Slaap lekker

Slaap lekker

Wat is er nu heerlijker dan tegen je mama aan op de bank in slaap vallen. Beter gezegd, wat is er nu heerlijker voor een mama dan …
Met mijn neus in je haren ruik ik nog net een vleugje van de anti luizenshampoo. Zwaar ligt je hoofd op mijn borst. Uitgeteld na een dag spelen en rozig van het bad. Ik draai me voorzichtig op mijn zij. Mijn armen om je heen. Ik heb gewoon een kindje in mijn armen. Mijn kindje. Ik mag je mama zijn.

De eerste nacht van je leven brachten we samen door in het ziekenhuis. ’s Avonds om 20.53 uur werd je geboren en we mochten nog even blijven logeren. Je lag in een doorzichtig bakje naast mijn bed. De adrenaline en vreugde vervulden mijn lichaam en verdrongen de slaap. Telkens keek ik opzij naar jou. Ademde je nog wel? Op een gegeven moment kon ik me niet meer bedwingen en nam ik je bij mij in bed. Ik wilde je tegen mij aanvoelen. Ik wakker liggend en regelmatig tranen wegvegend en jij slapend, afgewisselend met drinkend aan mijn borst.

De toon was gezet. Een kleine drie jaar volgden we dit patroon. Kanttekening; jij bleef net zo als mij wakker en huilde ook.
Alle gevraagde en ongevraagde adviezen, die ik in het begin niet kon aanhoren, heb ik uiteindelijk opgevolgd. Allereerst het inbakeren. Toen je daar te groot voor werd een vast naar bed gaan ritueel ingevoerd. Een donker kamertje of toch een lampje aan. Wel een middagslaapje. Geen middagslaapje. Je laten huilen. Je troosten. Naast je bed zitten en mezelf in de loop van de tijd steeds een meter richting de deur proberen te schuiven. Melatonine tabletjes en muziekdoosjes.

De nachten die ik de eerste twee jaar ongestoord heb kunnen slapen, zijn op één hand te tellen. Dat derde jaar kwamen er wat goede nachten bij. Afgewisseld met wekenlang maar een paar uurtjes slaap per nacht.
Steeds kwam je maar naar mijn bed toe lopen. Ik kon je ontelbaar keer terug leggen, maar steevast liep je weer naar mijn bed. Je oom en vervolgens één van mama’s vriendinnen, hebben toen zelfs bij ons geslapen. Proberend of zij het patroon konden doorbreken en niet geheel onbelangrijk, ik even in het logeerbed op zolder een paar redelijke nachten kon maken.

Ondertussen moest ik namelijk wel op mijn werk verschijnen en probeerde ik ook vele andere activiteiten te blijven ondernemen.
Eén van die activiteiten, een weekend Zwarte Cross, was appeltje eitje qua uithoudingsvermogen. Als laatste in bed en als eerste eruit. Geen problemen mee. Heerlijk, vijf aaneengesloten uren te kunnen pakken. Rustige nachten. Al twijfelde ik s’nachts, zwalkend over het terrein wel of ik enkele opgeschoten pukkelige jongens met hun koppen tussen het hek zou duwen in verband met irritant milf-geblèr.

Nog steeds ben je ‘s nachts wel een paar keer wakker. Volgens mij is het de overgang van de ene naar de andere slaap. Ik hoor je en prevel in gedachten: ‘Draai op je zij en val weer in slaap lieverd.’ En maak jij eens een goede nacht, dan lig ik alsnog wakker van het geluid van een torretje dat door de tuin scharrelt. Vanaf onze eerste nacht ben ik gespitst geweest op geluidjes. Adem je nog? Ik wil je nooit meer kwijt.

Ik sta op van de bank en til je voorzichtig op. Intens gelukkig loop ik met jou in mijn armen naar boven. Ik leg je in je bed en dek je toe. Kus je op je blonde haartjes en wens je een fijne nacht. Mama houdt van jou!

