Ahh, dat voelt niet fijn. En toch druk ik door. Mijn borsten plat. De knoopjes van mijn jas schuren over het modderige grindpad. ‘Yes!’ Ik schuif weer een stukje naar voren. En gelijk daarna ‘O fuck, mijn billen’.
We hebben in de beachclub gezeten. In het donker hobbelen we naar buiten en lopen over het dijkje terug. Het eerste hek van de camping zit dicht. Wat doen we. Helemaal omlopen zodat we bij de hoofdingang van de camping naar binnen kunnen of gokken. Verderop is nog een hek. We zijn avonturiers, of hebben geen zin in extra meters, in ieder geval, we gokken. We struinen als een lang gerekt lint door het hoge natte gras. Even later hoor ik de voorhoede rammelen aan het hek. Duidelijk voorzien van ketting. Balen? Nee we lachen nog.
Vriendlief met zijn lange benen redt zich wel. Eén van de pubermeiden klimt ook over het punthek. Haar slipper wordt gespiesd. Pubermeid nummer 2 gaat met enig gesteun en gekreun voor de sluiproute onder het hek. Mijn kleine meisje gaat van hand tot hand erover, maar dan moet ik nog.
En daar lig ik plat op mijn buik. Vast onder het hek. Achteruit is geen optie wil ik nog borst aan mijn lijf overhouden. Vooruit lukt niet. Mijn bilpartij, door dochterlief rond genoemd, door vriend lekker rond, blijkt nu té lekker rond. Met een angstkriebel in mijn buik schiet ik in de lach.
Vast en toch zo vrij. Ik voel me zo fijn hier op de camping.
Vrijdagmiddag gekomen voor een weekendje. We hebben niet veel nodig. Ik klap de stoelen uit voor de caravan en samen met mijn meisje eet ik kersen. We spelen met de bal. Leggen een kleed op het gras en lossen liggend naast elkaar een puzzel op uit het Grote-vakantie-spelletjes-doe-boek. ’s Nachts slapen we met z’n drieën knus in de caravan en ‘s morgens loop ik met een toiletrol onder mijn arm over de camping naar het washok.
We bakken taartjes op het strand. Begraven een vis. Verwelkomen logeetjes en zitten tijdens wat minder weer aan de stamtafel van een leuke kroeg in het dorp.
De werkzaamheden van afgelopen week en volgende week, het zal me wat. Ik wil hier nog best een tijdje vertoeven. Oké, hier onder het hek is misschien net wat minder. Even later geef ik mijn vriend dan ook een dikke smakkerd. Hulde aan zijn krachten die daarmee kostbare millimeters wist te winnen door het hek wat op te tillen.
Maar ach, misschien onthouden voor deze week; het leven is als op vakantie gaan … beseffen dat je niet aan grote eisen hoeft te voldoen om te kunnen genieten.