Een aanrader! Eten bij Missy’s! We zitten op een grote badhanddoek. Om ons heen frisse buitenlucht en live muziek van tjilpende jonge mussen uit het nest boven het raamkozijn. Onze borden staan deels in het gras. Elders om ons heen staat er klaver, maar hier bij Missy’s niet. Dat heeft de eigenaresse zelf al gesoupeerd.
Voor de entree moesten we over een half meter hoog hekje stappen, maar dan heb je ook wat. We zitten in onze eigen achtertuin in de ruime ren van ons konijn Missy.
De eigenaresse schuift gezellig aan. Ze heeft lak aan de etiquette en snoept wat van onze salade. Poes Nova vindt het super interessant wat haar vrouwtjes doen. Ze is al op het dak van het kleine etablissement gesprongen, maar durft de stap naar ons landelijke terras toch niet te maken. De fluffy bruine eigenaresse die schalks toenadering zoekt is net te mysterieus.
En ach, zij weet dat zij de rest van de dag toch wel alle aandacht krijgt. Daar zorgt zij zelf wel voor. Zo belandt ze vanaf de bank, in de bakkerskast en vanaf daar weer op mijn bureau. Ze geeft mij 5 tellen, aai ik dan nog niet, dan steekt ze haar poot uit en legt die op mijn arm. Een enkele keer kan ik deze oproep om te knuffelen niet gelijk beantwoorden, omdat ik vol in een creatieve flow zit met mijn werk. Helaas voor mij zet ze dan haar troef in. Gewoon over mijn toetsenbord lopen en pontificaal tussen mij en het beeldscherm inzitten.
’s Avonds brengt ze samen met mij Eva Luna naar bed. Gedrieën liggen we op het zolderbed; nemen de dag door, lezen elkaar voor en knuffelen. Als ik de trap afloop neemt Nova haar oppastaak serieus. Nova maakt rustig. Ze voelt ons. Ze kroelt zich tegen Eva Luna aan en blijft daar totdat ons meisje slaapt, al verdenk ik Nova ervan dat ze, net zoals ik dat eerder geregeld had, ook zelf in slaap is gevallen.
Langs het lange lint van rode klaprozen lopen we deze ochtend onze tuin uit. We wensen Missy een goedemorgen en ze krijgt een snelle knuf. Ik mag graag met Eva Luna mee naar school lopen als ik thuis ben. We lopen over het schelpenpaadje en Nova loopt mee tot aan het rozenbottelbosje.
Dit is met recht een goede morgen. Wat geniet ik van mijn meisje, onze dieren, de tuin en de zon. Dit is liefde. Liefde in de zuiverste vorm.
Tag Archives: Liefde
Zomerflirt
Mail van mijn favoriete band. ‘Two new songs for the summer’ is het onderwerp.
Ik struikel over de toetsen. Scrol door die mailbox en open die mail, snel Alinda. Alsjeblieft. Ik wil muziek. Mijn medicijn, naast de zon van vandaag. Naast het tuinieren, mijn handen zwart van de grond, naast mijn creatieve werk aan verschillende flyers deze ochtend.
Ik worstel mij door een paar alinea’s Engelse tekst. Veer op bij de zin dat er een saxofoon is toegevoegd aan één van de nummers en klik op de eerste video onderaan in de mail; ‘Wait a Minute My Girl’.
Het begint met een tikkend uurwerk. O, schiet op met de tijd. Ik zie de voor mij vertrouwde letters van het Volbeat logo en dan hoor ik Michael zingen gevolgd door de gitaren die strijden om wie het eerst mijn oor bereikt. Binnen deze 10 seconden bruist het plezier door mij heen. Mijn bloed wordt spontaan rondgepompt met bubbels. Ik heb geen spiegel nodig om te zien hoe mijn gezicht straalt. Ik word opgetild door het opzwepende tempo. Mijn lijf gaat als vanzelf heen en weer. Een stukje pubertijd voelend bij de tekst van dit liefdesliedje in de zomer.
Het eerste couplet wordt afgesloten met een rauwe open kreet en daarin ligt al verborgen dat er wat fantastisch gaat aankomen. De pianist ramt de toetsen bekant door de piano en daar hoor ik de saxofoon. Nu er een prachtsaxofoon bij mijn Lief thuis staat, luister ik het nummer anders. Zou ik dit kunnen? Er is een kans dat ik best een eind kom. Even zakt mijn uitgelaten stemming. Er vond een soort modulatie plaats, maar hé, blijkbaar wil hij dat ik nu zijn woorden aandacht geef? Wat zingt hij? ‘Daar is een licht, recht voor mij en een stem die ‘familie’ fluistert. Negeer de tekens en symbolen die er zijn niet. Misschien vind je de reden waarom je hier bent. Probeer het juiste te zeggen.’
