Leren

Leren

‘Hier Eva Luna, pel zelf maar even je mandarijn.’ Met geweld wordt de mandarijn vervolgens een paar keer op tafel geslagen. ‘Hûh? Niet kapot mama’. Oooh ja, tussen de middag heb je een eitje gepeld en tja, dit is een iets ander schilletje.
Zal mama dan maar even een beginnetje voor je maken?

Wat zal je nog veel leren in je leven. Ik heb ook aardig wat geleerd, maar wat gaat dat eigenlijk vooral onbewust. Wat is mij bijgebleven als kind?

Ja, het schoolzwemmen. Eigenlijk geeneens het zwemmen of waar ik zat in de bus op weg er naar toe. Het misselijke gevoel kan ik me herinneren. Dat angstige en weeïge gevoel dat nog wel eens boven komt drijven als ik de chloorlucht ruik en de warmte van een zwembad binnenstap.
Op de lagere school heb ik geleerd dat de knoppen van een kastanje plakken met dank aan meester Vogelzang. En dat ik sommen bij hem leerde maken, aan de hand van een erg groot bord met daaraan bevestigd gele en rode dichte en open rondjes.
De wandkaarten van de geschiedenislessen zie ik nog aan de muur hangen en de invallende jonge meester Habers. Hij las boeken voor en ging met mij naar het ziekenhuis toen ik van het klimrek was gevallen en mijn pols brak. Hij gaf mij later namens de klas een tekeningenboek waarin iedereen een tekening had gemaakt. Ik zie de tekening van meester Habers nog voor mij. Wat ik geleerd heb? Iets van een eerste verliefdheid?

Letters overtrekken op van die dunne stippellijntjes; boom, roos, vis, vuur. Het lezen van vele boeken uit de boekenkast op de gang. Maakt niet uit of dat boekjes waren met een geschiedenisverhaal of ander leerthema. Als ik maar kon lezen. Jammer alleen van die slang die in een potje ook op de gang stond. Gevonden bij de bouw van de school.
En in de zesde klas was het zo, dat als je goed kon leren je andere leerlingen in een groepje moest helpen met rekenen en ik heb weleens voor de klas moeten staan als de leraar even weg ging. Afschuwelijk vond ik dat. Ik wilde helemaal niet buiten de rest staan en opvallen. Ik die nog geen spreekbeurt voor de klas durfde te houden.
Dictee woordjes en rijtjes plaatsnamen die ik nu niet meer weet. Aardrijkskunde vond ik trouwens wel leuk als het om grondstoffen ging, speciale wetenswaardigheden over een land ver weg, maar misschien zat ik toen ook al wel op de Havo.

Maar als ik dan gisteravond Expeditie Robinson zag, zie ik dat je hier geen schoolvak voor nodig hebt. Zelfs de vaardigheden als zelf een vuurtje maken, boomhut bouwen en koken met een slakje, vruchten en inheemse kruiden helpen je niet om te winnen. Je hebt meer nodig. Hier gaat het om sociale vaardigheden, boerenslimheid, mensenkennis, eigen kennis.
Kennis die je leert door het leven te leven.
Dat gaan we dan maar doen Eva Luna, het leven leven!
Al zal ik je nog wel leren hoe je een ei moet koken hoor, voordat je het huis uitgaat.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *