Ik ben in mijn element. Ik heb sinds lange tijd weer eens een lijstje in mijn hand. Tien zaken voor vandaag. Te beginnen met het kopen van een busticket  to Kumasi voor vrijdagmorgen. Heerlijk om dat zelf uit te zoeken en vervolgens het kaartje in mijn portemonnee te steken. Daarna een fietstocht met als doel de school tegenover het weeshuis waar ik een ochtend op bezoek ben geweest. Ik had ze schoolmateriaal beloofd en fiets nu met een goed gevulde fietsmand naar ze toe. De school is gesloten maar Madam Mary is gelukkig aanwezig. Ze herkent me nog en na vele zegeningen van God fiets ik zwaaiend het rode zandpad weer op.
Ik verwen mezelf met een sinaasappel  die ik langs de kant van de weg koop. Ik zit tussen de mensen in en iedereen gaat gewoon lekker door met zijn bezigheden. Gewoon een beetje zitten en kijken naar één iemand die de schil van mijn andere gekochte sinaasappels met een mesje bewerkt.

In de stad struin ik kraampjes en winkeltjes af om de perfecte cadeaus voor de familie te vinden. Ik had voor drie weken betaald. Deze laatste week ben ik te gast en hoef ik niet te betalen. Ik koop dus grote cadeaus in plaats van aardigheidjes. Ik had Zybourn vanmorgen gepeild. Hij had eens laten vallen dat we misschien samen nog wat konden ondernemen. Dat hij mij wil opzoeken op mijn trip. Als hij kan en als hij het leuk vindt zou ik een ticket voor hem naar Kumasi kunnen kopen. We zouden een hotelkamer met twee afzonderlijke bedden kunnen delen en samen naar het Bobiri Forest kunnen gaan op mijn kosten. Geen idee of hij het aanneemt.
Voor iedereen heb ik nu cadeaus, maar voor hem weet ik het niet. Ik heb ook al bij de zakenkoffertjes met cijfersloten gestaan. Misschien moet ik hem wel een envelop  met geld geven. Dan kan hij zelf beslissen.
Ik koop inpakpapier, een luxe artikel hier en plakband. Ik wil vanavond alles inpakken alsof het een Sinterklaasfeest betreft en morgenavond onder het genot van lekker fruit, popcorn, koekjes en drinken uitdelen. Een klein afscheidsfeestje.
Het volgende op mijn lijstje, de webspace bijwerken en foto’s maken, want er moet nog het een en ander vastgelegd worden en zo werk ik mijn punten bij langs. De oplaadbare batterijen zitten in de lader en ik zal zo mijn wasgoed voor morgen bij elkaar zoeken.

Ik zal het missen om hier in Tamale rond te fietsen. Om met iedereen een praatje te maken. Om begroet te worden door al mijn kennissen. De man in het hokje bij het bankgebouw, de trotrochauffeur, de waterverkoper, de ijscoman, de supermarktjuffrouw. Met iedereen heb ik gesproken en tijdens mijn fietstocht let ik op hen en zij op mij. Heel soms vergeet ik even dat ik blank ben en ben ik verbaasd dat kinderen mij zo aangapen.
O, vanavond ook zo mooi. Er is een vrouw met 2 jongetjes van 4 en 6 jaar oud bij ons op bezoek. De jongste staat voor me en kijkt in mijn ogen. Een heerlijk vrij jongetje. Hij aait over mijn haar, knijpt in mijn neus en legt zijn hand op mijn arm. We drukken onze voorhoofden tegen elkaar. Steeds komt hij even voor me staan of naast me zitten en onderzoekt mij. We maken grapjes. Het is zo’n mannetje dat door zijn ondeugende blik iedereen om zijn vinger windt en het liefst zijn eigen plannetjes uitvoert en zich niet laat commanderen. De broer is heel lief en netjes en trots dat ik hem op de foto zet. Ik moet denken aan de broertjes Hermsen; Rik en Koen, de blanke versie van dit duo. Jongens die je heel gemakkelijk in je hart sluit.

Ik zie dat ik het niet haal om mijn hele lijstje af te werken. Wie weet heb ik morgen in de namiddag nog even tijd over. Om 8.00 uur moet ik morgenvroeg op de kappersstoel zitten. Zal vast wel weer zo’n plastic kuipstoeltje zijn. Ze verwachten zeker 6 uur werk te hebben met het invlechten van mijn haar. Ik ben erg benieuwd naar wat het gaat worden. Wie weet  zit ik morgen als blanke Afrikaanse vrouw op mijn afscheidsfeestje. Rok en shirt in de stof van hier, haar op zijn Afrikaans ingevlochten en sieraden van hier om.
Donderdag tas inpakken en nog even een bezoek aan Habiba brengen. Kijken of ik nog een serie foto’s op mijn webspace kan plaatsen en nu op tijd naar bed. Ik zit al te gapen. Welterusten.