Klabats! Spleshh! Spetters vliegen meters hoog de lucht in. De zon schildert regenbogen in de druppels. Golven overspoelen de wal, terwijl de fuut krijsend haar pullen voor haar uit door het water jaagt. Mijn dochter gilt zonder stem. Tractors houden stil op de Tollebekerbrug. De wind houdt haar adem in.
Met al de kracht die er in mijn armen ligt opgeslagen,  sla ik twee grote zwemslagen. Mijn vingers zo lang mogelijk voor mij uit strekkend.

Ik zag het gebeuren, zittend vanaf mijn picknickkleed in het hoge gras. Ik hing achterover en steunde op mijn armen.  Met mijn ogen tot spleetjes geknepen tegen het felle licht, keek ik naar Eva Luna. Ik zag haar glimlach op haar gezicht bevriezen toen ze door had wat er gebeurde. Verrassend lenig sprong ik overeind. In één vloeiende beweging schoof ik mijn rode jurk over mijn heupen en borsten naar omhoog zonder ook maar mijn blik van het water los te laten. Ik mis nog net de rode drijver van Baywatch, maar met de gretigheid van Pamela Anderson spring ik in het water.

Ik moet nog één extra slag maken en dan heb ik het touw. Het water heeft het zich bijna toegeëigend. Het geel witte koord ligt al compleet in haar schoot.  Nog even en het wordt opgeslokt in de donkerte en meegenomen naar de koude onderstroom die ik bij mijn voeten voel. Nog één keer haal ik uit. En net voordat ik met mijn gezicht door de waterplanten naar beneden moet, voel ik het tegen mijn vingers. Yes! Ik heb het in mijn hand!
Ik haal het touw naar mij toe, trek het meter voor meter binnen en voel hoe het touw strak komt te staan. Het gewicht dat misschien al tegen de bodem aantikte haal ik omhoog.

Even kijk ik naar de wal. Eva Luna haar ogen zijn zo groot dat ik het complete tafereel erin weerspiegelt zie. Haar moeder van 46 jaar, spartelend in de Urkervaart. Haar moeder die alleen maar haar bikini had aangedaan om de smeekbedes van dochterlief te stillen. Moeder en dochter die beiden wisten dat met de voetjes bungelend in het water voor vanavond wel de max zou zijn.
Haar ogen groot van angst om mijn reactie.

Ik glimlach. Ze durft nog niet haar schouders te laten zakken, maar heel voorzichtig gaan haar mondhoeken omhoog. Ik grinnik. Zij laat haar ogen mee stralen. Ik lach voluit en roep: ‘Kom! Spring er ook in, het is lekker water.’ Na een aanloop en een bommetje ligt ze naast mij. We halen samen het touw, waarvan de lus om haar pols over haar hand was geschoten en mee door de lucht vloog richting de bodem van de Urkervaart, naar ons toe.
Aan de grote magneet die onderaan het touw bungelt zit een verroeste tentstok.
Hoe duidelijk wil je het hebben. Een uur geleden liep ik het kantoorpand uit en vanaf nu zijn wij klaar voor onze vakantie!