In mijn ene hand zijn hand. In de andere hand een pen. Ik waak naast zijn bed. Ik streel zijn wang en schrijf zijn in memoriam. Het is goed om samen te zijn. Ik weet wat er komen gaat. Het is bizar en niet te bevatten.

Mijn schoonvader is overleden. We hebben net zijn uitvaart gehad. De mis en koffietafel zijn voorbij.

Ik dans mijn voeten zwart.
De pumps liggen uitgeschopt tegen de muur.
Hij zit in zijn nette pak,
op zijn knieën op de vloer.

We zijn in de bedrijfshal en tranen stromen.
De radio staat hard.
De muziek hartstikke fout.

We hangen in elkaars armen.
We zwalken omarmd
tussen vlindermachines, werkbanken en het wagenpark.

We lachen.
We zijn verslagen.
Niet dat er een winnaar is.

We zitten in een niemandsland.
Hier bestaan geen woorden als leven of dood.
Dit is het gebied, als de liefde alles overstijgt.