Groeipijn

Groeipijn

Met natte verwilderde haren ligt ze op mijn borst. Haar wangen rood en warm. Het huilen maakte warm en tranen rolden langs haar wangen en oren opzij. Wat een verdriet.
Na bijna een half uur voluit huilen van de pijn ligt ze nu uitgeput en eindelijk rustig tegen mij aan.
Geschrokken door het gehuil dat ik vanavond ineens hoorde, liep ik de trap op. Boven in bed trof ik een zielig hoopje huilend kind aan. Diagnose: groeipijn in haar linkerbeen.

Ik neem haar mee naar beneden. We kunnen het maar beter samen uitzitten. Oké zij voelt de lichamelijke pijn, maar het doet mij ook heel wat om haar zo intens te horen huilen en zien kronkelen. We proberen met een warme pittenzak de pijn wat te verzachten en natuurlijk moet er een pleister op.

‘Botten die sneller groeien dan spieren’ vind ik als verklaring op internet.  Wat een gedoe zeg als dingen niet gelijk op gaan. Ik moet denken aan mijn wens destijds van het hebben van een vriendje en het ontbreken daarvan. Schiet er nu van in de lach, destijds ook wel, maar niet altijd zo voluit.
Mijn fantasie groeide geregeld sneller dan dat het in werkelijkheid verliep. Het gebeurde echter ook wel omgekeerd.

Zo ging ik ooit bij een tweede date al huizen kijken. Hij was daar op dat moment druk mee. Via een keukenraampje slopen we een leegstaand huis in. Iets van avontuur, dat was wel mijn ding en hij scoorde bonuspunten. Hij bleek de punten nodig te hebben want de plek waar het huis stond en het huis zelf; het was niets in mijn ogen. We stonden in de slaapkamer en ik stelde mij voor dat ik ‘s morgens de gordijnen zou openen. Mijn gezicht weerspiegelde vervolgens het  uitzicht.

‘Nou, wat ik dan leuk vond’, was zijn vraag.  Ach een hoekwoning van een arbeidersblok leek me wel wat. Het ging hem om de ruimte voor zijn klusboot en mij om de tuin en natuur. Voor ik het wist toerden we door het polderlandschap. Ik begon door te krijgen dat het hem al wel menens was.  ‘Ehhh met het oog op mijn meisje vind ik het ook wel weer leuk als ze in het dorp woont en makkelijk in een buurtspeeltuintje met vriendinnen kan spelen. Een gepikeerd: ‘Nou ik begrijp dat jij nog single bent’ perste hij bits tussen zijn lippen door. ‘Tsjonge wat wispelturig en veeleisend ben jij.’
Ehhh ik woon heel goed met mijn meisje in het huis waar we nu wonen en tot vandaag was ik niet bezig met verhuizen. Om de stap van het opbouwen  van een relatie voor het gemak maar even over te slaan.
Tja soms gaan dingen gewoon even niet gelijk op. Zo kwam mijn afscheid hem weer vreemd voor.

Het zou een bestseller worden. Mijn datingverhalen gebundeld. De keer dat ik met iemand die werkzaam was op een booreiland om een tafeltje zat. Hij had duidelijk passie voor zijn werk en was daarin niet te onderbreken. Zo weet ik nu hoe alle pijpleidingen in de Noordzee liggen en ken de aanvliegroutes van de helikopters. Daarentegen weet hij nog steeds alleen maar mijn naam.
En de keer dat ik een date op zondag moest afzeggen omdat ik nog met een kater van het stappen van zaterdagnacht rondliep en een vriendin het niet verantwoord vond als ik in de auto zou stappen. De man in kwestie zich niet liet afschepen met mijn griepje en dan ’s middags wel op ziekenbezoek kwam. Mij bij het zien vrij snel door had en het niet waardeerde.

Het was destijds naast de groeipijn in de liefde al lachen, maar nu. Nu ik gelukkig ben in de liefde helemaal.
Meisje van mij, voor jou is het nu duidelijk minder lachen, maar ik hoop dat je er hele mooie lange benen aan over mag houden!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *