Lijntje

Lijntje

Dat het consultatiebureau ook wel consternatiebureau wordt genoemd begrijp ik volkomen. Als het aan de wijkverpleegkundige had gelegen had ik mij inmiddels aangemeld bij heel wat projecten en cursussen. Ik pas perfect in de doelgroep als nieuwe moeder en dan ook nog eens als alleenverzorgende. Alsof een kersverse moeder tijd over heeft, laat staan een alleenverzorgende met werk buiten de deur. Ik vind het prettig dat ze meedenkt, maar ik moet ook oppassen dat ik er niet onzeker door word. Doe ik het misschien niet goed dat zij mij dit allemaal adviseert?
Het wegen en meten van mijn kleine meid vond ik altijd leuk. Nieuwsgierig naar de stand, maar toen een jaar geleden de term overgewicht viel, stond ik toch te trillen van verontwaardiging. Ik weet welke producten mijn dochter binnenkrijgt en in welke hoeveelheid. Ook weet ik dat ze erg beweeglijk is. Dit is dus haar gewone gewicht en geen overgewicht. Dat en het feit dat ik wel eens had gelezen dat borstgevoede kinderen anders groeien dan de groeicurve die het consultatiebureau mij voorhield, maakte dat ik de consternatie binnen de perken hield.

Los van voeding heb je dan natuurlijk ook nog te maken met familiekenmerken. Als ik terugkijk ben ik vaak stevig en fors genoemd. Als jong meisje in vergelijking met mijn nichtje en later als puber met mijn beste vriendin. Misschien waren zij wel smalletjes of knokig, maar ik heb enkel de beschrijvingen voor mijn figuur onthouden. Toen ooit tijdens het stappen iemand mijn billen vergeleek met een bijzettafeltje, handig voor zijn bier, had ik de anorexia-hoek in kunnen schieten ware het niet dat ik hem niet hoog had zitten. Feit is echter wel dat de opmerking met tig weerhaakjes in mijn geheugen hangt.
In Ghana kreeg ik de opmerking ‘You’re one of us’ te horen. Toen kon ik hem lachend en dankbaar in ontvangst nemen, terwijl de man met zijn handen rondingen aan gaf in de lucht en zijn lippen tuitte.
Soms als ik Eva Luna zie dansen denk ik ‘Heb je soms zwart bloed in je? Je beweegt zo heerlijk!’ Zou er dan misschien toch een kern van waarheid inzitten? Is het tijd voor een stamboomonderzoek? Wie weet kom ik onderweg dan ook nog wel enkele ‘Rubensvrouwen’ tegen. Nee, rap stoppen met denken in de overtreffende trap.

Ik blader nog eens door oude fotoalbums. Ik zie een meisje met een normaal postuur, soms zelfs fijntjes te noemen. Waarom gingen al die grote mensen mij dan steeds vergelijken met andere meisjes en zeiden ze dingen die maakten dat ik bijna een vertekend zelfbeeld kreeg. Bezorgdheid is goed. Het is goed dat een consultatiebureau de gezondheidsontwikkeling in de gaten houdt. Maar tsjonge grote mensen mogen ook wel even opletten met wat en hoe het kinderbrein het allemaal registreerd. Ik zal deze waarschuwing goed onthouden voor mezelf en op mijn eigen uitspraken gaan letten, want o wat wordt er wat af-vergeleken tussen moeders als het over hun kroost gaat.

En ja, ik zal net zoals mijn meisje misschien niet op de gemiddelde lijn zitten in de curve. Maar sterker nog, ik wil ook helemaal geen middenmoot zijn! Ik heb lekkere rondingen, een lieve lach en kan heerlijk dansen met dit lijf!

2 Responses »

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *