Met z’n tweeën op weg voor ons eerste vakantiedagje Zeelandstrand. Onze drie mannen liggen in het zwembad. Halverwege de wandeling mis ik ineens mijn camera. Ik baal. ‘Maar mama dan vertel je toch gewoon hoe de foto eruit zou zien, dan zie je het toch ook weer?’

Mijn meisje. Nog liggend in de foetus houding van de nacht, ogen meer dicht dan open, maar met een stemmetje wel zo vol leven. ‘Nog 1 nachtje mama en dan gaan we op vakantie!’ Na het ontbijt gevolgd door de opmerking: ‘Zullen we naar bed toe mama?’

Je vermaakt je goed op de camping. Koos Konijn krijgt innige knuffels. Met je vriendinnetjes op ons campingveld  heb je een hut in het struikgewas. Heb je thuis in bad nog problemen met het haren wassen, hier in het overdekte zwemparadijs is daar niets van weer te vinden. Je springt  vanaf de kant zo het diepe in. Je maakt zelfs bommetjes, inclusief het vasthouden van opgetrokken knie. Handig die nieuwe knappe broers. Ook zeker om mee te schermen als je in het klimpark wordt belaagd door andere kinderen: ‘Nouhou ik wil daar langs en anders haal ik Roy en Sem op!’ Je rent naar de tafel waar we zitten om te vertellen wat er gebeurt. De broers zitten op scherp, wachtend op jouw teken om in te mogen springen.

Tussen alle liefheid door ben je ook rustig een draak dat zeurt om muntjes voor al de automaten  in de kantine. Vertoon je donderwolken op jouw gezicht als je die dag geen tweede cola mag. Stampvoet je de caravanvloer er bijna uit als kleren niet lekker zitten en als klap op de vuurpijl krijg ik te horen dat ik een rotmama ben als ik iets over bovenstaande durf te zeggen.

Mijn meisje dat precies vijf jaar geleden op precies hetzelfde plekje strand tegen mij aan lag. Opperst tevreden na het drinken aan mijn borst. In slaap gesust door het ruizen van de zee. De eerste vakantie van ons twee. Je was nog geen half jaar oud en we zaten in een huisje op hetzelfde park als waar nu de caravan van ons vernieuwde gezin staat.
Nu lig je met je lange mooie bruine benen vol schaafplekken van het buitenspelen naast mij op een badhanddoek. Ik zie de witte donshaartjes op je armen en rug. Je blauwe ogen spatten tevoorschijn uit een gaaf lief bruin gezichtje omlijst met witte haren. Op het strand zocht je zojuist na het zien van de grote hoeveelheid, alleen nog maar speciale schelpen. We sprongen hand in hand over de golven. ‘En nee mama, het water is helemaal niet vies. Het smaakt precies zoals dat potje met witte spul dat over een ei gaat. Ik lik thuis soms over het potje’, biechtte je plots op.
Ik kan je zachte huid voelen zelfs zonder mijn handen. Ik ken je geur. Ik kan je zien ook al loop je achter mij. Ik proef je enthousiasme voor leven. Het is zo overweldigend.

Mijn eerste vakantieweek ooit denk ik, dat ik zonder fototoestel loop. Ik heb hele mooie fotoboeken die ik met plezier doorblader. Maar zoals jij al op de eerste dag vertelde, deze beelden, dit gevoel ligt ook op deze manier wel vast.