Het werkt! Het kan!
Douchen in een hokje met jou huiverig voor de sproeier zittend op het bankje. Jij mag straks in de ingebouwde badkuip van de wastafel zitten. Koken in de tent en door het raam zien dat je heerlijk in de zandbak speelt. Samen buiten aan tafel eten en me trots voelen als ik de anderen op het veldje bij langs kijk. Wij doen het ook allemaal. Afwassen met meerdere campinggasten naast elkaar bij de waswand en jij die benoemt wat ik afdroog en vervolgens in het teiltje stopt. Als jij op bed ligt, was ik nog even het ergste zwart uit je kleren en tot zo ver het huishouden.

Verder valt alles onder de noemer niks doen.
Heerlijk!
De huurtent staat op een ideale plek recht tegenover een klein speeltuintje. Het eerste uur denk ik nog even ‘wat balen dat dat klimtoestel eigenlijk net een maatje te moeilijk voor je is, dat wordt opletten voor mij’. Maar nadat je tien keer de trappetjes bent opgespurt, van het ene plateau naar het andere bent geklommen en van de grote glijbaan bent gegleden heb je mij gerustgesteld. Dank je meid, dat je zo knap kan klimmen. Had je een broer gehad die tot halverwege in de boom kon klimmen, dan had jij nu vast al in het topje gezeten.

De zandbak om het toestel heen is ook favoriet. Terwijl ik met een boek op schoot zit, waar ik overigens amper in lees, omdat ik zo geniet van het kijken naar jou, kom je naar mij toe rennen. Met een koppie glunderend alsof je zojuist een botje van een nog onontdekte dinosaurus hebt opgegraven, toon je mij een minuscuul steentje.
Alle ballen uit de buurtenten heb je al opgehaald. Je knutselt en danst met het animatieteam. Leert een tig tal soorten motvlinders en maakt kennis met ouderwetse hooiwagens en een naaktslak in de tent.

Gaat alles dan helemaal lang leve in de gloria? Nou nee, maar dat is samen te vatten in één alinea.
Op de eerste dag rijden we in de regen naar de camping. Gelukkig kunnen de ruitenwissers het nog af op de interval-stand of een andere graadmeter; de koeien staan nog kris kras in het weiland. Zolang ze niet allemaal bij elkaar staan met hun kont richting de wind en regen is het ook nog niet zo bijster slecht. Alhoewel nu kan het wel langer blijven regenen en anders is het gewoon even kort, heftig en klaar. Het toegezegde campingbedje staat er eerst niet en slapen in het vreemde grote bed gaat moeizaam. Op een veldje achter de tent, niet behorend bij de camping, geeft iemand 2 nachten lang een erg uitbundig muziekfeestje en de koelkastdeur gaat erg gemakkelijk open en jij hebt al gauw de blokjes oude kaas ontdekt. Je deelt echter wel vaak als je ziet dat ik het door heb en maakt mij zo tot partner in crime.

Niks doen of niets doen om het netter te zeggen, het klopt in ieder geval allebei niet.
Ja, als we heel erg verlicht zouden zijn en zen, maar wij doen zó veel!
We zitten op een veldje met veel aardige mensen. We zeggen ‘hoi’ tegen ze, maar zijn ook zo samen. Je hebt een krat speelgoed mee, maar pakt er amper wat uit. Het buiten spelen in de speeltuin is afdoende. We zijn deze week een keer uit eten geweest, hebben vestigingsdorp Bourtange bezocht en gaan nog naar Kabouterland.
Oké misschien doen we in lijstjestermen dus weinig tot niks, maar het gevoel is wel zoveel meer dan dat het woordje ‘niks’ kan inhouden.
Het is Alles!

Ik kijk naar de zijkant van je gezicht. Je lange wimpers. Je o zo mooi gevormde neusje. Je volle lippen en je mond iets open. Prachtige witte tandjes op een rij. Blonde haartjes die je soms met een bruusk gebaar naar achteren duwt. Je moet namelijk goed zicht hebben op de filmpjes.
Zo puur. Zo één laag.
Zo mooi, zo ongerept.
Zuiver.

Kon je altijd maar zo puur blijven.
Wanneer komen er andere dingen bij je binnen? Word je een mix van puur, authentiek en de wereld om je heen?

Pure whisky is beter dan een mix. Aan de andere kant een mix van ingrediënten als knoflook, ui, tomaatjes en wat suiker maakt een heerlijk recept.
De wereld heeft je natuurlijk ook veel goeds te bieden. Mooie dingen die toegevoegd kunnen worden aan jouw leven. Jouw leven zonder buitenwereld zou hoogstwaarschijnlijk triest zijn. Een kasplantje zou je zijn.
Je moet juist groeien. Mooie bloem van mij.
Je hebt de zon nodig, maar net zo goed de regen.
Ik zal met alle liefde een paraplu voor je zijn, maar zal daarin ook moeten oppassen, dat ik je je eigen weerbaarheid laat ontwikkelen. Vertrouwen in jezelf.

