‘Ahhh nee!’ Een gekreun vanuit het puntje van mijn tenen gevolgd door een half ingeslikte vloek. Zo getergd als ik kijk, zo trots kijkt Eva Luna en zo blauw is de anders crèmekleurige bank. Een mooi tafereeltje. Zij inmiddels iets minder lachend, staand achter de bank met de viltstift nog in de hand en ik half in elkaar gezakt ervoor. O en wat was ik trots dat ze zo mooi kon kleuren. Hele vlakken helemaal aaneensluitend zonder wit ertussen.
Dan zie ik ineens haar handje dat op de leuning ligt en al mijn emotie zet zich om in een lachsalvo. Haar nagels heeft ze allemaal blauw gestift. En ik hoor haar zeggen ‘Zelfde mama!’ Dat glunderende koppie als ze haar hand naast die van mij legt. ‘Ja, mama heeft ook blauwe nagellak.’

Met haar handen nog deels blauw leg ik haar ‘s middags in bed. Vanavond in bad maar goed schoonweken. Ik zit beneden en hoor boven gescharrel. Wie weet gaat ze nog even naar de wc. Na een heel tijdje hoor ik nog steeds geluiden. Toch maar eens kijken naar mijn ondernemende meisje. Terwijl ik de trap op loop, komt de geur van heerlijk ruikende zeep  mij al tegemoet. Nou dat is in ieder geval deels positief. Het blijkt echter dat behalve haar handen die schoon moesten, ook haar nachthemd onder de zeep zit. Het zeeppompje staat op het deksel van het toilet en alles in een straal van één meter is bedekt met zeep inclusief haar haar. Ze zal wel gedacht hebben aan hoe mama crème in het haar doet. Van de opvang heb ik al eens te horen gekregen, ‘wij weten hoe jij aan je grote bos krullen komt. Jij kamt vast je haar terwijl  jij je hoofd ondersteboven hebt hangen en kneed er dan wat gel in.’ Eva Luna gaf blijkbaar een imitatie weg.

‘Zelfde, zelfde, zelfde.’ Net zoals ‘nog een keer’ een heel favoriete uitspraak. Wat doet ze alles toch graag na. Qua huishouden is het soms al handig. Voor je lachspieren is het super. Zo had ze een tijdje terug haar billen en de hele badrand volgeplakt met inlegkruisjes. Dat laatste doe ik dan overigens weer niet. Is ze helemaal blij met dezelfde rode laarzen als mama en heeft ze sinds kort ontdekt dat ze borstjes heeft. ‘Zelfde mama!’

Wat zal ze allemaal wel niet van mij gaan kopiëren. Het verzorgende zie ik al terug in hoe ze de  poppen de fles geeft en in bed stopt, ronduit vertederend en het creatieve in haar mooie knutsels.  Tuurlijk, ze zal het al in haar hebben, maar wat wordt extra aangewakkerd door voorbeeldgedrag. Mijn minder sterke kanten als het niet goed weten waar mijn grenzen liggen, moeilijk om hulp vragen en dat soort dingen, ga je die dan ook kopiëren? ‘Mama zelfde?’ Daar moet ik toch niet aan denken. Als ik zo aan het begin van het nieuwe jaar goede voornemens moet hebben, laat dit ze dan maar zijn. Werken aan goed voor mezelf zorgen. Was het niet al voor mijzelf, dan nu toch zeker als voorbeeld voor mijn meisje.