Slaap lekker

Afbeelding 1 van 1

7 Responses »

  1. Ik zit met dikke tranen hier je – wederom prachtige – stukje te lezen!
    Weer die herkenbaarheid!
    Ook Benjamin lag de eerste nacht in zijn bedje naast me maar niet voor lang. Ook ik kon mij niet bedwingen en heb hem lekker bij mij in bed genomen.
    Vervolgens weigerde hij om in de wieg te slapen, in het ledikantje thuis; hij wilde alleen maar boven op mij liggen en toen hij wat ouder was, sliep hij gewoon tussen ons in!
    Van de week keken Ray en ik elkaar bijna blij aan: het begon keihard te regenen! Dat betekent dat Benjamin wakker wordt door de slag tegen zijn kantelraam en dan wil hij alleen maar bij ons in bed liggen!
    Heerlijk, om dat lieve kleine warme lijfje te voelen, zijn geur op te snuiven…

    Elke avond voordat wij naar bed gaan, gaan we nog even bij Benjamin kijken. Dan verzuchten we weer hoe lief hij toch is, en we kijken naar zijn kleine handjes, ik strijk zijn haartjes uit zijn gezichtjes, en druk zacht een kus op zijn ongelooflijk lieve gezichtje…

    Ik herken zo dat gevoel dat je beschrijft!

    Ook hier gaat geen dag voorbij zonder verwondering dat wij ‘gewoon’ een kindje hebben gekregen; er gaat geen dag voorbij zonder dat gelukzalige gevoel van intens geluk…

    En hoe kort de nachten ook zijn (Benjamin slaapt inmiddels wel door vanaf het moment dat hij een nieuw bed kreeg, rond februari), hoe moe je je ook voelt: wat een relatief klein offer is dat toch voor al het waanzinnigs wat zo’n kleintje ons brengt!!!

    • Het wonderlijke blijft voor mij ook het grootste gevoel Miriam.
      Ennehhh zou er een onderzoekje bestaan naar het effect van die eerste nacht? 🙂

  2. Dat heb ik Ray ook wel eens gevraagd!
    Bij mijn andere kids was het nooit zo met slapen. Mijn oudste sliep ook pas door toen zijn zusje geboren was maar de kids sliepen nooit in mijn bed.
    Benjamin heeft de eerste nacht in het ziekenhuis dus bij mij gelegen en toen 2 nachten in een couveuse. Vreselijk. Wij kunnen het ons heel goed voorstellen dat hij daarom graag bij ons wilde slapen. Op de dag ging dat prima, in de wieg slapen maar ’s nachts…. Gek he?!
    En als hij nu bij ons ligt, zoekt hij ook altijd contact. Het liefst ligt hij tegen mij aan, maar hij ligt sowieso altijd met zijn voetjes tegen ons aan, of gewoon met zijn arm op ons ofzo…
    Heerlijk dat warme contact! Ik geniet er ongelooflijk veel van en het doet mij altijd terugdenken aan het moment dat hij net geboren was; het enige dat ik wilde was hem heel heel heel dicht tegen mij aan houden en alleen maar aan hem ruiken en kusjes geven…..
    Overwhelming is dat he?!
    Ik zeg het ook zo vaak tegen Ray, dat dat gevoel toch niet te beschrijven of uit te leggen is en hij zegt ook dat hij zich dit nooit had kunnen voorstellen, dat deze Liefde alles omvattend en overstijgend is!

  3. Prachtig omschreven!!!!
    Mijn gevoel bij het lezen van je hersenspinsel is: een tikkeltje jaloers (tja eerlijkheid duurt het langst ;)…) Maar bovenal een gelukzalig gevoel van snappen wat onvoorwaardelijke liefde kan zijn!! Geniet van alle mooie momenten samen met je prachtige meisje! Xx

    • Kan ik mij heel goed voorstellen Miriam (lekker zo 2 Miriams 😉 )
      Knuffel.
      En onvoorwaardelijke liefde, ja dat is het.

  4. Herkenbaar en heel mooi geschreven alinda!

    hier kruipt er ook elke nacht een klein meisje tussen ons in en…ik geniet er maar van…dat is de beste oplossing voor nu 🙂

    • Dankje Anneke.
      Wel fijn te lezen dat er meerdere kinderen zijn. Kan soms denken ‘wat doe ik fout?’
      Genieten klinkt wel als het meest fijne om te doen. Tegen de ochtend oké, maar ‘snachts krijg ik dat niet zo voor elkaar 😉

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *