‘Mama hebben we hier nog een kastanje? Ik mis er net eentje.’ ’Ja hoor, in die pot achter bij het raam en bij de voordeur staat ook nog een mand vol.’ Geen idee waar ze de kastanje voor nodig heeft, maar dat hoor en zie ik even later. ‘Kijk mama, dit is de achtertuin van het kindje dat geboren is. Je weet wel, die van die ster.’
Achter ons souvenirtje, een mini kerststalletje, meegenomen een paar jaar geleden toen we de Kerst in Bolivia vierden, ligt een heel mooi tuintje. Hazelnoten, een dennenappeltje, schelpen, veertjes en kastanjes liggen strak uitgelijnd op het licht blauwe kastje.

We rijden naar de stad om boodschappen te doen. Net als ik een drukke kruising passeer schreeuwt Eva Luna vol enthousiasme: ‘Dé ster! Mama kijk, dé ster!’ Helaas, het was of de ster zien of onze auto schadevrij de weg over krijgen en ik koos voor het laatste.
Als we weg rijden bij de winkel begint Eva Luna weer over de ster. Ik rijd aan de andere kant het parkeerterrein af en daardoor zien we de ster niet. ‘Maar mama, we moeten toch weten waar het kindje is. Jij hebt zelfs nog een cadeautje gekocht.’ ‘Lievie, dat cadeautje is voor de overburen, daar is net een jongetje geboren.’
Ach wat ook. Op de volgende kruising cirkel ik de auto om de paaltjes midden op de weg heen en rijd terug naar de winkel. Nog een stukje verder zelfs, zodat ik weer op de oorspronkelijke route zit en we samen de ster kunnen spotten.
De ster is verdwenen. Hij was groot en oranje vertelt mijn meisje.

Ik loop een rondje door het dorp. Het is donker. Het waait en de wind neemt hele fijne waterdruppels mee vanaf het IJsselmeer. Ik stap stevig door. De eerste kilometers denk ik enkel aan mijn agenda. Plots valt het mij op dat er ander licht is. Ik kijk omhoog. Een meer dan halve maan zie ik staan. Gelijk komen er nieuwe flarden wolk aan en verstoppen haar weer. Ik voel mijn wangen tintelen. Voel mijn ogen stralen.

Het is de kortste dag van het jaar. De dagen gaan straks weer lengen. Het licht komt weer terug. Tijdens Kerst zal het een volle maan zijn. Maan, brenger van het licht. Althans in mijn geval. Tijdens mijn zwangerschap zag ik in elke volle maan al jouw gezicht meisje. Je naam is dan ook deels Luna.
Ik vind het mooi dat de juf jou het verhaal over de ster en het jongetje heeft verteld. Ik hoop dat ik jou het verhaal over de maan en het meisje kan laten voelen.