Helemaal prima Michael, maar nu eerst die andere video aanklikken; Dagen Før.
Kippenvel. De tekst maakt mij stil. Heeft hij die geschreven voor mij? Tuurlijk niet. Het is zelfs op twee manieren uit te leggen. ‘Now the curtain is burned. Let the sunshine be your guide. Fly away, it’s your turn to embrace your second life.’ Ik zeg sorry tegen mijzelf. Je zit zo blij achter je laptop en daar komt verdomd weer de C-crisis in gedachten.
De mensen die een vaccinatie hebben gehad kunnen denken dat daarmee hun tweede leven begint en jij hebt misschien iets gevoeld wat nu zorgt voor een nieuwe start?
Dit kan een nummer zijn voor iedereen.
Dat zou mooi zijn! Muziek die verbind ook al sta je er verschillend in.
Je wilt het graag Alinda, maar wat verbind je dan? Kan de Liefde boven alles staan?
Ik luister verder: ’…Laat los nu je angst. Je hebt het niet meer nodig. Vrijheid is jouw plan en de zuurstof van de ziel…..Als we nooit veranderen, hoe kunnen we dan groeien en ooit leven? Liefde is altijd in staat om de ziel te wekken…’
Bijzonder
‘Ik voel mij bijzonder.’ Tranen staan in haar ogen. ‘Hij ziet hoe ik mij inzet en zei dat tegen mij.’ Ontroerd staat ze voor de camera, nadat ze net de deur van het kantoor van haar werkgever achter zich heeft dichtgetrokken. Ik kijk Undercover Boss op tv. Ze heeft financiële waardering gekregen, maar als eerste geeft ze aan, en dat hoor ik veel vaker in dit programma, dat de erkenning van het mens-zijn zo belangrijk is.
Gisteren hadden we vrienden over de vloer. Het was gezellig en ik zie hoe liefdevol de moeder met haar dochters omgaat. Zonder fysiek te zijn legt ze die middag meerdere malen onzichtbaar haar armen om haar dochters heen. Ze geeft ze een veilige plek en stimuleert ze om zichzelf te ontplooien.
Ik geniet van de verhalen van een jonge collega. Hij bouwt zijn leven op en en passant kippenhokken en moestuinbakken.
Ik zie dat de moeder van een vriendinnetje van mijn meisje wikt en weegt. Hoe bescherm ik mijn, liefkozend genoemde monstertje en wat laat ik haar zelf uitvechten. Haar moederhart maakt overuren.
Mijn werkdag zit er op en ik rijd naar huis. Ik ben benieuwd wat ik thuis aantref. Vandaag begint er een nieuw oppasmeisje. Haar korte kennismaking afgelopen weekend voorspelt een leuke tijd. Eva Luna vond haar zo bijzonder. ‘Ze is niet netjes mama. Ja wel netjes, maar niet netjes. Begrijp je mij mama? Ze is gewoon stoer met haar rommelige flubberknot met verwilderde haren en coole trui.’ Ik app deze woorden na ons treffen naar het oppasmeisje toe en krijg een enthousiaste reactie terug.
Mensen zijn uniek. Mensen zijn bijzonder. Bij sommigen denk ik: ‘Je bent wel heel bijzonder’. Dat bijzondere kan soms ook minder rooskleurig zijn, maar volgens mij hebben de positieve indrukken de overhand. Ik test het uit. Ik laat allerlei mensen in mijn hoofd de revue passeren. Wat zijn ze allemaal mooi bijzonder zeg.
Mijn vriendinnen met wie ik zaterdagavond bingo speelde. Hun gezinnen. Het buurmeisje dat zo lief ons konijn verzorgt als wij niet thuis zijn. Mijn wandelvriendin met haar mooie ogen waarin zoveel levenslagen verborgen zitten.
Wat neem ik de mensen om mij heen, soms zomaar voor lief in de drukte van de dag. Wat zou ik mijzelf cadeau geven, als ik mij meer bewust ben van al het bijzondere om mij heen. Én, wat geef ik de ander, als ik aangeef ze echt te zien. Als ik aandacht geef aan ieders bijzonderheid.
Ik wil dat vaker uitspreken.
Zo bijzonder, zou dat niet moeten zijn.
Nieuw Leven
‘Bwèhh ze zijn aan het neuken. Dat zag ik pas ook naast ons huis op het pleintje.’
Ik hield me slapende. Ze was even daarvoor bij mij in bed gekropen en lag filmpjes op de telefoon te kijken. Met een ruk draai ik me om en kijk mee. ‘O, het zijn bijen.’ Mijn stem is er een van geruststelling, die van haar nog vol afschuw als ze zegt dat ze dus ook al lieveheersbeestjes, dat had zien doen.