Kinderen zijn zo mooi puur, zo eerlijk hoor je vaak.
Volwassenen kunnen net zo goed puur en eerlijk zijn.
Waar zit dat schattige dan in, terwijl een ieder weet dat een kinderuitspraak net zo goed pijnlijk kan zijn. ‘Kijk mama die mevrouw heeft een baby in de buik’ terwijl de mevrouw in kwestie overgewicht blijkt te hebben en helemaal geen plezier beleeft aan de opmerking.
Volwassenen pakken vaak veel zaken in. Het verhullen van een boodschap. Het is goed rekening te houden met elkaar. Rekening te houden met jezelf. Niet alles hoef je te zeggen. Toch is de kans aanwezig dat in dit wazige gebied de puurheid het onderspit delft.
Direct contact, ook al bestaat het uit genegenheid, grote mensen weten er vaak geeneens raad mee.

Dat gedraai om elkaar heen in mistige gebieden dat heeft een kind nog niet.
Wanneer komt dat? Bij welke ontwikkelingsfase hoort dat.
Besef van de medemens.
Besef dat je daar mee kan spelen.
Spelen op 2 manieren.
Eén mooi puur en één in de zin van manipuleren of zoiets?

Tot nu toe speel je het puur.
Als je bijvoorbeeld een koekje wilt.
Met je meest lieve zachte stemmetje vraag je het aan mij. Je blik schuin omhoog. Je weet dat je mij in mijn ogen moet aankijken. Dat daar een smeltpunt zit.
Als het smeltmoment niet wordt bereikt omdat mama zegt ‘nee, we gaan zo eten’ fronst je hele gezichtje samen. Ogen gaan donker staan. Je blik op de grond gericht. Je schouders gaan naar voren. Komt het luchtalarm al?
Nee je probeert mij eerst nog richting keukenkastje te krijgen door mijn hand te pakken en aan mijn vingers te trekken. Even later sta je achter mij en duw je tegen mijn billen. Het lief vragend ‘koekje’ klinkt inmiddels als een dreinend, dreigend en langgerekt ‘KÓEKJE!’
Je wilt mij beïnvloeden en wel zo duidelijk en eerlijk.

De wereld zal je in de loop van je leven ook andere technieken leren. Ik ben een beetje huiverig. Ik wil jou, mijn kleine meisje niet blootstellen aan dat alles.
Maar ik weet ook, jullie zijn beiden grote krachten; de wereld, maar ook zeker jij.
Jullie zullen kruisbestuiven.
Wat een aanwinst zal je voor de wereld zijn!

Dating in the dark. Terwijl ik de afwas doe en de kamer opruim bekijk ik dat televisieprogramma de laatste tijd regelmatig.  Maar mennn, je gaat daar toch niet aan mee doen. Beetje in een donkere kamer contact zoeken met een onbekende man en dan soms ook nog zoenend voor de gehele natie.

Ehmmm 4 jaar geleden zat ik zelf in de studio voor een proefopname voor dit programma. Wat? Dat meen je. Uhh ja. Maar nee, ik heb mezelf niet aangemeld. Ging zelfs met erg veel twijfel die kant op, maar ach je maakt wel weer wat mee dacht ik. En aangezien ik graag het avontuur opzoek.
Ik werd op een middag gebeld. Ze hadden wat over mij gelezen en gezien en ze dachten dat ik wel een leuke geschikte kandidaat was voor de Nederlandse versie van Dating in the dark. Het duurde even voordat ik werkelijk geloofde dat ik niet in de mailing werd genomen. Ooit heb ik mij ingeschreven voor Expeditie Robinson of zouden ze een inschrijfformulier voor zich hebben van De Gouden Kooi. In dat laatste geval hebben ze allemaal foute informatie voor zich, want dat heb ik destijds met een vriendin uit de lol ingevuld.

Hoe het ook zij, ik zit met een blozend gezicht en flink wat gestotter voor de camera allemaal vragen te beantwoorden over wie ik ben, wat ik allemaal onderneem, hoe eerdere relaties verliepen en wat ik graag zou willen in een nieuwe relatie. Op de vraag waar let je op bij een eerste contact helpt mijn antwoord het uiterlijk en uitstraling niet echt. Ik wil graag zien of iemand ook echt leeft of er passie is bij wat hij vertelt, zijn gebaren. En op de vraag hoe ik hem ga versieren is het antwoord oogcontact ook niet ideaal.
Alles bij elkaar was het sowieso niet ideaal. Ik vond mijn bevestiging in het feit dat dit niets voor mij was en van de productie kreeg ik later telefoon met de mededeling dat er geen match gevonden was bij de mannelijke aanmeldingen en mijn wensen. Helemaal prima.

