Geboekt! We hebben de zomervakantie geboekt! Plekje 179. Onze voeten maar een paar passen verwijdert  van een warm zandstrand en koel riviertje. Uitzicht daarachter, een paar imposante rotspartijen van de Ardèche.
Ik voel de zon op mijn huid. Ruik de geur van buitenlucht  in haar haren als ik daar doorheen woel. Hoor het gegil van een watergevecht en zie zijn gebruinde ontspannen kop al voor me.
Drie maanden voorpret voor de boeg.

Als voorproefje op het buiten eten, zitten we al een paar avonden op ons picknickkleed. We zitten voor de garage. Beschut en in het laatste beetje zon. We zwaaien naar mensen die thuis komen van het werk. Maar meer nog zien we elkaar. We vertellen over hoe onze dag was, lachen om onze eigen grapjes en zingen stukjes van nieuw aangeleerde liedjes. Als ik intens gelukkig tussen dit alles door fluister dat ik van haar hou, niet in haar ogen maar meer nog tegen de blauwe druifjes achter haar en in de warmte van de lucht, zegt zij à la Hazeltje: ‘ik hou het meeste van jou’.

We knippen het haar van meneertje Tuinkers tot stekeltjes. Ze nam het mooi geknutselde potje met tuinkers mee van school.  O, dat is lekker fris knapperig op een boterham met een plakje kaas. De bloemkool en aardappels die ik toch nog moest schoonmaken laten we voor wat het is. We lopen een rondje door de dorpswinkel en kiezen lekkere picknickhapjes uit. Daar zijn we goed in.

We zijn goed in knus bezig zijn. In kroelen en smullen. We kunnen genieten van elkaar, van de zon en van een lieveheersbeestje. We plukken bloemen voor in een vaasje. We lachen om een scheetje. Miauwen als een poesje en drinken melk uit een pakje.

De knuffelgiraffe is gebombardeerd tot baby en mag nog een hapje mee eten. Als ook die zijn buik vol heeft schudden we het kleed met de kruimels daarop uit. Het is al laat en de pyjama moet aan. Morgenvroeg is daar weer de school.

Maar nog drie maanden en dan blijven we na het eten buiten zitten. Spelen we met z’n vijven een kaartspel of zoeken we de pooltafel op die op de campingfoto’s al te zien was. Spoelen we onder ielig stromende campingdouches het zand van ons lijf. Maken de caravan tot ons tweede huis en leven ons leven op plekje 179.