Wat kan ik soms ook knaken. Zo ontzettend aanrommelen. Als ik zo de afgelopen dagen eens de revue laat passeren. Zo loop ik een hele dag op kantoor op een stukje pepernoot. Overblijfsel van het schoen zetten. Denk ik voor het naar bed gaan ineens aan nummer 98. Dat nummer moest ik pas onthouden. Ik weet dat ik het zelfs nog op mijn hand heb geschreven. Maar waar was het ook alweer voor. Oja, bestelnummer van de chinees. En wat kan ik trots zijn als ik de televisie weer aan de praat krijg door een losgeschoten stekkertje in de meterkast weer in het contact te plaatsen.

Ik geef mijn dochter tijdens het middageten een ei. Het extra gekookte ei dat ik gisteravond in de koelkast had gelegd. Foutje, ik geef haar een rauw ei blijkt. Er zitten twee kinderen op mijn aanrecht met de handen in de kom met pepernotenbeslag. Ik zie bolletjes op de bakplaat verschijnen maar het merendeel van het deeg gaat rechtstreeks de buiken in. De bloem ter voorkoming van de ergste plak dwarrelt als sneeuw om hen heen. Operatie ‘Red de Keuken’ zou ik nu best in gang kunnen zetten.

Operatie ‘Red de Kat’ zet ik even later wel daadwerkelijk in actie. Het witte poesje van de buren scharrelt in onze tuin en wordt wel zo plat geknuffeld door mijn meisje. Later in de week loopt het poesje even in onze woonkamer. Ik zie mijn meisje zo blij zijn.
Zo blij als ik mij vanmorgen voelde. Blijdschap nog om de avond ervoor. Ik wierp ‘s morgens nog een laatste blik in de spiegel voordat ik de deur uit zou stappen. Zie ik toch ineens dat ik mijn blouse binnenstebuiten aan heb. Gisteren iets te enthousiast uitgetrokken voor een vrijpartij.

In de auto ontdek ik nieuwe muziek van NOFX. De cd van K3 is tijdens de APK keuring eindelijk na een half jaar aangehoord te hebben, los gewrikt uit mijn cd speler. We ruimden afgelopen weekend de zolder op en stapels cd’s van vriendlief kwamen tevoorschijn van achter de schuine wand en verdwenen in mijn auto. Ik kom ‘s morgens met een zere keel aan op mijn werk. Te hard meegejoeld met de punk.
’s Middags luister ik naar mijn tekstheld Daniël Lohues. Teksten als ‘Gien modderwater in de kop allen’ mar stuiters in de knikkerbuul’ en ‘Met vleugelties van keersevet vlieg ik naor de zunne. Ik weet zeker da’k ’t red want ik wul weer umme. Met ’n kop vol zunlicht naor ’n vrouw die op mij wacht op dizze prachtig mooie dag.’ Die vrouw ben jij mijn meisje. Het liedje kwam uit net voordat je geboren werd en hoorde ik voor het eerst met jou in mijn armen.

Ik typ als een stuiterballetje. Onvoorstelbaar hoeveel hokjes je dan in je hoofd kan hebben waar je zo iets uit tevoorschijn kan halen. Maar hey don’t watch that. Watch this! This is the heavy heavy monster sound of Madness. Volgend jaar komen ze op Dauwpop lees ik net! Nu stuiter ik pas echt!
Auwts! Dat was een kerstbal onder mijn voet.