‘Mama hoe krijg je kriebel? Waar is kriebel van gemaakt? Waar is de zee van gemaakt? Een kasteel is van stenen gemaakt.’
Zo maar een minuutje uit mijn dag. In de minuut daarop gaat ze er rustig mee door. ‘Mama waar is het gapen van gemaakt, waarom kleurt de lucht oranje?’ Ook vriendlief ontkomt niet aan de vragen: ‘Hoe komen de witte lijnen op het voetbalveld en waarom zitten er haartjes op je wang?’

Bij veel vragen dacht ik de afgelopen twee jaar ‘Ja tuurlijk dat moet je allemaal nog leren.’ Maar er komen inmiddels ook genoeg vragen langs waarop ik geen pasklaar antwoord heb. Ik ben geneigd een abonnement op het wetenschappelijke blad Quest te nemen. Dan kan ik misschien nog een beetje op haar niveau meedoen in de zoektocht en verzamelwoede naar kennis.
Ik voel me wel even simpel met mijn verzamelwoede naar Suske en Wiske stripboeken of een tijd terug naar de dierenplaatjes van Freek Vonk. Heel recent verzamelde ik ineens zegeltjes van de Spar. Drink, nu ik dit typ overigens wel warme choco uit een hele mooie bij elkaar gespaarde beker. En heel vroeger plakte ik de 4=6 zegeltjes van supermarkt Lensen voor mijn moeder in het zegelopplakboekje.

Als ik lekker spiritueel wil doen ga ik nu zeggen: ‘Ik verzamel geluksmomentjes.’ Ohh en dan helemaal in verkleinvorm. Ik weet ineens het antwoord op de vraag van mijn meisje hoe krijg je kriebel.
Nee, wat verzamel ik nu eigenlijk. Dagen? Wil ik zo lang mogelijk leven? Zoveel mogelijk meemaken? Ik heb nog genoeg wensen. Wel handig om dan nog een tijdje tijd te verzamelen. Allereerst het 5 decemberfeest. Ik verheug me erop. Ik verheug me op het plaatsen van de kerstboom, het aankleden van de huiskamer met kaarsjes. Ik wil nog heel veel tijd samen doorbrengen met mijn lief en met mijn meisje wil ik nog de aarde overvliegen. In ieder geval binnen niet al teveel jaren een rondreis langs de koningssteden van Marokko.
Afgelopen week waren we met z’n tweeën op Schiphol. En de kriebels namen bezit van me. Het avonturenbloed borrelde door mijn aderen.

Ik warm mijn handen aan mijn chocomelkbeker en bekijk hem nog eens goed. Een raket met hartjes en vlammen. Een cactus, sterren, bloemen en een gitaar. Een lint met daarop de tekst No guts no glory. Ik krijg de kriebels van zo’n mooie samenvatting.
Dochterlief krabbelt nog eens aan haar benen.