‘Je zei neuken, ik gebruikte pas het woord vrijen.’ ‘Ik weet ook niet wat neuken is, maar dat zei iemand tijdens het lieveheersbeestjes zoeken.’ Ik herhaal nog wat uit het voorlichtingsboek ‘Ik vind jou lief’ dat we onlangs samen besproken hadden. Iemand lief hebben, vrijen, zaadjes en eitjes. Aan haar reactie toen te merken, sterft de mensheid uit mocht zij de laatste vruchtbare vrouw op aarde zijn. En ook nu is ze duidelijk. Ze beslist welke dieren ze door laat neuken en wie niet zag ik aan haar gezicht toen ze het verhaal na de zaadjes en eitjes in haar hoofd afmaakte.
Ja dat boterkuipje met drie minuscule gaatjes in het deksel en twee dor ogende groene blaadjes moet natuurlijk gevuld blijven.
Nieuw leven. In de naam van liefde kan er wat moois ontstaan. Ik heb net mijn tweede paasontbijt op en zit nog na te genieten in de zon. Vanuit de tuin van de achterbuurman hoor ik zijn radiootje met christelijke zender. Ik herken de klanken. In mijn jeugd speelde ik saxofoon. Stond ik in de kerk boven bij het orgel voluit te blazen; vol van leven, hoop en blijdschap. Het heerlijke morgenlicht zou aanbreken, een nieuw leven zou aanvangen.
Dat volle vruchtbare, dat de lucht vervuld is van kansen kan ik nog steeds zo voelen. Gisteren snoof ik de geur op van de net geopende seringen. De blauwe regen zit nog verpakt maar hangt met vele watervallen al aan de takken. Het haar van Eva Luna lijkt goud als we door de kleurrijke tulpenvelden lopen. Wat straalt de dag!
Elke dag begint er nieuw leven. Rol die steen of slaapkorrel weg die je zicht belemmerd en ga vanuit liefde. Vanuit liefde voor jezelf, uit liefde voor de ander en maak er wel zo’n prachtige dag van. Ik heb er zin in!
Kersen
Half ontbloot lig ik op het gras. De zomer laat zich even zien. Heerlijk die zon die mijn lijf verwarmt. De geur van een zomerse middag. Het gras dat mijn tenen kietelt. Ik dommel wat en snoep van de kersen. Rood glanzend liggen ze naast mij in een schaaltje.
Ik hengel ze er aan hun steeltje uit. Sluit met lichte druk mijn lippen er omheen. Zet zacht mijn tanden erin zodat ik het steeltje eruit kan trekken en zuig hem dan verder naar binnen. Even laat ik hem nog door mijn mond rollen. Voel ik de gladheid, maar dan kan ik mij niet meer beheersen. Ik wil proeven. Het vruchtvlees. Het zoete sap; heerlijk veel, heerlijk fris. Wat een goddelijk fruit is dit.
Wat nou de slogan ‘zoete kersen te koop’. De groenteboer kan ze beter aanprijzen met: ‘Laat u verleiden door onze kersen’.
Jazeker, aardbeien zijn ook rood, ook zoet en zeker ook lekker. Maar zeg nou zelf, dat is toch wel fruit voor braverikken. Ook al mogen ze dan wel eens samen met slagroom in iemands navel liggen, alleen het rood van de kers is al veel spannender.
Kersen hoor je om je oren te hangen. Speelse vrolijkheid. Met een schalkse lach erbij lok ik je naar mij toe. Heb je zin om in een kers te happen? Ik verheug me op je mond in mijn hals. Je adem die mijn huid streelt. Het puntje van je tong langs mijn oor.
De zon maakt me soezerig. Sluimerend laat ik me meevoeren in de warmte.
Een kriebelbeestje haalt me weer terug. Ik verwijder hem met mijn vingers. Met mijn rood gelakte nagels krabbel ik over mijn arm. Ik trek streepjes over mijn huid. Witte lijntjes verschijnen. Ik teken een hartje. Hartjes moeten rood zijn. De kleur van de liefde. Kersenrood. Spannend. Passievol. Rood van zoete ranja. Gulzig opgedronken. Dorst door warmte, dorst van het gelukzalig voelen.
Zomer en kersen. De zon en haar streling. Rode kleuren en verleiding. Lust en liefde. Als eenling zijn ze heerlijk. Als combinatie zijn ze subliem.
Ik spiek tussen mijn wimpers door. Ik speur de tuin af. Waar ben je. Ik voel dat je dichtbij mij bent. We hebben oogcontact. Ik zie je lach, je lieve ogen. Ik ben meer dan blij. Mijn hart is kersenrood, mijn mond glanzend rood.
Mijn Lief, de groenteboer gaat deze zomer goed aan ons verdienen.