Flippy en ik worden al een echt setje. Nu ik hem iets minder vaak met zijn hoofd tegen de buizen laat aanvliegen, gaat het steeds beter tussen ons. Ik had ergens wat opgevangen over een vogeltje, een spelletje en een app. Totaal nieuw in deze wereld toch eens kijken hoe of wat. Nu blijkt dus dat het originele vogeltje Flappy heet en niet meer te downloaden is. Ik dacht eerst nog dat ik toch nog een versie van hem had, maar dan met het laatst overgebleven vogeltje. Zo’n sneu type dat als laatste bij de gymles gekozen wordt. Zo’n eentje die best wel lief is, maar geen bal kan vangen.
Bleek het achteraf toch echt aan mijn eigen vaardigheden te liggen.

Eerder was ik vrijwilliger bij het BROK zwemmen. Beweging Recreatie voor Onhandige Kinderen. Niets geen ingewikkelde namen over hoe en wat er met die kinderen aan de hand kon zijn. Ze waren niet handig in beweging en konden daardoor niet met de reguliere zwemlessen meekomen. Ik met mijn anti liefde voor het zwembad en mijn cellulite bovenbenen ging toch een paar jaar lang één avond per week naar het zwembad. De kinderen waren in eerste instantie niet allemaal dol op mij. In hun angst voor het water grepen ze mij vast en trokken bekant de hengels van mijn badpak naar beneden of sloegen hun nagels verankerend in mijn nek. Anderen waren snel afgeleid en onstuimig en verdronken bijna onder mijn oog. Met veel geduld en nog meer liefde heb ik vele kinderen tijdens dit één op één-gebeuren aan het zwemmen gekregen. Wat waren we samen trots; kinderen, ouders en ik op de kracht van de kinderen.

In een blad lees ik dat grof motorisch onderlegde kinderen een makkelijker sociaal-emotioneel leven kunnen hebben. Ze vinden makkelijker aansluiting op het schoolplein. Ik was destijds gezegend met een gezonde motoriek, maar hoe zit dat met kinderen met een achterstand op dit vlak of gewoonweg desinteresse. Neem je dan een andere plek in op het schoolplein? Doe je dan andere ervaringen op met betrekking tot interactie? Beleef je jezelf en de wereld anders dan het motorisch sterke kind? En zo ja, heeft dat later invloed op hoe je je omgeving benaderd?
Nu, pratend als volwassene, wat is dat bewegen toen toch raar overschat. Natuurlijk, bewegen is goed voor de gezondheid en voor je vrijheid qua handelen, maar qua vriendschappen of bijvoorbeeld beroepskeuze zijn zoveel andere vaardigheden van belang. Maar ja, die bezat je dan als kind waarschijnlijk nog niet goed of waren gewoonweg nog niet  in je leefwereld binnen gedrongen.

Mijn meisje klimt met het grootste gemak op speeltoestellen. Maakt koprollen waarbij ik mijn hart vasthoud, kleurt met haar nog geen drie jaar al bijna binnen de lijntjes, en legt hartjes vol strijkkraaltjes. Met zowel de grove als fijne motoriek lijkt het dus wel goed te zitten. Prettig te zien, maar los van motoriek, ik ben wel zo trots op haar.
Lieve meis van mij, ik hoop dat je ongeacht fijne of grove motoriek, super lekker kan bewegen in je innerlijke wereld!