Mail van mijn favoriete band. ‘Two new songs for the summer’ is het onderwerp.
Ik struikel over de toetsen. Scrol door die mailbox en open die mail, snel Alinda.  Alsjeblieft. Ik wil muziek. Mijn medicijn, naast de zon van vandaag. Naast het tuinieren, mijn handen zwart van de grond, naast mijn creatieve werk aan verschillende flyers deze ochtend.

Ik worstel mij door een paar alinea’s Engelse tekst. Veer op bij de zin dat er een saxofoon is toegevoegd aan één van de nummers en klik op de eerste video onderaan in de mail; ‘Wait a Minute My Girl’.

Het begint met een tikkend uurwerk. O, schiet op met de tijd. Ik zie de voor mij vertrouwde letters van het Volbeat logo en dan hoor ik Michael zingen gevolgd door de gitaren die strijden om wie het eerst mijn oor bereikt. Binnen deze 10 seconden bruist het plezier door mij heen. Mijn bloed wordt spontaan rondgepompt met bubbels. Ik heb geen spiegel nodig om te zien hoe mijn gezicht straalt. Ik word opgetild door het opzwepende tempo. Mijn lijf gaat als vanzelf heen en weer. Een stukje pubertijd voelend bij de tekst van dit liefdesliedje in de zomer.
Het eerste couplet wordt afgesloten met een rauwe open kreet en daarin ligt al verborgen dat er wat fantastisch gaat aankomen. De pianist ramt de toetsen bekant door de piano en daar hoor ik de saxofoon. Nu er een prachtsaxofoon bij mijn Lief thuis staat, luister ik het nummer anders. Zou ik dit kunnen? Er is een kans dat ik best een eind kom. Even zakt mijn uitgelaten stemming. Er vond een soort modulatie plaats, maar hé, blijkbaar wil hij dat ik nu zijn woorden aandacht geef? Wat zingt hij? ‘Daar is een licht, recht voor mij en een stem die ‘familie’ fluistert. Negeer de tekens en symbolen die er zijn niet. Misschien vind je de reden waarom je hier bent. Probeer het juiste te zeggen.’

Helemaal prima Michael, maar nu eerst die andere video aanklikken; Dagen Før.

Kippenvel. De tekst maakt mij stil. Heeft hij die geschreven voor mij? Tuurlijk niet. Het is zelfs op twee manieren uit te leggen. ‘Now the curtain is burned. Let the sunshine be your guide. Fly away, it’s your turn to embrace your second life.’ Ik zeg sorry tegen mijzelf. Je zit zo blij achter je laptop en daar komt verdomd weer de C-crisis in gedachten.
De mensen die een vaccinatie hebben gehad kunnen denken dat daarmee hun tweede leven begint en jij hebt misschien iets gevoeld wat nu zorgt voor een nieuwe start?
Dit kan een nummer zijn voor iedereen.
Dat zou mooi zijn! Muziek die verbind ook al sta je er verschillend in.
Je wilt het graag Alinda, maar wat verbind je dan? Kan de Liefde boven alles staan?
Ik luister verder: ’…Laat los nu je angst. Je hebt het niet meer nodig. Vrijheid is jouw plan en de zuurstof van de ziel…..Als we nooit veranderen, hoe kunnen we dan groeien en ooit leven? Liefde is altijd in staat om de ziel te wekken…’