Ach, ik heb ook al wel ervaring met daten in het donker. De bar discotheek De Steeg in Gramsbergen waar ik als puber naar toe ging was wel zó donker. Ik heb wel eens met iemand staan zoenen en dat ik dan buiten onder de lantaarnpaal nog eens goed keek hoe hij er nu eigenlijk echt uit zag.
Maar wat zijn mijn wensen dan voor een date. Een mooi lijstje. Geestelijk en lichamelijk wat body hebben, brede interesse, actie, zorgzaam, eigen mening, lef, ogen die stralen, trots op hem kunnen zijn, me veilig bij hem voelen en dan al die dingen er om heen, die zich helemaal niet in woorden laten bevatten.
Het is ook dat ik merk dat ik wel mannen aantrekkelijk vind waarbij een soort van spanning, van charisma is, de wat vrije vogels.
Waarom vind ik dat aantrekkelijk? Of anders geformuleerd wat irriteert mij, maakt mij bang aan gelijkmatige mannen?
Ben ik bang dat een gelijkmatige man niet intens leeft, niet kan pieken? Ik leef graag op van die uiterst hoge punten, weet ook heel goed dat de dieptepunten dan dieper kunnen zijn, maar het woord ‘voortkabbelen’ trekt mij niet zo. Ik met mijn overtuigingen, grote zelfredzaamheid, wil kunnen sparren,  iemand die tegengas geeft. Wil leren van elkaar. Elkaar opstuwen?
Maar wat dan nog als hij niet kan pieken, als ik het van hem wel mag. Maar ik wil het zo graag samen beleven misschien. Zien dat hij ook zo geniet van muziek bijvoorbeeld. Ach Marlon en ik hadden ook best een verschillende muzieksmaak. Maar wel dat vrije leven hetzelfde. Heerlijk 3 dagen lanterfanten op een festival. Verder ook weer tig dingen die niet verenigbaar waren bleek later.

Vrij leven. Misschien beter gezegd, niet vanuit angst leven. Dat is wel ontwikkeld bij mij denk ik. Zie niet zo gauw beren op de weg. Reageer laconieker op voorvallen. Ben wel flexibel, creatief in omgaan met mensen en zaken. Kan wel incasseren.
Maar wat zegt dat over mijn toekomstige man.
Hij moet ook lef hebben? Dapper en onverschrokken zijn?
Niet alleen om die eigenschappen, maar misschien juist om soms ‘boven’ mij te staan? Dat ik soms even in het donker kan lopen en weet dat hij het roer overneemt en zorgt dat ik niet tegen de muur oploop?

Kan ik mijn wensenlijst samenvatten tot het woord vertrouwen?

Wat staat ze toch te stralen en met haar hand in de lucht te grijpen. ‘Kijk mama kijk’. Ik kijk op van het bed opmaken maar zie niets. ‘Bedoel je de bomen op het behang of het lichtknopje’. ’Nee mama, kijk’. En ze gaat op haar tenen staan en grijpt omhoog.  En dan zie ik het. In de strook zonlicht die net langs de deur schijnt dwarrelen glinsters. Althans zo zou je met een mooi woord het stof kunnen noemen.

Het lijkt wel magisch goudpoeder. Als we er nu samen doorheen lopen kunnen we misschien wel zo het bos, dat als een behang op de muur is geplakt instappen. Even bukken want daar hangt een lage tak. Auw, mijn haar blijft haken. Nee lach jij maar niet kleine. Denk trouwens dat de bosvarens jou zo onder je oksels zullen kietelen. Wat zeg je? Zie je rode kaboutermutsjes? Nee dat zijn vast bosaardbeitjes. Nog even en we kunnen echt aardbeien plukken in onze tuin. Ik zag de eerste kleine groentjes al hangen. Zullen we gaan uitrusten daar onder die dikke boom op het mos? Even lekker kroelen? Het net recht getrokken dekbed weer in de kreukels helpen?

Ging het schoonmaken altijd wel rap in een 1-persoonshuishouden, nu is het een ware onderneming geworden om de bovenverdieping in 1 ochtend te halen.
Mijn lijstjes met wat ik allemaal wilde doen heb ik al drastisch ingekort. Onhaalbare kaart met een blond prinsessenmeisje om me heen. Waar de benaming koelbloedige ridder trouwens beter op van toepassing is. Geen kasteelmuur is te hoog en geen paard te onstuimig. Een wildebras is het.
Na het riddergevecht op bed met de kieteldood tot gevolg op naar het volgende avontuur. We zullen eens zien hoe we samen de vuurspuwende draak alias het strijkijzer gaan temmen. Zij kleren aanreikend vanuit de wasmand en ik aan de strijk.

Gevaarlijk spul dat met zonlicht gepimpte dwarrelende stof, maar toch een prima hulpmiddel om mama geen stress te geven dat alles in slow motion gaat.