Ik zie zijn hand in haar kontzak verdwijnen. Zij vleit heel even haar hoofd tegen zijn schouder. Ik zit op een barkruk. Mijn rug leunend tegen de bar. Mijn benen gestrekt op een kruk voor mij. Blikje berenburg-cola in de hand. De ingrediënten voor romantiek zijn hier in het half donkere hol best aanwezig voor degene die wil. Er is zelfs live muziek. Niet echt een kwelende ballad, momenteel speelt The Fourth, een thrashmetal band uit Urk, maar het is lekker. Lekker stevig. Stevig genoeg om de aandacht op te eisen. Luid genoeg om geen lieve woordjes uit te kunnen wisselen en ik vraag me glimlachend af wat zij anders tegen elkaar zouden zeggen.

Sounds from the Underground. De metalbands wisselen elkaar af tijdens deze namiddag en avond in poppodium De Klos. In de tussenliggende minuten bekijk ik post op mijn telefoon van de oppas. Mijn meisje showt ondeugend haar nagels. Ik hoef haar nagels nog helemaal niet all the way in te zoomen om in haar ogen al te zien dat het mijn nagellak is en geen kindernagellak. You go girl! Zo heb ik vandaag mijn zwarte broek bewust geruild voor de rode die ik nu draag. Ik voldoe qua uiterlijk niet aan de norm hier. Ben een ietwat vreemde eend. Lekker. Vreemden worden vaak eerst links gelaten. Ik hoef niets. Even underground en mijn denken laten overschreeuwen door mannen op een podium die ik niet kan betrappen op een verstaanbaar woord.
Heel even schrok ik lichtelijk. Klonk het eerst nog enigszins melodieus, nu word ik overspoeld door een dikke lava aan death metal. Bij nummer twee zit ik er echter alweer in. Geniet van de drums en gitaren en mijn hoofd bungelt los op de nek. Nooit ga ik meer naar huis.

Muziek is toch wel heel machtig. Ik ken de bladen en boeken vol goede levensadviezen. Als ik er de tijd voor neem om ze te lezen, zetten ze mij wel aan het denken en op een goed spoor. Echter bij muziek, dan hoef ik niet eerst te denken, dan ga ik als vanzelf over het goede spoor. Muziek, in combi misschien met de locatie. Ik hoef hier niets. Ik voelde dit vanaf de eerste keer toen ik hier jaren geleden binnen stapte. Misschien helpt de schemering mee, maar ik hoef hier niet slanker te zijn, niet geweldiger. Ik moet hier niets. Ben goed zoals ik ben. Ik kan heel veel hoor en wil ook alles wel leren. Alleen dat moeten om iets dat verband houdt met de buitenwereld. Iets dat ik overigens zelf wel zal hebben bedacht. Die buitenwereld die ik zo mijn energie laat opslurpen.

De muziek om mij heen lijkt wel een pantser. In mijn visuele denken zie ik mijn trein nu door een ondergrondse tunnel rijden. De muren zijn van muziek en houden de buitenwereld even op afstand. Alleen met mijzelf zijn. Beseffend wat heb je het goed meid. Nee, het gaat verder. Ook al zouden sommige dingen niet goed zijn, het is prima. Niet dat ik onverschillig ben, maar het gevoel van angst is weg.
Tinteling naar avontuur nu ik even mijzelf weer heb gevoeld. Straks rijd ik die tunnel wel weer uit, zin in, maar ik koop wel gelijk even een retourtje met bestemming Muziek @Underground.