Gezondheidsbewakers

Gezondheidsbewakers

Ik struikel over ze en de woede stroomt weer door mijn bloed. Met dezelfde hardgrondigheid als vannacht, kan ik ze weer vervloeken. Wat een ondingen.

Gisteravond laat hoorde ik iedere keer een piep. Is het iets op de tv, komt het van buiten, heeft mijn telefoon er een nieuw geluidje bij? Nee, het blijkt uiteindelijk de rookmelder in de gang te zijn, die meldt dat zijn batterij bijna leeg is. Hoe vernuftig.
Stoel erbij en op mijn tenen staand, hoofd in de nek, betast ik het hele ding om te kijken waar de clou zit om hem los te krijgen. Draaien, schuiven, trekken, mezelf beheersend om er niet aan te gaan hangen, voel ik uiteindelijk met mijn vingers een minuscuul klepje waar ik op kan duwen en ineens schuift de rookmelder van mij af. Zelf schuif ik van de stoel en kan nog net op de trap springen om niet met rookmelder en al liggend de grond te bereiken.

Het is nacht. Ik droom. En verdomd, dat piepje in mijn droom herken ik. Heeft dus wel indruk gemaakt vanavond. Ik ben inmiddels wakker, maar hoor het piepje nog steeds.
Oké, die op de overloop meldt zich nu ook. Stoel uit de waskamer erbij en balancerend probeer ik het trucje van vanavond weer uit te voeren. Niets, maar dan ook echt niets te voelen van een knopje of klepje. Ik sta zwaar te duizelen, want mijn hoofd in de nek lijkt wat af te knellen en ik wil gewoon naar bed. Ik ontdek een knopje op de platte schijf. Had ik die vanavond misschien erbij ingedrukt? G*dverdeg*dver! Het is een testknop en het alarm loeit mij om de oren.
Naar beneden en de rookmelder die nog batterijloos op de trap ligt, erbij gepakt. Ik zie een stickertje daarop met de tekst ‘pak een schroevendraaier’. Tuurlijk pruts ik eerst nog met de autosleutels die ook op de trap lagen, aan de rand van de rookmelder waar ik denk dat ik moet zijn en tuurlijk lukt dat niet.
En daar sta ik ‘s nachts om 2 uur in mijn slipje in de garage voor de kast met gereedschap, nadat ik tenen stotend en vloekend over de fietsjes ben gestruikeld, omdat ik niet kon wachten totdat de tl lamp aansprong. Alle schroevendraaiers die ik vind hebben een  kruiskop en ik heb een platte nodig. Waar is dat verrekte ding. Ik heb hem vorige week nog gebruikt om het verfblik mee open te wippen.

Weer boven aangekomen en klaarwakker nu door alle prikkels, toch maar eens een shirtje aantrekken. Staand op de overloop in het volle licht, bedenk ik mij namelijk ineens dat het folie afgelopen week van het raam afkrulde en ik hier nu wel een erg leuk showtje weg geef.
Mij zo lang mogelijk makend, sta ik op mijn tenen op de stoel. Leuk die verhoogde plafonds in nieuwbouwhuizen. Als ik verstandig ben, ga ik weer naar de schuur om een huishoudtrapje te pakken. Maar het is nacht. Ik baal gigantisch. Ben duizelig en ga niet redelijk staan doen. Ik pep mezelf op met de woorden ‘ Kom op Zweers, jankend in elkaar zakken op de grond, kan je straks altijd nog doen’.

En dan, na heel lang prutsen, ben ik verlost van het indringende gepiep. Ik bedwing me om het ding niet zo naar buiten te keilen, maar leg het netjes op de trap. Daar waar ik er nu, een dag later, met de volle wasmand op weg naar zolder bijna een doodssmak over maak.
Rookmelders, fijn dat ze waken over mijn gezondheid…..

2 Responses »

  1. Dit leverde mij toch een heerlijke lachbui op ! Ik heb er ook een paar de nek omgedraaid die mij bijna de das om deden ! Maar mijn schroevedraaiers liggen altijd voor het grijpen en ik draag pyjama……

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *