiskorrels en kan nu de duiven voeren. Dat intussen de halve Plaza elkaar aanstoot en naar haar kijkt ontgaat haar totaal. Moeders overigens niet en die is super trots op haar blonde meisje dat zo vrolijk en vrij is. Samen met Reinaldo verkent ze het plein dat versierd wordt met allemaal lampjes en een kerststal.
We lopen nog wat door de stad en komen muziek tegen op een pleintje en tot slot een ijssalon. Met z´n vieren eten we 2 grote coupes. We delen de lepels, voeren elkaar, lachen met elkaar, geven elkaar beso´s (kusjes) en ach die extra 5 uur hadden we helemaal niet nodig voor een eerste goede indruk van elkaar.

———————————————————

Dag 2 – zaterdag 15 december

Zaterdag zijn we dus de wijk ingelopen aan de andere kant van de grote weg. Wat een herkenning met acht jaar terug toen ik ook in Bolivia (en Peru) was. De volgestouwde kraampjes die in etages zijn opgesteld. Etenswaren, zakken vol kruiden en noten, fruit, kleding, wasmiddelen, koekjes en speelgoed. Wat een geuren en kleuren. De grote omo waspoederborden op de gevel. De vrouwen op hun krukje in de kraam, etend vanuit een diep bord met daarin een soort soep met aardappel. Jonge kinderen die achter moeders rokken in de kraam zitten in een oud versleten joggingbroekje en shirtje zonder kleur. Een straathond en een gepiep. Wordt Eva Luna daar weer gelokt door iemand en nu met een speelgoedje? Nee, ik zie een kuikentje. Een lief klein geel bolletje hupt door de chaos.

TUSSEN DE KRAMEN OOK PLASTIC KERSTBOMEN EN KERSTVERSIERING.

Mijn schouders verbranden rood, maar daar loop ik met een kerstboom voor in onze casa door de Boliviaanse wereld. Nichtjes dringen aan op een lichtsnoer dat knippert, tig verschillende kleurtjes heeft en volgens mij ook nog muziek voortbrengt, maar daar pas ik voor. Ik wil het graag nog wel iets stijlvol. Nu na 3 dagen Bolivia weet ik inmiddels dat dat niet haalbaar is en dat ik een deze dagen zo´n erg lichtsnoer in mijn boom zal hebben hangen. Als het dan toch fout moet, dan ook maar goed.

Ach en wie doet je wat als je de middag vervolgens in het zwembad op 15 meter vanaf je voordeur doorbrengt. Wat boeit het dan nog hoe zulke lichtjes je in de kerstboom hebt. Dikke kans trouwens dat ik nog nooit zoveel ga lachen om mijn kerstboom als nu.

———————————————————

Dag 3+4+5 – zondag 16, maandag, 17, dinsdag 18 december

Als dit echt mijn thuis was had ik inmiddels een hekwerk om het zwembad geplaatst, dat had mij iets meer rust gebracht. Eva Luna is zo ondernemend! Super natuurlijk, maar zo komt er van dat boek lezen natuurlijk niets terecht. Uit pure nood dan maar samen de bikini aan en in het water. Het leven is goed hier voor ons.
Het is mooi om te zien hoe zo´n leuk duo Eva Luna en Reinaldo vormen. Samen spelen is soms wat moeilijk. Het woordje ´mij´ is al veranderd in ´para mi´ maar ze zoeken elkaar wel steeds op. De poppenbuggy die diagonaal net in de koffer paste is favoriet bij beiden, maar nu Eva Luna de auto´s van Reinaldo heeft ontdekt wil ze best wel delen.

HET IS ONGELOOFLIJK TROUWENS HOE HET MEISJE HET DOET.

Ze slaapt gelijk in het nieuwe ritme en slaapt ‘s nachts zowaar door, heerlijk! De warmte lijkt ze te kunnen handelen en al het nieuwe eten eet ze met smaak op. Alle mensen die op de knieën voor haar gaan zitten, in het voorbij gaan haar hoofd aaien, enthousiaste bonita-kreten, ze ondergaat alles lachend. Gevolg is dat de Bolivianen in rijen dik voor haar staan.

O nee, die stonden in de rij voor de dierentuin waar we zondag zijn geweest. Een soort koopzondag bij Ikea. Zondag is voor de meesten de enige vrije dag, de dierentuin betaalbaar en men trekt er graag met het gehele gezin op uit. Alle dieren die we zien, leven in Bolivia; jaguars, apen, krokodillen, vele exotische vogels, schildpadden, miereneters enz. Ik maak foto´s van een lama en intussen vragen mensen aan mij of hun kind met Eva Luna op de foto mag.

Het is leuk, maar ook verbazingwekkend om te beleven hoe opvallend Eva Luna hier is. Een klein blank meisje met witte haartjes die door het zweet, want ze blijft maar huppelen in de warmte, gaan krullen. Haar blauwe ogen en haar grote lach waardoor je allemaal witte tandjes ziet. Moeders met ook best mooie blonde haren, blauwe ogen en een lieve lach kan de aandacht voor haar wel vergeten.

OM WEER THUIS TE KOMEN ROEPEN WE EEN TAXI.

Gerjan en Reinaldo voorin en al het vrouwvolk; Zoe, Reza, ik met Eva Luna op schoot en Silvana op de achterbank. Gordels om? Nee, die hebben ze niet. Niet dat we trouwens echt kans maken op geschuif.
Aangekomen bij La Quinta, ons onderkomen, zien we dat ze bij de entree nog meer kerstlichtjes hebben opgehangen. Het is alsof we de plaatselijke discotheek betreden.

Inmiddels ben ik dan ook maar met nichtje Reza de wijk ingetrokken op zoek naar kerstversiering. De in veel verschillende kleuren lichtjes knipperen nu de hele dag door de kamer in mijn ieniemini kerstboom die versiert is met paarse ballen en fuchsia roze hartjes. Zilveren kerstslingers hangen voor het raam en we hebben zelfs al kerstmannenmutsen op ons hoofd gehad.