Tag Archives: Goede voornemens

Zelfliefde

Zelfliefde

‘Mama, de kaas is oud.’ ‘Ja lief, je hebt  verschillende soorten kaas; jong belegen …’ Met een geïrriteerd ‘Neehee mama!’, valt ze mij in de rede. ‘Nee, nu laat je mij even uitpraten. Je hebt dus bijvoorbeeld jonge kaas, belegen en oude kaas. Als je kaas langer laat liggen krijgt hij steeds een pittiger smaak. Ook zijn er nog heel veel verschillende soorten. Jij bent ook gek op kaas he?!’ ‘Ja mama’, klinkt het netjes en dan met een zucht: ‘Ik zei Sinterklaas is oud.’

Oké dan, ook goedemorgen.
Mijn schat eet deze ochtend een boterham met kaas en terwijl ik aan mijn eerste werkdag van dit jaar denk, zit zij nog steeds met haar gedachten bij de Sint. Als het net zo gaat als vorig jaar bekijkt zij tot aan de zomer nog filmpjes van de Club van Sinterklaas. Waarom iets aan de kant zetten waar je zoveel plezier in hebt. Met de komst van het nieuwe jaar hoef je het oude jaar inderdaad niet gelijk af te serveren.

Goede dingen zal ik ook zeker meenemen. Goede zaken die zijn weg gezakt in de loop van de tijd, zet ik met de komst van een nieuw jaar weer even extra op de agenda. Houden van mezelf bijvoorbeeld.
Ik merk dat ik mij bij vlagen erg moe en leeg voel. Ik heb een goed jaar gehad, maar ergens onderweg ben ik mijzelf wat uit het oog verloren. Wil er graag zijn voor anderen. Rekening houden met de buitenwereld. Wil zelf ook zo veel, teveel? Vind het soms moeilijk te ontdekken en aan te geven wat mijn grenzen zijn. Wil alles zo graag goed doen. Misschien wel deels met de reden; zo ontvang je geen kritiek en houden anderen van je? Als je het jezelf niet kan geven, heb je altijd dit nog? Terwijl ik dit typ, stuit het afhankelijk zijn me tegen de borst. Altijd fijn als anderen van je houden, maar dat is natuurlijk geen bron om lekker onbeperkt energie uit te tappen. Rap tijd dus voor zelfliefde.

Ik vind het nog wel wat bespottelijk klinken. Moet ik nu mijzelf omarmen? Al schieten mij ook wel dingen te binnen die ik graag zou willen ondernemen om te ontspannen. Een dagje sauna of mezelf verwennen met het kopen van een nieuw kledingsetje bijvoorbeeld. Maar het voelt zo egoïstisch en ik voel me zo bezwaard als ik iemand moet vragen om op mijn meisje te passen. Na het immer lezen van boeken, dat de laatste jaren terugliep, gun ik mijzelf inmiddels ook al geeneens meer de tijd om tijdschriften uit te lezen, terwijl ik zo van lezen houd. Ochtenden in bed; slapend, lezend en ontbijtend, waar zijn ze gebleven.

De knop moet om. Ik moet nog even zien hoe ik het ga doen, maar het rijpingsproces vindt weer voortgang. Nog even en ik bezit weer een rijkere en krachtiger smaak. Ik heb mijn nieuwe voornemen goed voor ogen.
Kom maar op nieuw jaar. Ik ga van jou én mij houden!

Zelfde

Zelfde

‘Ahhh nee!’ Een gekreun vanuit het puntje van mijn tenen gevolgd door een half ingeslikte vloek. Zo getergd als ik kijk, zo trots kijkt Eva Luna en zo blauw is de anders crèmekleurige bank. Een mooi tafereeltje. Zij inmiddels iets minder lachend, staand achter de bank met de viltstift nog in de hand en ik half in elkaar gezakt ervoor. O en wat was ik trots dat ze zo mooi kon kleuren. Hele vlakken helemaal aaneensluitend zonder wit ertussen.
Dan zie ik ineens haar handje dat op de leuning ligt en al mijn emotie zet zich om in een lachsalvo. Haar nagels heeft ze allemaal blauw gestift. En ik hoor haar zeggen ‘Zelfde mama!’ Dat glunderende koppie als ze haar hand naast die van mij legt. ‘Ja, mama heeft ook blauwe nagellak.’

Met haar handen nog deels blauw leg ik haar ‘s middags in bed. Vanavond in bad maar goed schoonweken. Ik zit beneden en hoor boven gescharrel. Wie weet gaat ze nog even naar de wc. Na een heel tijdje hoor ik nog steeds geluiden. Toch maar eens kijken naar mijn ondernemende meisje. Terwijl ik de trap op loop, komt de geur van heerlijk ruikende zeep  mij al tegemoet. Nou dat is in ieder geval deels positief. Het blijkt echter dat behalve haar handen die schoon moesten, ook haar nachthemd onder de zeep zit. Het zeeppompje staat op het deksel van het toilet en alles in een straal van één meter is bedekt met zeep inclusief haar haar. Ze zal wel gedacht hebben aan hoe mama crème in het haar doet. Van de opvang heb ik al eens te horen gekregen, ‘wij weten hoe jij aan je grote bos krullen komt. Jij kamt vast je haar terwijl  jij je hoofd ondersteboven hebt hangen en kneed er dan wat gel in.’ Eva Luna gaf blijkbaar een imitatie weg.

‘Zelfde, zelfde, zelfde.’ Net zoals ‘nog een keer’ een heel favoriete uitspraak. Wat doet ze alles toch graag na. Qua huishouden is het soms al handig. Voor je lachspieren is het super. Zo had ze een tijdje terug haar billen en de hele badrand volgeplakt met inlegkruisjes. Dat laatste doe ik dan overigens weer niet. Is ze helemaal blij met dezelfde rode laarzen als mama en heeft ze sinds kort ontdekt dat ze borstjes heeft. ‘Zelfde mama!’

Wat zal ze allemaal wel niet van mij gaan kopiëren. Het verzorgende zie ik al terug in hoe ze de  poppen de fles geeft en in bed stopt, ronduit vertederend en het creatieve in haar mooie knutsels.  Tuurlijk, ze zal het al in haar hebben, maar wat wordt extra aangewakkerd door voorbeeldgedrag. Mijn minder sterke kanten als het niet goed weten waar mijn grenzen liggen, moeilijk om hulp vragen en dat soort dingen, ga je die dan ook kopiëren? ‘Mama zelfde?’ Daar moet ik toch niet aan denken. Als ik zo aan het begin van het nieuwe jaar goede voornemens moet hebben, laat dit ze dan maar zijn. Werken aan goed voor mezelf zorgen. Was het niet al voor mijzelf, dan nu toch zeker als voorbeeld voor mijn meisje.